به گزارش گاردین، داستان به زمانی برمی‌گردد که او به همراه چند تن از همکارانش در آزمایشگاه ملی لوس‌آلاموس در نیومکزیکو، موضوع بشقاب‌پرنده‌ها را مطرح کرد. بحث بانشاط و خوبی بود و به نظر نمی‌رسید که هیچ‌یک از دانشمندانی که در آن‌جا حضور داشتند، به وجود بیگانگان باور داشته باشند. اما فرمی باور داشت که فرازمینی‌ها وجود دارند، اما می‌خواست بداند، «این موجودات کجا هستند؟»
نظر او این بود که با وجود عمر طولانی جهان و اندازه بسیار بزرگ و گسترده آن، با وجود صدها‌میلیارد ستاره که فقط در کهکشان راه شیری هستند، بنابراین، احتمالا تنها کره زمین نیست که شرایط خاصی دارد و باید در نقاط دیگر جهان نیز موجودات زنده‌ای باشند. این موجودات زنده، ممکن است گونه‌های هوشمندی باشند که به اندازه کافی پیشرفت کرده‌اند و دانش و فناوری لازم برای سفر فضایی را هم داشته باشند. آنها تا حالا باید در کل کهکشان مهاجرت کرده باشند، اما پس آنها کجا هستند؟
اخیرا هم استفن‌هاوکینگ، استدلال‌های مشابهی را مطرح کرده و گفته بود: «به عقیده من، اعداد و احتمالات به تنهایی فکر کردن در مورد بیگانگان را منطقی نشان می‌دهند.» هاوکینگ همان استدلال فرمی را بیان می‌کرد که گستردگی عظیم جهان، این موضوع را تضمین می‌کند که ما در جهان تنها نیستیم.
بیشتر بخوانید:عجیب‌ترین و مرموزترین موجودات فضایی در شکل‌گیری تمدن‌های باستانی
در سال‌های اخیر، دانشمندان دوباره بحث بر سر این موضوع را به صورت خیلی جدی‌تر آغاز کرده‌اند. یکی از جذاب‌ترین موضوعات مورد بحث در نجوم، کشف سیارات فراخورشیدی مثل سیاره خودمان بوده است. سیارات فراخورشیدی به سیاراتی گفته می‌شود که به دور یک ستاره می‌چرخند. بسیاری از آنها حتی به لحاظ اندازه و اقلیم، شبیه زمین هستند. ستاره‌شناسان حالا اعتقاد دارند که میلیاردها سیاره دیگر وجود دارند که بسیاری از آنها شرایط مناسبی برای ایجاد حیات، بلکه حیات هوشمند دارند.
با این حال، اخیرا دانشمندان در نشست «آینده بشر» در موسسه آکسفورد، آب سردی را بر سر استفن‌هاوکینگ و سایر افراد خوش‌بین به وجود بیگانگان ریختند. آنها تجزیه و تحلیل‌های دقیق آماری را موسوم به معادله «دریک» انجام داده‌اند که به ما اجازه می‌دهد احتمال وجود زندگی فرازمینی را براساس ترکیب احتمالات مختلف را محاسبه کنیم.
البته باید این را هم ذکر کرد که برخی از پارامترهای این معادله، خیلی علمی نیستند و براساس حدس و گمان تعیین شده‌اند. در هر صورت، سوال اصلی این است: «با وجود در نظر گرفتن همه چیزهایی که از نظر ما برای وجود یک زندگی، ضروری است (مثل منبع انرژی، آب مایع و مولکول‌های آلی)، چقدر احتمال دارد که حیات وجود داشته باشد؟»
نویسندگان این تحقیق جدید، درنهایت با دو نظرگاه مواجه می‌شوند که یکی بدبینانه و دیگری کمی خوشبینانه است. نخستین نظر آن است که پارادوکس فرمی به راحتی قابل حل است:«این که تاکنون ما پیامی از فرازمینی‌ها دریافت نکرده‌ایم، تنها به این دلیل است که فرازمینی‌ها وجود ندارند!» این محققان، احتمال این‌که ما در جهان تنها باشیم را چیزی بین ٣٩ تا ٨٥درصد و احتمال این‌که ما در کهکشان خودمان (کهکشان راه شیری) تنها باشیم را بین ٥٣ تا ٩٩,٦درصد محاسبه کرده‌اند.
منبع:شهروند
انتهای پیام/