این موسسه انواع مختلفی از گیاهان با ترکیب‌های مخدر و تنباکو را دارد، همچنین دارای مجوز پرورش و کاشت گیاهانی مخصوص برای به دست آوردن حشیش و کوکایین برای مصارف خاص است.
جاده «یونگاس» در بولیوی
این جاده که در عمق جنگل‌های بارانی آمازون در کشور بولیوی ساخته شده، هر ساله شاهد مرگ نزدیک به ٣٠٠ نفر است. این جاده ٦٩ کیلومتری در دهه ١٩٣٠ میلادی در جریان جنگ با کشور پاراگوئه در این بخش ساخته شد. این جاده که بر روی کوه‌های پوشیده از جنگل‌های بارانی احداث شده تنها ٣ متر عرض داشته و ارتفاع پرتگاه‌های کنار آن در حدود ٦٠٠ متر است. این جاده فاقد هرگونه گاردریل بوده و در بیشتر مواقع از سال مه‌آلود بوده و امکان ریزش سنگ به داخل جاده وجود دارد.
تانزانیا
جاذبه‌های تانزانیا مثل کوه کلیمانجارو و مجمع‌الجزایر زنگبار بیش از یک‌میلیون مسافر از سراسر جهان در سال‌های اخیر جلب کرده‌اند. دهانه آتشفشانی نگورونگورو (Ngorongoro) از سال ۱۹۷۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت و حدود دو میلیون سال پیش تشکیل شده است. غیراز خود دهانه که بسیار جالب توجه است و ۱۹ کیلومتر قطر دارد، تنوع گیاهان و جانوران این منطقه نیز بسیار خیره‌کننده است. تورهای سافاری زیادی توسط شرکت‌های محلی این منطقه ترتیب داده می‌شوند.
سافاری یک راه فوق‌العاده برای نزدیک شدن به حیوانات وحشی است که همیشه فقط از تلویزیون یا در باغ وحش دیده بودید. اما همان‌طور که می‌دانید حوادث گاهی حتی در باغ وحش هم اتفاق می‌افتند و به انسان صدمه زده یا او را می‌کشند. در سال ۲۰۱۳ یکی از پزشکان سان دیگو در یک تور توسط گله فیل‌ها کشته شد.
باور کنید یا نه، فیل‌ها با وجود جثه بزرگ‌شان گاهی از انسان‌ها می‌ترسند و سعی می‌کنند از خودشان محافظت کنند، به‌خصوص اگر غافلگیر شوند. فیل‌ها تنها حیواناتی نیستند که باید درموردشان نگران باشید، شیرها، مارها، تمساح‌ها و حیوانات خطرناک دیگری هم وجود دارند. مثل پشه‌ای که ۱۰۰ تا ۱۲۵هزار نفر را در‌سال می‌کشد. اسب‌های آبی با وجود این‌که موجودات شکارچی نیستند وقتی وارد قلمروشان می‌شوید می‌توانند خطرناک باشند و هر سال حدود ۱۰۰ نفر را می‌کشند. همچنین در سفر به تانزانیا باید مراقب سارقان مسلح هم باشید.
هائیتی
در یک دهه اخیر طوفان‌ها و زلزله‌های زیادی به هائیتی آسیب رسانده‌اند. بسیار غم‌انگیز است چنین مناطقی که با فقر شدید دست‌وپنجه نرم می‌کنند بار‌ها و بار‌ها مورد چنین بلایایی قرار بگیرند. نرخ فقر هائیتی ۷۷درصد است که آن را فقیرترین کشور آمریکایی و یکی از فقیرترین کشورهای جهان می‌کند.
اما حتی فقیرترین مکان‌های دنیا هم اغلب زیبایی‌های زیادی برای ارایه دارند؛ هائیتی نیز هم جاذبه‌های طبیعی و هم نشانه‌های مشهور و زیبای معماری دارد.کشورهای فقیر معمولا با نرخ بالای جرم و جنایت همراه هستند که هائیتی را برای مسافران نسبتا خطرناک می‌کند. «Cité Soleil» به معنای شهر آفتاب، نام زیبایی است، اما بزرگترین محله فقیرنشین این کشور است که جرایم زیادی هم در آن اتفاق می‌افتد.
