در این نشست میکائیل دیانی فعال دانشجو با بیان اینکه ما جریان‌های دانشجویی در زمینه عدالت نه نظریه پردازی کردیم و نه عمل بزرگی را در تحقق عدالت انجام داده‌ایم، گفت: 70 درصد جمعیت کمتر از حد متوسط حقوق دریافت می‌کنند و 40 درصد جمعیت کشور زیر خط فقر قرار دارند، این موضوعات به همراه موضوعات اجتماعی مثل حاشیه نشینی معیشت مردم را سخت‌تر می کند اما باید چکار کرد آیا باید فکر کنیم که این‌ها بر ما تحمیل شده و کاری نمی‌توان کرد؟ به اعتقاد من امروز جریان دانشجویی می‌تواند در این زمینه مؤثر باشد.
دیانی با بیان اینکه جریان های دانشجویی باید جهت‌گیری سیاسی را کنار بگذارد، گفت:همان قدر که از حقوق نجومی نقد می‌کنیم باید به املاک نجومی هم نقد داشته باشیم نکته بعدی این است که در جریان عدالت خواهی نباید فرد محور باشیم، قرار نیست اگر کسی برای مدتی در جهت عدالت محوری قدم بر می‌داشت همیشه عادلانه برخورد کند باید بدانیم که هرگاه در زمینه عدالت ورود کردیم بدنه اجتماعی با ما همراه کرده است بازتاب کنش‌ها و رفتار عدالت‌خواهانه دانشجویان در جامعه به شدت مثبت بوده است.
وی گفت: جریان های دانشجویی همیشه یک نگاه کاریکاتوری به عدالت دارند، بیشتر اقدامات دانشجویان در زمینه عدالت خواهی محدود به برگزاری خیریه‌ها می‌شود در حالی که ما باید مؤثرتر در این زمینه رفتار کنیم، تشکل‌های دانشجویی درک درستی از مشکلات پیچیده اجتماعی ندارند پیشنهاد من این است که تورهای حاشیه‌گردی برای دانشجویان تدارک دیده شود تا آنها با مشکلات حاشیه شهرها آشنا شوند.
این فعال دانشجویی با بیان اینکه جریان‌های دانشجویی بیشتر به مسائل نگاه سیاسی دارند، گفت: عمده تمرکز جریان‌های دانشجویی موضع‌گیری در برابر حوادث سیاسی است کمتر جریان‌های دانشجویی وارد مسائل اجتماعی می‌شوند این در حالی است که بدنه اصلی دانشگاه نسبت به مسائل سیاسی بی علاقه و به اصلاح خاکستری است برای همین است که تشکل‌های دانشجویی محرم یا محیا که به موضوعات اجتماعی و خدمات پزشکی می‌پردازند عضو گیری زیادی داشته و در حقیقت با همراهی بیشتر دانشجویان مواجه شدند.
مجتبی عرب از دیگر فعالان دانشجویی در ادامه نشست با اشاره به مسئولیت ارگان‌ها در خصوص عدالت‌محوری گفت: مسئله امروز در زمینه عدالت‌محوری بحث مسیر و رویکردها است نوع نگاه‌ها به عدالت چندان مناسب و متناسب با این مشکل نبوده است نوع نگاه به عدالت در حوزه‌های علمیه متناسب با وظیفه‌ای که داشته‌اند نبوده و آنها نتوانسته‌اند در این زمینه جهت‌گیری مناسبی داشته باشند به همین دلیل اصلاح حوزه هم مانند اصلاح دانشگاه ضروری است.
عرب با طرح این سوال که چگونه مردم را باید پای کار عدالت محوری بیاوریم، گفت: ما مشکل خودآگاهی داریم درک مردم هنوز بر این است که سلطانی باشد که مشکلات جامعه را حل کند، مردم هنوز انتظار دارند سلطانی عدالت را برپا کند در حالی که قدرت مردم در تعیین اهداف و مطالبه‌گری آنها بسیار زیاد است یک ابتکاری را حضرت امام خمینی داشتند که برای حل مشکلات بسیج را ایجاد کردند، بسیج تشکلی برای جمع کردن قدرت مردم بود و به اعتقاد او جهت دهنده افکار و عمل این نهاد، بسیج دانشجویی و بسیج طلاب است.
