به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نمایش «سینگل شات» این شب‌ها در تماشاخانه پالیز روی صحنه است. به این بهانه با بابک توسلی کارگردان این نمایش گفتگو کردیم.
توسلی درباره شکل‌گیری و مراحل نگارش نمایشنامه «سینگل شات» و انتخابش برای اجرای عموم اظهار داشت: قبل از رفتنم از ایران 18 نمایش در کارنامه کارگردانی تئاتر خود داشتم و هشت جایزه کارگردانی هم از جشنواره‌های مختلف دریافت کرده بودم، ولی متاسفانه طی سال‌ها دوری از ایران، درگیر برنامه‌سازی و کارگردانی تلویزیونی بودم و در طول این مدت تنها دو نمایش صجنه‌ای را کارگردانی کردم و از فضای تئاتر دور بودم. چند سال پیش این فرصت به من دست داد تا حاصل پژوهش وسیعی از پرونده‌های مختلف روانکاوی به دستم برسد و تلفیق زندگی جاری درون این پرونده‌ها متنی شد که ابتدا می‌خواستم برای تولید تلویزیونی آماده‌اش کنم، ولی در نهایت به نمایش «سینگل شات» تبدیل شد.
توسلی در پاسخ به سوال که این‌روزها نمایش‌های کمدی با حضور ستاره‌ها مورد استقبال قرار می‌گیرند، شما این دو فاکتور را ندارید، برنامه شما برای فروش نمایش چیست؟ پاسخ داد: چگونه باید فروش بالایی داشته باشم؟ این پرسش خطرناکی است که کارگردان در ذهن از مخاطب خود می‌پرسد و حتما برایتان آشناست، چون مطمئنم خودتان هم بارها آن را از کارگردانان پرسیده اید. برنامه ساز با چنین پرسشی به مخاطب می گوید حاضرم هر کاری بکنم تا مخاطب من باشی. چه چیزی باعث شده تا مردم ما پول بدهند تا فحش بشنوند؟ چرا ذائقه مردم انقدر پایین آمده؟ چرا باید سخیف عمل کنیم تا قوی بفروشیم؟ در این نمایش چند راهکار ارائه می دهم تا در صورتی که مخاطب موافق باشد و آنرا بپسندد، دیگر پول ندهد تا الفاظ رکیک بخرد.
وی ادامه داد: بدنه تئاتر ایران یک بدنه تنومند و قوی است اما امکانات تئاتر ایران با داشتن صدها کارگردان، هزاران بازیگر، نمایشنامه‌نویس، طراح و ... بیشتر یک فضای فانتزی و چیزی شبیه یک شوخی بزرگ است. بخش غم‌انگیز ماجرا این است که انگار تئاتر به حال خودش رها شده و هیچ کمک و هدایتی هم وجود ندارد. از کوچکترین مشکلات تا بزرگترین معضلات، انسان را متعجب می‌سازند. یک مورد پیش‌پا افتاده این است که مثلا نمایش‌هایی که روی صحنه می‌روند، امکان تبلیغ تلویزیونی را ندارند. تبلیغات محیطی نیز ممیزی و مشکلات خاص خود را دارند.
توسلی تصریح کرد: در اکثر کشورها اگر بخواهید نمایشی را روی صحنه ببرید، وزارت فرهنگ وهنر، شهرداری ها و بنیادها از شما حمایت مالی می‌کنند و گاه تا بیست اسپانسر خواهید داشت، اما این امری محال در حوزه تئاتر ایران است. البته این اتفاق در تماشاخانه ایرانشهر گاهی رخ می‌دهد اما نه برای همه. ما طی 3 سال گذشته 2 بار تاریخ اجرا را از تماشاخانه ایرانشهر گرفتیم و هر بار بی‌دلیل و تنها به دلیل تغییر مدیریت این تاریخ لغو شد. اینکه چرا اسپانسرها تمایلی به حضور در عرصه تئاتر ایران ندارند، خود بحث مدیریتی مفصلی است که در این فرصت ، مجال پرداختن به آن نیست. اما امیدوارم با آمدن شهرام کرمی عزیز که از دل هنر نمایش است و قطعا درک مشکلات را دارد، شرایط روز به روز بهتر شود.
وی با اشاره به انتخاب بازیگران در نمایش «سینگل شات» افزود: با توجه به دوری هفده ساله من از صحنه تئاتر در ایران، انتخاب بازیگر توسط خانم مریم رحیمی صورت پذیرفت و حاصل این تلاش، حضور بازیگران فوق‌العاده‌ای است که همگی مدعی هستند و ادعایشان هم درست است. ضمن اینکه همکاری با این تیم برای من افتخار است.
وی خاطرنشان کرد: متن این نمایش از دل مردم شکل گرفته است. هشت قصه آشنا از هشت پژوهش روانکاوی که هر مخاطب با بخشی از آن همزاد پنداری کند و لذت ببرد و اما ایجاد لحظات طنز برای فضا شکنی آن هم از زبان سوسن پرور و ابراهیم شفیعی که از برترین های این ژانر هستند، می تواند فضای سنگین نمایش را تلطیف نماید. حرفهای این نمایش حرفهای جهانی است و همیشه و همه جا می تواند مخاطب را با خود همراه کند و البته استفاده از موسیقی زنده آن هم با صدای زیبای امید زندگانی را هم نمی توان نادیده گرفت. اینها آن چیزی است که به ما قدرت رقابت می دهد.
انتهای پیام/