از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده : هركه سوره شعراء را قرائت كند خداوند به تعداد تمام كسانیكه حضرت نوح همچنین پیامبران الهی هود، شعیب، صالح و ابراهیم را كه تصدیق یا تكذیب كرده اند و نیز به تعداد تكذیب كنندگان عیسی علیهم السلام و تصدیق كنندگان حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم ده حسنه به او عطا خواهد كرد.
امام صادق علیه السلام فرموده است: اگر كسی سوره های طواسین (سوره هایی كه با طسم و طس آغاز شده باشد) را در شب جمعه قرائت كند از جمله اولیاء الهی است كه در جوار الهی خواهد بود و در دنیا هیچ ناراحتی به او نخواهد رسید و خداوند در آخرت چندان از نعمت های بهشتی به او عطا می كند كه راضی شود و خدا بیش از حد رضایت او به وی عطا خواهد كرد و او را با صد همسر از حوریان بهشتی تزویج می كند.
همچنین از پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده: كسی كه سوره شعراء را قرائت نماید به تعداد همه مردان و زنان با ایمان به او ده حسنه عنایت می كند و در حالی از قبرش خارج می شود كه زبانش به ذكر لا اله الا الله مترنم است و هر كس صبحگاه این سوره را بخواند مانند آن است كه همه كتاب های آسمانی را قرائت كرده است.
تلاوت مجلسی آیات ۱۹۲-۲۲۰ سوره شعراء
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۹۹﴾
و پيامبر آن را برايشان مى خواند به آن ايمان نمى آوردند (۱۹۹)
كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۲۰۰﴾
اين گونه در دلهاى گناهكاران [انكار را] راه مى دهيم (۲۰۰)
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿۲۰۱﴾
كه به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببينند (۲۰۱)
فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿۲۰۲﴾
كه به طور ناگهانى در حالى كه بى خبرند بديشان برسد (۲۰۲)
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ ﴿۲۰۳﴾
و بگويند آيا مهلت خواهيم يافت (۲۰۳)
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿۲۰۴﴾
پس آيا عذاب ما را به شتاب مى خواهند (۲۰۴)
أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ﴿۲۰۵﴾
مگر نمى دانى كه اگر سالها آنان را برخوردار كنيم (۲۰۵)
ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿۲۰۶﴾
و آنگاه آنچه كه [بدان] بيم داده مى شوند بديشان برسد (۲۰۶)
مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿۲۰۷﴾
آنچه از آن برخوردار مى شدند به كارشان نمى آيد [و عذاب را از آنان دفع نمى كند] (۲۰۷)
وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ ﴿۲۰۸﴾
و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر آنكه براى آن هشداردهندگانى بود (۲۰۸)
ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿۲۰۹﴾
[تا آنان را] تذكر [دهند] و ما ستمكار نبوده ايم (۲۰۹)
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ﴿۲۱۰﴾
و شيطانها آن را فرود نياورده اند (۲۱۰)
وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿۲۱۱﴾
و آنان را نسزد و نمى توانند [وحى كنند] (۲۱۱)
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿۲۱۲﴾
در حقيقت آنها از شنيدن معزول [و محروم]اند (۲۱۲)
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ﴿۲۱۳﴾
پس با خدا خداى ديگر مخوان كه از عذابشدگان خواهى شد (۲۱۳)
وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ﴿۲۱۴﴾
و خويشان نزديكت را هشدار ده (۲۱۴)
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۲۱۵﴾
و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده اند بال خود را فرو گستر (۲۱۵)
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۲۱۶﴾
و اگر تو را نافرمانى كردند بگو من از آنچه مى كنيد بيزارم (۲۱۶)
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿۲۱۷﴾
و بر [خداى] عزيز مهربان توكل كن (۲۱۷)
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ﴿۲۱۸﴾
آن كس كه چون [به نماز] برمى خيزى تو را مى بيند (۲۱۸)
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ ﴿۲۱۹﴾
و حركت تو را در ميان سجده كنندگان [مى نگرد] (۲۱۹)
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿۲۲۰﴾
او همان شنواى داناست (۲۲۰)
انتهای پیام/