عرب با بیان اینکه تا نتوانیم یک تغییر موثر را بین مردم تبدیل به یک خواسته عمومی کنیم به جایی نخواهیم رسید گفت: به نظر من نقش رهبری در اینجا بسیار موثر است؛ ایشان با ارج نهادن به جوانان بر پوست اندازی و تغییر نسل تأکید کردند٬ انتشار این تفکر و خواسته ایشان مطالبه گری عمومی را مبنی بر اهمیت تغییر نسل به وجود می‌آورد.
در ادامه مرتضی کیا از دیگر فعالان دانشجویی هم انسداد فکری٬ بی برنامگی و عمل نکردن به وعده ها را از مشکلات کشور دانست و گفت: منظور از بی برنامگی این نیست که هیچ برنامه‌ای نداریم، برنامه‌های کلی مثل سند تحول یا سند جامع علمی در کشور وجود دارد اما ریز برنامه ها و برنامه های جزئی خوبی نداریم؛ این حرف درستی است که باید برای عدالت خواهی هزینه بدهیم اما منظور از هزینه خسارت نیست٬ برخی از مسئولان شرایطی را فراهم کردند که امروزه علاوه بر هزینه باید خسارت هم بدهیم؛ قضات امروز از قدرت خود استفاده بی رویه می کنند به همین دلیل هم بود که رهبری مدتی قبل با اشاره به تعداد زیاد بازداشت‌های موقت بیان کردند که چرا از این قدرت بیش از حد استفاده می کنید.
کیا در پاسخ به این سوال که آیا فقه و فقاهت نمی توانند عدالت را محقق سازد، گفت: به اعتقاد من فقه، امروز با مشکلات جدی روبه‌رو است با اینکه شهر قم مشکلات شهری زیادی دارد، مسجد مجلل امام حسن عسکری در آن ساخته می‌شود که انسان را یاد ساختمان ها و جشن های مجلل ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی یا جشن هنر شیراز در پیش از انقلاب می اندازد٬ متاسفانه بخشی از جامعه روحانیت سادگی خود را فراموش کرده است؛ فقه مطمئناً به بن بست نرسیده است، اما فقها باید به عدالت محوری نگاه ویژه‌ای داشته باشند و برخی از آنها هم در این زمینه تجدید نظر کنند.
محمدرضا کردلو در پایان نشست، مهمترین مانع رسیدن به عدالت را ساختار محوری و کاغذبازی اداری دانست و گفت: نظام بروکراتیک و اداری که بعد از انقلاب در کشور حاکم شده هر روز تنومند تر شده است و عدالت را بیشتر به چالش می‌کشد؛ ما عملاً فرصتی برای بیان خواسته های خود نداریم؛ دادسراهای ما شکل اداری و بروکراتیک پیدا کرده است یا در ادارات اگر نگاه کنید با کارمندانی مواجه می شوید که پیش از پایان ساعت اداری منتظر ترک اداره هستند؛ این تفکر با روحیه ای که در ابتدای انقلاب به خدمت به مردم تاکید داشت متفاوت است؛ مسئولی که ساعت ۱۰ صبح روز شنبه خسته است و آمارهای اشتغال را اشتباه می گوید روزهای دیگر هفته هم نباید از وی انتظار بیشتری داشت.
کردلو با اشاره به اینکه اعتراض کردن و بیانیه دادن را معمولاً همه تشکل‌ها انجام می‌دهند گفت: تشکل های دانشجویی به آن علت ناموفق هستند که برنامه عملی درستی در اختیار ندارند؛ باید بدانیم که در مباحث عدالت محوری کار سختی در پیش داریم اما نباید ذره‌ای امید خود را از دست بدهیم .
انتهای پیام/