اگر والدین هر شب، خودشان کودکان را بخوابانند، او یاد نمی گیرد که خودش به تنهایی بخوابد و ممکن است برای به تخت خواب رفتن و جلب توجه والدین، گریه کند. او را هنگامی که هنوز نیمه خواب است و کامل نخوابیده در تخت خواب بگذارید. با این روش می آموزد که برای خوابیدن به خود متکی باشد، حتی اگر نیمه های شب از خواب بیدار شود.
کودکان نوپا و پیش دبستانی، اگر به میزان کافی نخوابند، می توانند تحریک پذیر باشند و این باعث می شود برخی از کودکان حتی، بیشتر از قبل در برابر خوابیدن مقاومت کنند. کودکان نوپا و پیش دبستانی، نیاز به 11 تا 14 ساعت خواب در هر 24 ساعت دارند. مقداری از این زمان نیز صرف چرت زدن می شود. در این سنین داشتن یک برنامه منظم و دقیق برای خوابیدن، بیدار شدن، چرت زدن و همچنین وعده های غذایی و زمان بازی مناسب برای کودکان، امری بسیار مهم و اساسی است.
بیشتر بخوانید: خطرات کم خوابی برای کودکان چیست؟
اضطراب جدایی نیز می تواند مشکلات خواب را افزایش دهد. صحبت کردن، آواز خواندن، تکان های گهواره، و یا پرخوری، به نوبه خود ممکن است این مرحله را به عادت بد شب بیدار شدن، تبدیل نماید.در حدود 6 ماهگی می توانید او را برای تنها خوابیدن آماده کنید. در صورت بیدار شدن، اگر کودک، علایم بیماری ندارد، برایش به آرامی لالایی گفته و پشتش را بمالید؛ اما بلندش نکنید یا به او غذا ندهید. برای کودکان نوپایی که از تاریکی شب می ترسند، یک چراغ خواب کوچک می تواند باعث آرامش شود.
هر شب انجام کار های یکسان قبل از خواب، به کودک کمک می کند که فرق بین زمان بیداری و خواب را بفهمد. یک برنامه ی خواب منظم که شامل کارهایی مانند حمام کردن، داستان گفتن، غذای سبک و پس از آن چراغ های خاموش باشد، به او در درک زمان خواب کمک می کند. این برنامه باید هر شب بطور یکسان اجرا شود و همیشه به اتاق خواب کودک منتهی شود. متخصصین پیشنهاد می دهند که این برنامه را از 4 ماهگی برای کودک اجرا کنید.
خواه به دلیل اضطراب جدایی باشد یا نبود یک برنامه ی دقیق خواب، یا به هر بهانه دیگر، بعضی از کودکان برای بیدار ماندن پافشاری و بهانه تراشی می کنند. ممکن است بخواهند داستان دیگری برایشان بخوانید یا نوشیدنی دیگری بنوشند و یا دوباره به حمام بروند. اما شما کوتاه نیایید، هر چند دقیقه یک بار به اتاق کودک بروید و او را با مهربانی به خوابیدن تشویق کنید؛ مدت زمان این سر زدن ها، هر بار باید کوتاه تر شود.
اگر فرزندتان در طول روز از خواب کافی برخوردار نباشد، خواه ناخواه هنگام شب، در خوابیدن، دچار مشکل می شود. بیشتر نوزادان به دو یا سه وعده خواب کوتاه در روز نیاز دارند. کودکان نوپا نیاز به حداقل یک بار چرت زدن در روز و کودکان کوچک تر اغلب به دو بار چرت زدن نیاز دارند. بیشتر کودکان تا سن 5 سالگی عصر ها می خوابند. به خلق و خوی فرزندتان توجه کنید، اگر بداخلاق و خواب آلود است، اجازه دهید چرت بزند؛ اما مانع خوابیدن او تا وقت خواب شبانه و یا خواب های مقطع بشوید.
منبع: پرسش و پاسخ های عمومی مشاوره روانشناسی مرکز مشاوره
انتهای پیام/