به گزارش خبرنگار پایه و آبی گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، نزدیک به هشت سالی می شد که رکوردهای احسان حدادی اعجوبه پرتاب دیسک ایران از 65 متر بالاتر نرفته بود. آنقدر در این سال ها رکوردهایش پایین بود که به غیر از خود احسان دیگر کارشناسان و جامعه دوومیدانی برایشان غیر قابل باور بود که او دوباره بتواند رکورد بالای 68 متر را دوباره پرتاب کند. پس از حذف از دور مقدماتی رقابت های المپیک ریو آن هم بخاطر مصدومیت ،برخی از مخالفان سرسختش چه در بدنه دوومیدانی و چه در بیرون از این فدراسیون به صراحت می‌گفتند این رویداد را باید پایان کار او قلمداد کرد و دیگر احسان نمی تواند رکوردهای المپیک لندن و جهانی دائگو کره جنوبی را در خواب هم برای خودش تجسم کند و ادامه تلاش احسان، دست و پا زدن بی‌مورد است و بهتر است عطای حضور در دوومیدانی را به لقایش ببخشد.
اما نایب قهرمان المپیک به هر شکلی بود این انتقادات را تحمل کرد و بدون اینکه جواب منتقدانش را بدهد آستانه صبرش را بالا برد و با استخدام یک مربی کارکشته و کاربلدی آمریکایی و تمرینات پر فشار و سنگین در جزیره کیش و سن دیه گو کالیفرنیا توانست، در مسابقات بین المللی چولیویستا و در مقابل چشمان دانیل یاسینسکی ، دانیل استال و برخی دیگر از چهره های شاخص پرتاب دیسک جهان که همگی آنها ویترینی از افتخار می باشند ، بار دیگر از مرز 68 متر عبور کرد تا نشان دهد که هنوز بیدی نیست که با این بادها بلرزد و در آستین هنوز حرف هایی را برای گفتن دارد. به اذعان کارشناسان و حتی رئیس فدراسیون دوومیدانی رکورد 68 متر و 85 سانتیمتر، رکوردی نیست که بتوان راحت از کنارش رد شد. ثبت این رکورد در نخستین مسابقه فصل آن هم در شرایطی که تقریبا یک ماهی تا رسیدن به شرایط ایده‌آل در دوومیدانی باقی مانده،بارقه های امید را در دل فدراسیون نشینان زنده کرد تا شاید او بتواند رکورد 69 متر و 32 سانتیمتر را بشکند و این حد نصاب را جابه‌جا کند.رکوردی که بی‌تردید می تواند منجر به کسب یک مدال خوشرنگ در المپیک توکیو شود.
احسان حدادی در شرایطی مسابقه‌اش در چولاویستای آمریکا را به پایان برد که در نخستین پرتابش رکورد 59.40 ، در پرتاب دوم 67.99 و در پرتاب سوم 68.85 را به ثبت رساند و نشان داد که از نظر بدنی در شرایط خوبی قرار دارد. این حد نصاب در حالی به وجود آمد که این پرتابگر در بازی های المپیک لندن که با 68 متر و 18 سانتیمتر پس از هارتینگ آلمانی صاحب مدال با ارزش نقره شده بود، نتوانسته بود به این رکورد نزدیک شود.
جالب اینکه او در بازی های آسیایی اودیشا پرتاب اول 61.67 متر، دوم 61.80 متر و سوم 63.76 متر را ثبت کرد. پرتاب چهارم حدادی به 63.53 متر رسید و پرتاب پنجم وی خطا شد. پرتاب ششم او 64.54بود و با این رکورد طلا گرفت. رکوردی که احسان از آن رضایت نداشت و معتقد بود که توانایی بالاتر از ثبت این رکورد را دارد.پس از این قهرمانی حدادی در لیگ دوومیدانی برای تیم آسان پرداخت توانست رکورد بالای 65 متر را پرتاب کند و امیدوارها را دوباره زنده کند. از طرفی پس از درخشش او اعضای سازمان تیم های ملی دوومیدانی در یک عمل هوشمندانه و به موقع تصمیم گرفتند همانند قبل المپیک لندن یک مربی خوب خارجی را برای نایب قهرمان المپیک جذب کنند تا همین درخشش را ادامه دهد.
بدون شک یکی از کارهای شایان توجه حدادی پس از اتمام المپیک ریو این بود که خیلی زود برای درمان زانوی آسیب دیده اش اقدام کرد.نزدیک به سه عمل جراحی روی زانو،آشیل پا و خار پاشنه اش انجام داد و تمام این مسائل دست به دست هم داد تا شرایط سختی را پس از این اتقاق برای نخستین بار در زندگی اش در این سی سال تجربه کند. حتی او مجبور شد برای مدتی از ویلچر استفاده کند که شاید بتوان این دوره را سخت ترین دوره ورزشی حدادی در این سال های اخیر قلمداد کرد.
او در یک حرکت قشنگ از فدراسیون درخواست کرد تا شرایط را طوری مهیا کنند تا او بتواند از تجربیات ارزنده حسین توکلی برای پیشبرد اهدافش به نحو احسن استفاده کند، تصمیمی که در نهایت موثر واقع شد و او خیلی زود همان احسانی شد که مردم از او توقع داشتند.به هرحال این را هم نباید فراموش کرد که توکلی قهرمان المپیک در رشته وزنه برداری است.
هنگامی که حدادی تصمیم گرفت تا با توکلی به عنوان مربی بدنساز کار کند خیلی ها از او خرده می گرفتند که او نمی تواند در پیشرفت احسان تاثیر گذار باشد.ولی با گذشت زمان مشخص شد از نظر روحی قهرمان وزنه برداری المپیک سیدنی مثل یک برادر بزرگتر به احسان کمک کرد تا خیلی زود خودش را بازیابی کند.از طرفی توکلی با تمام شرایط سخت خانوادگی اش قبول کرد که به حدادی کمک کند و اکنون هم پیشرفت احسان را می توان مدیون درایت هوشمندانه توکلی دانست و مشخص شد آن اشخاص اشتباهی آدرس را رفته اند.حتی به این هم اکتفا نکرد و از میان گزینه های مختلف مربی تصمیم گرفت برای تحقق آرزوهایش به سراغ مک ویلکینز که سابقه قهرمانی و نایب قهرمانی در المپیک را دارد برود و این انتخاب هوشمندانه خیلی زود به این پرتابگر کمک کرد تا دوباره احیا شود.
از طرف دیگر احسان با این رکورد توانست پس از چند سال غیبت بار دیگر به دایمون لیگ دعوت شود و آن طور که خودش گفته در رقابت های دایموند لیگ به دنبال این است تا ناکامی های سالیان گذشته را با کسب مدال های خوشرنگ جبران کند و قطع به یقین پرتابگرانی مانند هارتینگ،فدریک ماکرس،دانیل استال و دانیل یاسینسکی کار آسانی برابر حدادی نخواهند داشت..مطمئنا با این آمادگی فعلی حدادی مسئولان بازی های آسیایی جاکارتا از الان باید طلای پرتاب دیسک را برای حدادی کنار بگذارند، طلایی که می تواند او را در ورزش ایران جاودانه کند.
انتهای پیام/