یعنی باید امر به معروف و نهی از منکر را داشته باشید، این دو باید وجود داشته باشند وگرنه بدان شما بر شما مسلط می شوند، بعد خوبان شما می خوانند و به آن‌ها جوابی داده نمی شود. اکثر اینطور معنی می کنند که بعد از آنکه بدان شما بر شما مسلط شدند، نیکان شما به درگاه الهی می نالند و خداوند دعای آن‌ها را مستجاب نمی کند. یعنی قومی که امر به معروف و نهی از منکر را رها کنند، خاصیتشان این است که خداوند رحمت خود را از آن‌ها می گیرد؛ هرقدر خدا را بخوانند دعای آن‌ها به موجب این گناه مستجاب نمی شود.
ولی غزالی معنی لطیفی برای این آیه کرده است- با اینکه مرد به اصطلاح درویشی است و در مسائل اجتماعی دیده نمی شود- میگوید معنی این جمله (فَیدْعوا خِیارُکمْ فَلایسْتَجابُ لَهُمْ) این نیست که خدا را می خوانند و خدا دعای آن‌ها را مستجاب نمی کند. معنایش این است: وقتی که امر به معروف و نهی از منکر را ترک کنند آنقدر پست می شوند، آنقدر رعبشان، مهابتشان، عزتشان، کرامتشان از بین می رود که وقتی به درگاه همان ظَلَمه می روند، هرچه ندا می کنند به آن‌ها اعتنا نمی شود.
بیشتربخوانید:خداوند چه زمان‌هایی نگاه ویژه‌تری برای استجابت دعا به بندگانش دارد؟
یعنی پیغمبر فرمود: اگر می خواهید عزت داشته باشید و دیگران روی شما حساب کنند، امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید. اگر امر به معروف و نهی از منکر نداشته باشید اولین خاصیت آن ضعف شماست، پستی و ذلت شماست، دشمن هم روی شما حساب نمی کند.
گردآوری:تبیان
انتهای پیام/