این محله در منطقه شهری پورتو پرنس با حدود ۴۰۰هزار نفر جمعیت قرار دارد. این شهر هیچ زیرساختی ندارد، حتی هیچ سیستم فاضلابی وجود ندارد و بسیاری از خانه‌ها با ضایعات و زباله‌ها ساخته شده‌اند. تا سال ۲۰۰۷ این منطقه توسط باندهای مسلح اداره میشد. اگرچه چنین چیزی دیگر اتفاق نمی‌افتد، اما هنوز تیراندازی، قتل، تجاوز و آدم‌ربایی در آن زیاد است. بنابراین همیشه از سفر به این منطقه اجتناب کنید، اما از آتیس رزیستانس (Atis Rezistans) دیدن کنید، موزه‌ای که مجسمه‌های ترسناکی را نمایش می‌دهد که از استخوان‌های انسان و ضایعات فلزی ساخته شده‌اند و داستان‌هایی از مبارزات روزمره هائیتی را بیان می‌کنند.
ناحیه تخلیه‌شده‌ای در اروپای شرقی
این ناحیه منطقه‌ای به شعاع ٣٠ کیلومتر در اطراف سایت هسته‌ای چرنوبیل در خاک کشور اوکراین است. این سایت که بعد از فاجعه سایت اتمی چرنوبیل تخلیه شده، اکنون به یکی از خطرناک‌ترین مکان‌ها برای زندگی تبدیل شده است. بسیاری از مردم در سال‌های بعد به این منطقه و نواحی آن بازگشتند و به هر شکل ممکن درحال زندگی در این ناحیه هستند، اما در اطراف ناحیه اصلی خطرناک پلیس حضوری قوی دارد، پس مراقب باشید تا به آن ناحیه نزدیک نشوید، چون یا گلوله خواهید خورد یا دچار تشعشع خواهید شد.
جزیره سنتینل شمالی (North Sentinel)
این جزیره کوچک در اقیانوس هند قرار دارد و اندازه تقریبی آن نصف منهتن است. جزیره سنتینل شمالی بخشی از جزایر آندامان است. این جزیره یکی از دورافتاده‌ترین مکان‌های روی زمین و محل زندگی یکی از خطرناک‌ترین قبایل جهان است: جاراوا. آنها از تمدن حذف شده‌اند و به زبانی صحبت می‌کنند که هیچ‌کس نمی‌فهمد. آنها سایر انسان‌ها را دوست ندارند و بسیار وحشی هستند. جاوا‌ها در سال ۲۰۰۶ دو ماهیگیر را کشتند که به جزیره آنها نزدیک شده بودند.
جاوا‌ها و سایر قبایلی که در آندامان زندگی می‌کنند حدود ۶۰هزار‌سال است که آن‌جا هستند، اما شهرنشینی و پیشرفت باعث شد در دهه ۷۰ میلادی یک بزرگراه از میان سکونتگاه آنها عبور کند و برای نخستین بار غریبه‌ها به آن‌جا راه پیدا کردند. بعضی افراد نابغه فکر می‌کنند که اگر بزرگراه در آن‌جا ساخته شد، چرا افراد بیشتری به آن‌جا نیاورده است. فکر کنید سوار یک اتوبوس شده‌اید و از میان جنگل و مردم ترسناکی عبور می‌کنید که به شما خیره شده‌اند.
