مرگ سالانه ۷ میلیون نفر در اثر مصرف دخانیات/ محصولات دخانی عامل تولید ۲ میلیون تن زباله/ کاهش خسارت‌های اقتصاد ملی با کنترل دخانیات

با اجرای موفق برنامه‌های کنترل دخانیات تمامی کشور ها از طریق محافظت از سلامت شهروندان خود در برابر مضرات مصرف دخانیات و کاهش هزینه خسارت های اقتصادی بر اقتصاد ملی سود خواهند برد.

 

به گزارش  حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ هر ساله حدود 7 میلیون نفر در جهان در اثر مصرف دخانیات جان خود را از دست می دهند و با توجه به پیش بینی‌های افزایش جمعیت تا سال 2030 این میزان به 8 میلیون مرگ در سال افزایش خواهد یافت.

 

بدون در نظر گرفتن سن، جنس، نژاد، عوامل فرهنگی و آموزشی مصرف دخانیات تهدیدی برای هر انسان محسوب شده و رنج و بیماری، مرگ و فقر را برای فرد و خانواده به ارمغان آورده و اقتصاد ملی را هدف قرار می دهد.

مصرف دخانیات از طریق افزایش بار بیماری ها، هزینه مراقبت های بهداشتی و کاهش بهره وری باعث افزایش هزینه های اقتصادی در سطح ملی می شود.

 

در خانواده های فقیر این موضوع بیشتر نمود دارد، به شکلی که هزینه مصرف دخانیات از هزینه های تامین مواد غذایی، آموزش و پرورش و خدمات بهداشتی بیشتر است.
حدود 80 درصد از مرگ و میرهای زودرس ناشی از مصرف دخانیات در کشورهای کم درآمد و یا درآمد متوسط و با ایجاد مشکلات و موانعی برای تحقق اهداف توسعه رخ می دهد.
در صنعت کشت توتون و تنباکو نیاز به مقادیر قابل توجهی از سموم، آفت کش ها و کودهای شیمیایی است که این سموم می تواند مستقیما بر روی تخریب محیط زیست و آلودگی منابع آب و خاک تاثیر گذار باشد.

علاوه بر این، تولید محصولات دخانی منجر به تولید بیش از 2 میلیون تن زباله در سطح جهان می شود.
معاهده بین المللی کنترل دخانیات سازمان جهانی بهداشت (FCTC ) راهنمایی است برای مبارزه جهانی علیه اپیدمی دخانیات.
با امضا معاهده بین المللی کنترل دخانیات سازمان جهانی بهداشت، توسط 180 کشور عضو (179 کشور و اتحادیه اروپا) بیش از نیمی از کشورهای جهان به نمایندگی از 40 درصد از جمعیت جهان به این معاهده پیوسته اند و می توان گفت این معاهده به اصلی ترین و مقرون به صرفه ترین اقدامات در جهت کنترل دخانیات در بالاترین سطح تبدیل شده است.
 بسیاری از کشورهای جهان در حال ایجاد یک مانع و دیوار دفاعی با هدف کاهش دخالت های صنایع دخانی در سیاست های دولت در جهت کنترل دخانیات هستند.
افزایش یک دلاری مالیات سیگار در سطح جهان علاوه بر کاهش تقاضا برای محصولات دخانی، می تواند باعث ایجاد درآمد 190 میلیارد دلار برای کشورهای جهان به منظور ایجاد توسعه شود.

• نشان دادن ارتباط میان استفاده از محصولات دخانیات، کنترل دخانیات و توسعه پایدار.
• تشویق کشورها برای قرار دادن برنامه های کنترل دخانیات به منظور دست یابی به توسعه پایدار تا سال 2030 در دستور کار و سیاست های ملی خود.
• پشتیبانی از کشورهای عضو و جامعه مدنی به منظور ممنوعیت دخالت های صنایع دخانی در فرآیندهای سیاسی، که این اقدام به نوبه خود منجر به قوی تر شدن برنامه های کنترل دخانیات در سطح ملی خواهد شد.
• تشویق مشارکت های عمومی و همکاری های گسترده تر در تلاش های ملی، منطقه ای و جهانی برای دستیابی به اهداف برنامه های کنترل دخانیات و توسعه و اجرای استراتژی های اولویت بندی شده
• اینکه نشان دهیم که چگونه افراد می توانند با نه گفتن به مصرف محصولات دخانی و یا ترک مصرف مواد دخانی به ساختن جهانی پایدار و بدون دخانیات کمک کنند.

