وی خطاب به مقامات پورتوریکو گفته بود باید به خودشان بسیار افتخار کنند که شمار تلفات توفان ماریا، مانند فاجعه واقعی که در توفان کاترینا روی داد نبوده است.
تصور کنید اگر فاجعه پورتوریکو با جدیت و فوریت لازم که شایسته آن بود مدیریت می شد، چه تعداد از جان انسان‌ها می توانست نجات پیدا کند. از خودتان بپرسید اگر شهروندان آمریکایی نه در پورتوریکو بلکه در تگزاس یا تنسی دچار این فاجعه می شدند، رئیس جمهور همینطور سخن می گفت و واکنش نشان می داد.
بررسی های کارشناسان نشان می دهد مقامات دولتی در آن زمان آمار تلفات رسمی توفان ماریا را تنها 64 تن اعلام کردند. بنابراین آمار واقعی تلفات که بسیاری از آنان به علت اختلال و تاخیر در کمک رسانی و مراقبت‌های بهداشتی بوده است، بیش از هفتاد برابر گزارش مقامات پورتوریکویی برآورد می شود.
به عبارت دیگر نه مقامات محلی و نه مقامات دولت فدرال هیچ‌یک برای این فاجعه آمادگی نداشتند. تصمیمات غلط مقامات محلی در کنار بروکراسی فدرال که موجب تاخیر شدید در تخصیص منابع لازم برای کمک رسانی شد، آمار تلفات را به شدت افزایش داد. بسیاری از مردم هفته ها و ماه ها از دسترسی به خدمات حیاتی محروم بودند.
حتی هم اکنون با گذشت هشت ماه از توفان ماریا در پورتوریکو بخش‌هایی از این جزیره همچنان با مشکلات فراوان دست به گریبان است و در شرایطی که فصل جدید گردباد و توفان در راه است، نگرانی های زیادی وجود دارد که پورتوریکو هنوز برای وضعیت جدید فوق العاده آمادگی نداشته باشد.
انتهای پیام/