ممنوعیت دادگاه عالی سال ۲۰۰۲ نتوانست مانع گردشگران و تور‌ها شود تا این‌که در سال ۲۰۱۳ سفر به این منطقه کاملا ممنوع شد. گردشگری در چنین مناطقی خطرناک‌تر از آن چیزی است که بیشتر مردم فکر می‌کنند، آن نه‌تنها برای بازدیدکنندگان خطرناک است، چون ممکن است کشته شوند، بلکه برای افرادی که نسل‌هاست این‌جا زندگی می‌کنند هم خطرناک است. کسانی که از بیرون می‌آیند با خودشان بیماری می‌آورند که کل جمعیت را می‌کشد. وسایل نقلیه حیات‌وحش را دچار اختلال می‌کند که منبع غذای اصلی این قبیله است. علاوه بر این، اگر گردشگران توسط مردم محلی کشته شوند، دولت مجبور است مداخله کند و دستور جابه‌جایی بومیان یا دستور بدتری بدهد.
کوه اورست
کوه اورست با ارتفاع حدود ۸۸۴۰ متر، بلندترین کوه جهان و آرزوی هر کوهنوردی است و استعاره‌ای از سفر و چالش‌های آن است. افراد زیادی سعی کرده‌اند به قله آن دست یابند، اما هر کسی نمی‌تواند به آن برسد. نخستین مرگ ثبت شده در سال ۱۹۲۲ بود که هفت نفر به دلیل بهمن مردند.
از آن زمان در مجموع ۲۹۲ نفر در این کوه به علل مختلف جان خود را از دست دادند: بهمن، سقوط، ذات‌الریه، سکته قلبی، سکته مغزی و بیماری ارتفاع. جوان‌ترین فردی که در اورست جان خود را از دست داده یک جوان ۱۹ساله نپالی بوده است. با این‌که امروزه نسبت به دهه ۱۹۲۰ دسترسی بهتر و بیشتری به اطلاعات و تکنولوژی داریم، چنین مرگ‌هایی هنوز هم قابل پیش‌بینی و اجتناب نیستند؛ و شما واقعا نمی‌توانید با مادر طبیعت بجنگید، زیرا این فجایع هر زمانی ممکن است اتفاق بیفتند.
در سال ۲۰۱۵ بین ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ نفر در نزدیکی کوه بودند که یک زلزله ٧,٨ ریشتری نپال را تکان داد و موجب بهمن شدیدی شد که ۲۴ نفر را کشت و بیش از ۶۰ نفر را مجروح کرد. اما شاید همه اینها ارزشش را داشته باشد و وقتی واقعا به آن‌جا رسیدید احساس کنید روی بام دنیا ایستاده‌اید. وقتی شما به چنین ارتفاع بلندی برسید، مغز دیگر به خوبی کار نمی‌کند. هر کار کوچک می‌تواند به تلاش زیادی نیاز داشته باشد و مجبورید بسیار محتاط و مراقب باشید تا زنده بمانید.
بیشتر بخوانید: عجیب‌ترین و متفاوت‌ترین هتل‌های زیر آبی دنیا+تصاویر
ونزوئلا
جاهای زیادی در دنیا وجود دارد که نرخ جرم و جنایت‌شان بالاست، اما کاراکاس، پایتخت ونزوئلا در صدر این لیست قرار دارد. در سال ۲۰۱۶ آمار قتل ۱۱۹.۸۷ نفر در هر ۱۰۰هزار نفر بود و در مجموع ۳۹۴۶ نفر کشته شدند. اما کاراکاس تنها شهر ونزوئلا نیست که چنین مشکلاتی دارد. در لیست پنج شهر خطرناک دنیا سه شهر از ونزوئلا هستند.
دو شهر دیگر هم والنسیا و ماتورین هستند. ونزوئلا در سال‌های اخیر دچار بحران‌های اقتصادی شدید بوده است و این موضوع مشکلات زیادی مثل کمبود غذا، تعطیلات و تظاهرات به دنبال داشته است؛ بنابراین شاید اکنون زمان خوبی برای این سفر نباشد. زندگی در ونزوئلا این روز‌ها عادی است. مردم به چنین چیزهایی (صف‌های طولانی خرید، کمبود دارو و غذا، فقدان پزشک در بیمارستان‌ها و ...) عادت کرده‌اند. این بحران‌ها باعث شده هزاران نفر پناهنده شوند.