سازمان جهانی بهداشت از کشور های عضو می خواهد که برنامه های کنترل دخانیات را در اولویت برنامه های ملی خود قرار داده و سرعت بخشیدن به تلاش های کنترل دخانیات به منظور دستیابی به توسعه پایدار تا سال 2030 را در دستور کار خود قرار دهند.

 

با اجرای موفق برنامه‌های کنترل دخانیات تمامی کشور ها از طریق محافظت از سلامت شهروندان خود در برابر مضرات مصرف دخانیات و کاهش هزینه خسارت های اقتصادی بر اقتصاد ملی سود خواهند برد.

 

با قرار گرفتن توسعه پایدار در دستور کار دولت ها و قرار دادن آن به عنوان یکی از 17 هدف جهانی، اطمینان حاصل می شود که «هیچ کس از دید پنهان نمانده است».
برنامه کنترل دخانیات به منظور دستیابی به توسعه پایدار به عنوان یک اولویت در دستور کار قرار گرفته است . و بند 4/3 سند(SDG) کمک به تقویت کنوانسیون جهانی کنترل دخانیات (FCTC) از آن می توان به عنوان یکی از مؤثرترین راهکارها برای کمک و دستیابی به اهداف سند بهره مند شد. همچنین این ابزار می تواند منجر به کاهش یک سوم مرگ و میرهای جهانی تا سال 2030 شود. مرگ و میرهای زودرس ناشی از بیماری های غیر واگیر براساس سند (NCD)، از جمله بیماری های قلبی عروقی، سرطان ها و بیماری مزمن انسداد ریوی و دیابت می باشند.
تقویت و اثر بخشی کنوانسیون جهانی کنترل دخانیات سازمان جهانی بهداشت، راهی است برای تمامی کشورها برای دستیابی کشورهای در حال توسعه به هدف توسعه ملی و توسعه پایدار.
به دلیل افزایش روند مرگ و میر ناشی از بیماری های غیر واگیر به ویژه در کشورهای در حال توسعه، سازمان جهانی بهداشت، از دو دهه پیش بیماری های غیر واگیر را جزو اولویت های بهداشتی کشورهای در حال توسعه اعلام کرده است.
چهار بیماری عمده غیر واگیر شامل بیماری های قلبی- عروقی، سرطان ها، بیماریهای مزمن ریوی و دیابت که به طور مستقیم به چهار عامل خطر اصلی قابل پیشگیری شامل تغذیه نامناسب، نبودن فعالیت بدنی مناسب، مصرف دخانیات و مصرف الکل وابسته هستند.
در همین راستا وزارت بهداشت در چارچوب اهداف نه گانه پیشنهادی سازمان جهانی بهداشت، با هدف کنترل بیماری های غیر واگیر و مرگ و میر ناشی از آنها تا سال 2025 میلادی و با تکیه بر دانش نیروهای متخصص در سال 1394 اقدام به تهیه و تدوین سند ملی پیشگیری و کنترل بیماریهای غیر واگیر (NCD) نمود.
یکی از مهمترین عوامل زمینه ساز مشترک در اغلب بیماری های غیر واگیر مصرف دخانیات است. بیماری های غیر واگیر در حال حاضر در جهان مسئول بیش از 53 درصد بار بیماری ها هستند و انتظار می رود تا سال 2020 این میزان به 60 درصد افزایش یابد.
یکی از اهدافی که تعهدات بین المللی ایران در قالب سند ملی پیشگیری و کنترل بیماری های غیر واگیر و عوامل خطر مرتبط با آن ها را دنبال می‌کند، کاهش 30 درصدی شیوع استعمال دخانیات تا سال 2020 است.

کنترل دخانیات و پیشگیری از مصرف آن علاوه بر صرفه جویی های اقتصادی، کاهش هزینه های زندگی و کاهش بار بیماری ها می تواند اثرات مخرب زیست محیطی را که صنعت دخانیات اعم از تولید، تجارت و مصرف آن ایجاد می کند را کاهش دهد.
کنترل دخانیات می تواند چرخه فقر را شکسته و به گرسنگی ها پایان دهد و موجب ترویج کشاورزی پایدار و رشد اقتصادی در کشورها شود. همچنین این اقدام، راهی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی خواهد بود.
افزایش مالیات بر محصولات دخانی می تواند علاوه بر تامین مالی باعث پوشش بهداشتی جهانی و دیگر برنامه های توسعه ای در دولت ها شود.

