پس از اتمام تحصیلات متوسطه در مدرسه "Northampton" او وارد مدرسه" Mill Hill" در لندن شد و سپس با بورسیه‌ای که دریافت کرده بود به مطالعه مکانیک، فیزیک و شیمی پرداخت.
در سن 21 سالگی او موفق به اخذ مدرک لیسانس فیزیک خود از کالج دانشگاهی لندن شد.
کریک در رشته فیزیک تحصیلاتش را ادامه داد و پس از جنگ جهانی دوم راه دیگری در پیش گرفت که در سال 1953 همراه "جیمز واتسون"(James Dewey Watson) موفق به کشف ساختار مارپیچی دو رشته‌ای دی.ان.ای و در سال 1962 موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد.
فرانسیس کریک هنگام اعلام این کشف مهم گفت که بشر با کشف تازه بر گوشه‌ای از اسرار حیات دست یافته است. وی گفت که همه موجودات زنده دارای دی.ان.ای هستند که دو وظیفه مهم دارد: یکی حمل اطلاعات ژنتیکی به نسل‌های بعدی و دیگری به وجود آوردن المثنی خود.
او معتقد بود قرن بیست و یکم قرن ارتباط زیست شناسی با مطالعات خودآگاهی خواهد بود.
این زیست فیزیکدان همچنین با همکاری دیگر محققان یک نظریه‌ای کلی درباره ساختار ویروس‌های کوچک را نیز مطرح کردند. این نظریه با استقبال خوبی از انجمن‌های علمی و زیست‌شناسی جهان رو به رو شد.
وی علاوه بر جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال 1962، جوایز و افتخارات بسیاری را در کارنامه خود دارد که می‌توان به کسب "مدال پادشاهی" در سال 1972 و "مدال کاپلی" در سال 1975 از سوی انجمن سلطنتی و "نشان مریت" در سال 1991 اشاره کرد.
کریک پیشنهاد نشان امپراطوری بریتانیا را در سال 1963 رد کرد. او در مجموع 5 کتاب با نام‌های "Of Molecules and Men" ، "Life Itself" ،" What Mad Pursuit" ، "The Astonishing Hypothesis" و" Georg Kreisel " منتشر کرد.
کریک دو بار ازدواج کرد و سه فرزند نیز دارد.
فرانسیس کریک در 28 ژوئیه 2004 در سن 88 سالگی در بیمارستانی در سن دیگو، کالیفرنیا بر اثر سرطان روده بزرگ درگذشت.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/