جزیره «رامره» در کشور برمه
جزیره «رامره» یکی از مکان‌های خطرناک برای انسان‌هاست، دلیل آن هم وجود بیش از هزار کروکودیل آب شور در این جزیره است. این نوع از کروکودیل خطرناک‌ترین گونه این نوع از جانوران است. درعین‌حال در این جزیره پشه‌هایی حاوی ویروس بیماری مالاریا و عقرب‌های سمی نیز زندگی می‌کنند. در مراحل آخر جنگ دوم جهانی این جزیره شاهد یک نبرد خونین ٦ هفته‌ای بین نیروهای آمریکایی و ژاپنی بود. از چیزی نزدیک به هزار سرباز ژاپنی که به مرداب‌های این جزیره وارد شدند تنها ٢٠ نفر زنده ماندند. باقی سربازان نه بر اثر شلیک سربازان آمریکایی بلکه به دست کروکودیل‌ها کشته شدند.
جزیره مارها در برزیل
جزیره‌ای در محدوده حاکمیت کشور برزیل که البته کمتر انسانی به آن پای گذاشته است. براساس محاسبات انجام‌شده در هر مترمربع از این جزیره چیزی بین یک تا ٥ مار زندگی می‌کند. انواع مارهای سمی و غیرسمی در انواع اندازه‌های مختلف در این جزیره زندگی می‌کنند، همچنین گونه خاصی از افعی در این جزیره زندگی می‌کند که مخصوص این جزیره و کشور برزیل است و مسئول نزدیک به ٩٠درصد از گزش‌های مرگبار در برزیل است. سم این مار گوشت اطراف محل گزش را آب می‌کند. برای بازدید از این جزیره اجازه‌های مخصوصی نیاز است.
دارین گپ (Darién Gap)
زمین‌هایی که به طول ۱۵۰ کیلومتر بین کلمبیا و پاناما کشیده شده‌اند به‌عنوان خطرناک‌ترین منطقه سفر دنیا شناخته می‌شود. هر جنگلی خطرات خودش را دارد، اما این یکی ترسناک‌تر از بقیه به نظر می‌رسد. دمای هوای واقعا بالا و هوای چنان غلیظی را تصور کنید که نفس کشیدن در آن تقریبا غیرممکن است.
همه گیاهان مانند درخت نخل چونگا برآمدگی‌های بسیار تیز پوشیده از باکتری دارند یا موجودات خطرناکی مثل مارهای کشنده، مورچه‌های آتشین، قورباغه‌های سمی یا مگس‌های ناقل بیماری که زیر پوست شما تخم می‌گذارند. افراد کمی که هنگام سفر به این منطقه با آنها مواجه می‌شوید، معمولا افراد غیربومی، قاچاقچیان موادمخدر، مهاجرانی که سعی دارند از مرز عبور کنند یا گروه‌های خطرناک شبه‌نظامی هستند. تلفن‌های ماهواره‌ای و ردیاب‌های جی‌پی‌اس در این‌جا کار نمی‌کنند، بنابراین روی آنها حساب نکنید.
با چنین ویژگی‌هایی دارین گپ مقصد توریستی جذابی به نظر نمی‌رسد. باوجود همه اینها، یک دانشجوی ۲۶ساله سوئدی در سال ۲۰۱۳ به این سفر مرگبار رفت. او ناپدید شد و خانواده‌اش دو‌سال منتظر نشانه‌ای از او بودند. او یک جهانگرد باتجربه بود که از ۵۰ کشور بازدید کرده و هدفش این بود که در میان حداقل یک جنگل راه برود. جسد او دو‌سال بعد پیدا شد و یک گروه شورشی اعتراف کردند که او را با یک جاسوس خارجی اشتباه گرفته و کشته‌اند.
جزیره عروسک‌ها
جزیره عروسک‌ها (Isla de las Munecas) در نزدیکی مکزیکو‌سیتی در سال ۱۹۸۷ به‌عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد. این جزیره درواقع گورستان عروسک‌های مرده است. ۵۰سال قبل از این‌که این جزیره به یک مکان ترسناک تبدیل شود، دون جولیان سانتانا باررا (Don Julián Santana Barrera)، نگهبان سابق این جزیره ادعا کرد که جسد یک دختربچه را همراه با عروسکش در یک کانال به صورت شناور پیدا کرده است. باررا تصمیم گرفت عروسک او را به نشانه احترام از یک درخت آویزان کند.
