برخی از مهم ترین جزییات این گزارش به شرح زیر است:
در 232 مورد بین سال های 2001 تا 2010، افسران اطلاعاتی انگلیس علیرغم این که می‌دانستند مظنونان مورد شکنجه و بدرفتاری قرار می گیرند از نهادهای خارجی در این باره استعلام گرفتند. در 198 مورد افسران اطلاعاتی انگلیس درباره زندانیانی که می دانستند تحت شکنجه قرار دارند اطلاعات دریافت کردند. در 128 مورد دیگر نهادهای اطلاعاتی خارجی به نهادهای اطلاعاتی انگلیس گزارش داده بودند که زندانیان مورد بدرفتاری قرار می گیرند.
MI5 و MI6 (سرویس‌های اطلاعات و جاسوسی انگلیس) برای انجام دست کم سه عملیات انتقال مظنونین تروریستی به زندان پیشنهاد کمک مالی داده اند. این دو نهاد در طراحی 28 مورد دیگر از این عملیات ها دست داشته یا با آن موافقت کرده اند. آن‌ها همچنین در 22 عملیات مشابه دیگر مشارکت داشته اند.
دو افسر MI6 به دیگران اجازه بدرفتاری با زندانیان را داده اند که فقط یک مورد از آن مورد تحقیق پلیس قرار گرفته است. در 13 مورد، افسران اطلاعاتی انگلیس شاهد شکنجه و بدرفتاری با زندانیان بوده اند. MI5 ، MI6 و ارتش انگلیس بیش از 3 هزار مصاحبه با زندانیان گوانتانامو انجام داده اند.
هیچ تلاشی برای این که مشخص شود آیا راهبردهای ارائه شده بوسیله دولت ائتلافی در سال 2010 به جلوگیری از ادامه دخالت نهادهای اطلاعاتی انگلیس در موارد نقض حقوق بشر کمک کرده اند، صورت نپذیرفته است. انگلیس تعهد خود به توافق بین المللی ممانعت از شکنجه و رفتار تحقیرآمیز، غیرانسانی و بی رحمانه را نقض کرده است. حداقل در دو مورد وزرای مربوطه انگلیسی تصمیمات نامناسب گرفته اند. جک استراو، وزیر خارجه سابق انگلیس، در اکتبر سال 2004 دستور پرداخت "بخش عمده هزینه های" انتقال دو زندانی را صادر کرد.
انتهای پیام/