انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
عجب
به تعبیری نخبگان در هر کشوری را می توان به خواص آن جامعه تشبیه کرد که ضمن قائل بودن بر اصل برابری میان همه انسان ها ، از حیث اندیشه، تفکر، قوه تجزیه و تحلیل و کارآمدی در پیشبرد جامعه به سوی قله های پیشرفت یک سر و گردن از عوام بالاتر هستند.
نُخبِگان در هر کشوری، فرهنگ ساز هستند، صنعت و اقتصاد کشور را ریل گذاری می‌کنند، با تحقیق و پژوهش ، ظرفیت ها و فرصت های کشور را مورد ارزیابی قرار می دهند و با احصاء نارسایی ها،کاستی ها و خلأ ها در جهت رفع و زدودن آن تلاش می‌کنند.
به واقع قهرمانان نام‌آور و مدال آور ورزشی در عرصه‌های بین المللی، نخبگان ورزشی، مخترعان و کاشفان در زمره نخبگان علمی، صنعتی و صاحب نظران و اندیشمندان عرصه سیاست در قالب نخبگان سیاسی قابل تعریف هستند و این اصل در حوزه های متعدد دینی، مذهبی، قضائی، ادبیات و علوم انسانی و...نیز رواج دارد.
طرح این مقدمه با در نظر گرفتن شعار سال و لزوم نقش آفرینی کلیه آحاد جامعه اعم از خواص و عوام بیش از پیش قابل فهم و تبیین خواهد بود.
برخی گمان می‌کنند حمایت از کالای ایرانی یا تقویت و ارتقای تولید ملی ، تنها بر عهده صنعتگران، تولیدکنندگان و فعالان حوزه اقتصادی است اما در واقِعِ امر تمامی مردم کشور اعم از پیر و جوان، معلمان و فرهنگیان، والدین، مقامات و مسئولان لشگری و کشوری، نویسندگان، دانشگاهیان ، هنرمندان و...در حصول این امر خطیر، تاثیرگذار هستند و در صورت همسویی و همگرایی تمامی گروه ها و طیف های مذکور، اهداف اقتصادی کشور، قَطعِ به یَقین، دست یافتنی و محقق خواهد شد و البته در این میان ، نقش نخبگان و خواص به مراتب پر رنگ تر از دیگر گروه ها و طیف ها است.
بر اساس آمار و گزارشات موجود در حال حاضر ، مجموعا حدود 9 میلیون فارغ التحصیل دانشگاهی و دانشجویِ در حال تحصیل در کشور حضور دارند که این عدد و رقم به روشنی گویای فرصت های بالقوه ای بوده که ایران اسلامی در حوزه سرمایه انسانی از آن برخوردار است ، سرمایه ای که در دوران معاصر به عنوان اصلی ترین و ارزنده ترین ثروت از آن یاد می شود و اساسا بخش عمده تمرکز کشورهای توسعه یافته برای دستیابی به پیشرفت و موفقیت به این ظرفیت ( نیروی انسانی) متکی و متمرکز است.
آنگونه که مقام معظم رهبری نیز پیش از این مطرح فرموده‌اند، یکی از مهمترین ظرفیت های کشور، جوانان دانش آموخته، دانشجویان و دانشگاهیان این مرز و بوم هستند و به واقع این جمعیت فعال و مستعد در عرصه کار، تلاش و تولید سرآمد است.
چندی پیش، منصور غلامی، وزیر علوم در طی یادداشتی به نکته ظریفی اشاره کرد که با تامل هر چه بیشتر در عبارات مطرح شده از سوی وی، به روشنی می توان به فرصت ها و توانمندی هایی که کشور ایران از حِیثِ جامعه نخبگان و سرمایه انسانی از آن برخوردار است ، پِی بُرد.
وی در این خصوص عنوان می‌کند: همین دانشجویان ایرانی وقتی به کشورهای دیگر می روند در مهمترین صنایع آنها، تولید دانش و خلاقیت می کنند و به واقِعِ اَمر، ما وارد کننده محصولات دانش آموختگانِ هَموطنِ خویش می شویم ، پس اعتماد و باور به جامعه دانشگاهی کشور می تواند زمینه ساز افزایش کیفیت کالا و تولیدات داخل کشور شود.
وزیر علوم در ادامه یادداشت خود، می‌افزاید: دستگاه های دولتی و بخش خصوصی و صنعتی کشور باید به دانشگاه ها اعتماد کرده و برای افزایش اقبال مردم نسبت به کالای ایرانی،کیفیت آن را بالا ببرند و این امر با بهره گیری از دانش و توان متخصصان و دانشمندان ایرانی، دور از انتظار نخواهد بود.