از آن زمان او صداها، قدم‌ها و ناله‌هایی را از اطرافش می‌شنید. او تصمیم گرفت به روح دختربچه کمک کند که به آرامش برسد بنابراین ٥٠سال عروسک‌های خراب و شکسته را از میان زباله‌ها و کانال‌ها جمع و آنها را از درختان آویزان می‌کرد. جنازه باررا در سال ۲۰۱۱ در همان نقطه‌ای که جسد دخترک را پیدا کرده بود پیدا شد. بعد از آن، این جزیره یک مقصد محبوب توریستی شد و گردشگران شجاع عروسک‌های بیشتری با خودشان به این جزیره آوردند درحالی‌که دیگران ادعا می‌کنند عروسک‌ها با آنها پچ پچ می‌کنند. ممکن است این مکان خطرناک نباشد، اما قطعا یک کابوس است.
صحرای بزرگ آفریقا
آیا صحرای بزرگ آفریقا امن است؟ بستگی دارد این سوال را از چه کسی بپرسید. وزارت امور خارجه آمریکا به گردشگران در مورد حملات تروریستی هشدار می‌دهد. علاوه بر این‌که غرب صحرا خطرات بیشتری هم دارد. با این حال آژانس‌های گردشگری قسم می‌خورند که این بیابان امن است و شما حتی به غرب صحرا نمی‌رسید. این صحرا مانند همه بیابان‌ها روز‌ها بسیار گرم و شب‌ها بسیار سرد است. شما باید برای گرمای شدید خودتان را آماده کنید.
هیچ جاده‌ای وجود ندارد بنابراین اگر یک راهنمای با تجربه نداشته باشید به راحتی گم می‌شوید. راهنما در این صحرا اهمیت زیادی دارد بنابراین مطمئن شوید که یک شرکت معتبر را انتخاب می‌کنید. خطرات دیگر شامل طوفان‌های شن و ماسه و سیل‌های شدید می‌شود. در بیابان‌های سراسر جهان مردم بیشتر از غرق شدن می‌میرند تا کم آبی.
مالی
مالی در غرب آفریقا یکی از کشورهایی است که درباره آن هشدار داده می‌شود. دلایل آن هم مثل بیشتر کشورهای آفریقایی شامل حملات تروریستی، خشونت جنایی و ناپایداری سیاسی است. مناطق توریستی مورد حملات بسیاری قرار گرفته‌اند. در ژوئن ۲۰۱۷ چند مرد مسلح به یک منطقه تفریحی لوکس در نزدیکی پایتخت مالی حمله کرده و پنج نفر را کشتند.
در سال ۲۰۱۵ چندین حمله اتفاق افتاد که در آنها خارجی‌ها هدف حمله بودند.مالی از سال ۲۰۰۹ مشکلات تروریستی زیادی داشته، اما چند سال بعد دولت‌هایی ازجمله بریتانیا درباره آن هشدار دادند. در سال ۲۰۰۱ بیش از ۲۰۰هزار توریست از مالی دیدن کردند، اما در سال ۲۰۱۲ تعداد آنها به ۱۰هزار نفر کاهش یافت. جاذبه اصلی مالی تیمبوکتو (Timbuktu) بوده است، یک شهر باستانی که اهمیتش به خاطر گسترش اسلام در آفریقا است. کسانی که شجاعت کافی برای سفر به مالی را دارند باید از ماهیگیری آنتوگو، رویدادی که هر سال در دریاچه مقدس آنتوگو اتفاق می‌افتد دیدن کنند. وقتی ممنوعیت ماهیگیری برداشته می‌شود هزاران نفر به آن حمله کرده و ظرف چند دقیقه دریاچه را خالی می‌کنند.
منبع:شهروند
انتهای پیام/