 

نه تنها دولت ها، بلکه مردم می توانند در سطوح فردی با تلاش ها و برنامه های کنترل دخانیات به ساخت یک جهان عاری از دخانیات و پایدار کمک کنند. مردم می توانند به کمپین های «محصولات دخانی هرگز» بپیوندند.

 

کسانی که مواد دخانی (سیگار، قلیان و...) مصرف می کنند، باید سعی در ترک این عادت کنند و یا به دنبال برنامه ای برای ترک دخانیات باشند و با این کار علاوه بر دستیابی به سلامت جسمانی، می توانند به نوبه خود به کسانی که در معرض دود دست دوم هستند نیز هستند از جمله کودکان، اعضای خانواده و دوستان کمک کنند.

 

هزینه ای که صرف دود شدن مواد دخانی می شود می تواند در مصارف ضروری دیگر از جمله خرید مواد غذایی سالم، بهداشت و درمان و آموزش و پرورش کاربرد داشته باشد.

 

کمپین روز جهانی بدون دخانیات سال 2017 بر ارتباط بین مصرف دخانیات، کنترل دخانیات و توسعه پایدار متمرکز شده است .

 

خسارت دخانیات علاوه بر سلامت، مسایل دیگری را از جمله امنیت غذایی، برابری جنسیتی، آموزش و پرورش، رشد اقتصادی و محیط زیست را تهدید می کند.

 

در برخی از کشورهای منطقه مدیترانه شرقی، سازمان جهانی بهداشت، شیوع مصرف دخانیات 52% در مردان و 22% در زنان گزارش شده است. اطلاعات مرتبط در گروه سنی جوانان به همین نسبت هشدار دهنده است. به نحوی که شیوع مصرف دخانیات در برخی از کشورها تا 42 درصد در پسران و 31 درصد در دختران رسیده است.

 

دولت ها می توانند با اجرای موثر کنوانسیون کنترل دخانیات و اقدامات کاهش تقاضا در استراتژی های mpower شیوع مصرف دخانیات در بین 20 تا 40 درصد در طی 5 سال کاهش دهند.

 

کمپین روز جهانی بدون دخانیات سال 2017 با هدف برجسته نمودن تهدیدات صنایع دخانی در دستیابی به توسعه پایدار از جمله سلامت و رفاه اقتصادی شهروندان در همه کشورهای جهان ایجاد می نمایند، نامگذاری شده است

کنترل دخانیات موجب نجات انسان ها و کاهش نابرابری در سلامت می شود. این موضوع همچنین موجب شکسته شدن حلقه فقر، پایان دادن به گرسنگی، ترویج کشاورزی پایدار، رشد افتصادی و مقابله با تغییرات آب و هوایی است.
کشورها باید:
_ اجرای کنوانسیون کنترل دخانیات و راهکارهای کاهش تقاضا (mpower) را برای کاهش مصرف دخانیات تقویت نمایند
_ اولویت بخشیدن و افزایش تلاش های کنترل دخانیات به عنوان بخشی از پاسخ آنها به دستور کار 2030 توسعه پایدار
_ هدف این دستورکار اطمینان یافتن از آن است که همه افراد در جوامع مورد توجه واقع شوند.
_ کنترل دخانیات یکی از موثر ترین مداخلات در کاهش مرگ و میر زود هنگام ناشی از بیماری های غیر واگیر، شامل سکته های قلبی و مغزی و بیماری های ریوی تا سال 2030 است.
_ افزایش مالیات دخانیات برای تامین مالی برنامه پوشش جهانی سلامتی و سایر برنامه های توسعه ای دولت ها بسیار ضروری است.
کشورها و جامعه مدنی باید:
با نفوذ صنایع دخانی در فرآیند سیاستگذاری به منظور تقویت برنامه ملی کنترل دخانیات مقابله نمایند.
سازمان های عمومی باید:
در تلاش های جهانی، منظقه ای و ملی برای تدوین و اجرای استراتژی ها و طرح های توسعه ای به منظور دستیابی به اهدافی که با اولویت کنترل دخانیات می باشد، مشارکت نمایند.
افراد جامعه باید:
در ساختن دنیایی پایدار بدون دخانیات، حتی از طریق متعهد شدن به خود، به مصرف نکردن دخانیات و یا ترک آن کمک کنند.

 

انتهای پیام/