مصطفی احمدوند، یکی از فعالان اسبق عرصه صنعت و تولید در غرب استان تهران در گفت‌وگو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی، ضمن اشاره به لزوم استفاده از تجارب پیشینیان و ضرورت حفظ شأن و احترام پیشکسوتان عرصه صنعت، تولید، علم، فرهنگ و...اظهار کرد: با این وجود، تَجارُب و تحولات سیاسی، اجتماعی فرهنگی، اقتصادی و صنعتی و تولیدی کسب شده در طول 4 دهه گذشته به عنوان مقطعی که به سهولت قابل لمس و فهم باشد، نشان می دهد در تمامی عرصه های مذکور، نقش جوانان بسیار نافذ و تعیین کننده بوده است.
وی با اشاره به پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی و دفاع جانانه رزمندگان ایران در برابر رژیم بعثی عراق،گفت:در هر دو مقطع تاریخی، نقش جوانان بسیار اثربخش بوده و به واقع مولفه اصلی و تعیین کننده پیروزی بواسطه جوانان رقم خورده است.
احمدوند بیان کرد: در ارتباط با انرژی هسته ای به عنوان یکی از پیچیده ترین و مهمترین صنایع جهان، نقش جوانان انکار ناپذیر است و تمامی واقعیت های مذکور نشان می دهد اعتماد به جوانان بستر ساز دستیابی به توفیقات بسیاری بوده و قطعا با تکیه بر جامعة نخبه کشور که بخش اعظم آن از طیف جوانان شکل گرفته، قادر خواهیم بود موانع و مشکلات اقتصادیِ فعلی را پُشت سَر بُگذاریم اما متاسفانه برخی بخش ها و افکار و ذهینت ها آنچنان که باید به این مقوله مهم توجه نمی کنند و با وجود برخورداری از تجارب ارزنده و درخشان گذشته، همچنان شعار ما می توانیم را عمیقا درک و باور نکرده ایم.
این فعال اسبق در حوزه تولید و صنعت گفت: جوانان نخبه کشور موتورِ محرکه اصلی پیشرفت و توسعه هستند و نادیده انگاشتن این ظرفیت نه تنها مصداق بارزی از فرصت سوزی به شمار می رود؛ بلکه می توان آن را به مَثابِهِ خیانتی به این کشور و آینده این مرز و بوم تلقی کرد.
وی افزود: گاهی دیده و شنیده می شود که برخی با نگاهی توام با حسرت به پیشرفت ها و توسعه کشورهای قدرتمند و توسعه یافته جهان می‌نگرند و با مقایسه شرایط اقتصادی و صنعتی جوامع پیشرفته، وضعیت و شرایط کنونی مملکت را با روحیه توام با سرخوردگی به اِستِهزاء می‌گیرند که به اعتقاد بنده این رویه و رویکرد معادل همان خودباختگی است.
احمدوند تصریح کرد: درک عقب ماندگی ها،کاستی ها و مشکلات، نخستین لازمه و ضرورت حرکت به سمت پیشرفت و توسعه هر چه بیشتر محسوب می شود اما فرو رفتن و غوطه ور شدن در کاستی ها و عدم باور توانمندی های درونی کشور و جوانان این مرز و بوم، آن هم در شرایطی که پیش از این توانمندی آن ها به کرات به اثبات رسیده جز انفعال و اشتباه محاسباتی هیچ معنای دیگری نداشته و نخواهد داشت.
نخبگان جوان بواسطه تعاملات اجتماعی قوی در دو بخش درون خانوادگی و برون خانوادگی(در سطح جامعه) ، نقش بسزایی در فرهنگ سازی و ترویج و نشر روحیه جهادی و ایجاد همگرایی و هم افزایی میان طیف های متعدد جامعه ایفاء می کنند.
به واقع، با حضور جدی جوانان و بکارگیری این نیروی انرژیک و توانمند می توان بسیاری از الزامات حمایت از کالای ایرانی، همچون اصلاح الگوی مصرف، ترویج فرهنگ مصرف داخلی، آشنا سازی عموم مردم به مسائل اقتصادی و ریشه یابی نارسایی ها و کاستی هایِ فِعلی، مبارزه با یأس و خود باختگی در برابر توانمندی های خارجی ها ، ترویج فرهنگ کار و تلاش و مسئولیت پذیری و وجدان کاری و گفتمان سازی در سطح جامعه را نهادینه کرد که البته انتظار می رود به موازات این امر، عرصه و فضا برای نقش آفرینی در حوزه های تصمیم گیری و تصمیم سازی دستگاه ها و نهادهای دولتی برای این قشر پویا و با طروات که هم از روحیه جوانی برخوردار است و هم جامِه نخبگی را بر تن کرده ، فراهم شود و بکارگیری از جوانان نخبه در دایره وسیع تری از حوزه های اثرگذارِ کشوری تَسَری پیدا کند.
گزارش از ناصر رمضانی
انتهای پیام/