وی ادامه داد: در قبال متوفیان این قبیل حوادث خونبار هر چند به آمار دقیقی می‌توان دست یافت، اما در مورد معلولیت‌های چندین برابری مصدومان این سوانح، به دلیل طول درمان یا هر علل دیگری نمی‌توان صحبت عددی مشخصی داشت که افرادی با وجود تعرفه‌های سنگین پزشکی وقت و پول خود را در مسیر مراکز درمانی و بیمارستان‌ها به هیچ هدر می‌دهند.
مدیرعامل ستاد دیه کشور علت انسانی را نه عامل پررنگ بلکه عامل اصلی همه تصادفات مطرح کرد و گفت: در جاده‌های کشورمان خیل خودرو‌های بی کیفیت کم نیستند، مشکل بسیاری از نقاط حادثه‌خیز به لطف مسئولان همانند سابق برقرار است، علائم هشدار دهند بعضا غیر اصولی یا اصولا وجود ندارند و بسیاری دیگر از موضوعات که در وقوع حوادث رانندگی بعضا با درصد تقصیر معین معرفی می‌شوند، اما فراموش نکنیم هدایت هر خودرو در هر جاده‌ای در اختیار یک انسان است، انسانی که اراده دارد و بنا به شرایط پیش‌رو تصمیمات معقول می‌گیرد تا ضریب وقوع یک تصادف را به صفر برساند. برای نمونه در جاده‌ای که مه‌آلود است و علائم هشدار دهنده هم ندارد هیچ راننده سلیمی به خود این اجازه را نمی‌دهد که بر حسب داشتن توکل رانندگی کند. در مسیر باریکی که امکان تردد با سرعت پایین هم سخت است به دلیل نبود ترافیک هیچ انسان مدبری با سرعت سرسام‌آوری از آن عبور نمی‌کند.
وی ادامه داد: منکر کاستی‌ها نیستیم، اما در امر رانندگی عامل انسانی که همان راننده تعریف شده می‌تواند میزان تصادفات را به حداقل ممکن کاهش دهد. کسانی که بی‌اعتنا به اشتباهات خود، سرعت خودروی روبرویی را، پیچ یا شیب مسیر و یا هر علت دیگری را به جز خود مسبب حوادث رانندگی می‌دانند، آن‌هایی که با غفلت روز عیدی بسیاری را عزادار خود و عزیزان‌شان کردند، آن‌ها که منازل خانه‌تکانی شده خود را به جای میزبانی از مهمانان نوروزی به محل برگزاری ختم‌های حزن‌انگیز بدل کردند.
جولایی مرگ ۱۷ هزار ایرانی را در پی تصادفات رانندگی یک فاجعه غیرقابل جبران برای ایران با تمدن هفت هزار ساله عنوان کرد و گفت: هرچند به دلیل آمار حیرت‌آور تلفات رانندگی در سال ۸۴ اقدامات برای کاهش این حوادث شروع و تا به امروز هم ادامه داشته، اما کاهش کشته‌ها به همین میزان فعلی در شأن نام بلندآوازه کشورمان نبوده و بسی مایه سرافکندگی است که ایران در شمار چند کشور انگشت‌نمای جهان، در میزان بالای کشته‌های تصادفات رانندگی قرار دارد.
وی ادامه داد: نه فقط در بحث تصادفات بلکه متاسفانه از آنجا همه ارزیابی ما از یک موضوع منوط به ارائه آمار شده و با افت یک درصد دلخوش می‌شویم که شاخص یک معضل اجتماعی یا اقتصادی خوشبختانه پایین آمده، اما در میان این مواضع و در میان این دست تبلیغات نخ‌نما چه کسی است نداند و برایش روشن نباشد که علی‌رغم تلاش مجدانه ناجا و برخی نهاد‌ها هنوز به درصد قابل قبولی از کشته‌های رانندگی دست پیدا نکرده‌ایم. جالب است در ازای کاهش ۴ دهم درصدی آمار تلفات رانندگی سال ۹۶ نسبت به سال قبل که حتی به یک درصد هم نرسیده بود، مسئولان با اقتدار و اعتماد به نفس غیرقابل وصفی اعلام کردند که بسیار خرسند هستند که در سالی که گذشت، نه فقط افزایش تلفات نداشتیم بلکه آمار تصادفات منجر به مرگ هم کاهش داشته است.
جولایی تصریح کرد: اگر جمعی از مسئولان این گونه به بیان واقعیت‌ها می‌پردازند، شاید این سیاست صورت دیگری هم دارد که ما خبر نداریم. شاید آن‌ها واقعا جسارت کافی برای بیان حقیقت را ندارند. اطلاع رسانی در مورد اینکه طی یک‌سال 17 هزار نیروی فعال جامعه در جاده‌ها به شکل و شمایل دلخراشی از بین می‌روند کار آسانی نیست. نه در خارج شهر که معمولا سرعت مجاز خودرو‌ها به طور طبیعی بیشتر و پیچ‌های راه خطرناک‌تر می‌شوند، بلکه در همین پایتخت خودمان که با عنوان ام‌القرای جهان اسلام از آن یاد می‌کنیم در طی ۱۰ ماهه نخست سال گذشته بیش از ۱۱۰۰ تهرانی در پی تصادفات رانندگی جان خود را از دست داد‌ه‌اند.
مدیرعامل ستاد دیه کشور گفت: جمهوری اسلامی ایران از سال ۵۷ تا به امروز علاوه بر ۱۷ هزار شهید ترور، در عرصه خارجی همواره با تهدیدات مکرر کشور‌ها و گروهک‌های نظامی متعددی درگیر بوده است، اما در عرصه این مبارزات مقدس که از شام تا کشمیر و به عبارتی از حلبچه تا حلب امتداد پیدا کرده، جالب است درون میدان نبرد و با گذشت چهل سال از پیروزی انقلاب، ما به اندازه‌ای که در دهه اخیر در مسیر جاده‌ها کشته داده‌ایم در جبهه‌های جنگ جانباخته و جانباز نداشتیم.
وی بیان کرد: موضوع مصدومیت‌های پرهزینه و ایراد جراحت‌های سطحی و عمیق تصادفات به کنار، قابل تامل است بگویم تنها در 10 سال اخیر بیش از ۲۲۰ هزار هموطن ایرانی نه در عرصه جنگ‌های داخلی و برون مرزی، نه به وسیله ادوات جنگی و عداوت صاحبان این ابزار‌های کشتار جمعی، بلکه در مسیر همین جاده‌های شهری و بین شهری خودمان به قیمیت هیچ جان خود را از دست داده‌ند.
انتهای پیام/