اگرچه آر پی جی ۷ به طور معمول با سر جنگی شدی الانفجار ضد تانک HEAT دیده می شود و عمده مردم و رسانه ها نیز این راکت انداز را با چنین راکتی می شناسند، اما نکته مهم درباره آن این است که در طول سالها انواع راکت های دیگری نیز برای این سلاح توسعه پیدا و استفاده از آن را برای شرایط متفاوت راحت تر کرده است که می تواند این سامانه نسبتا قدیمی را در نقش های جدید نیز کارآمد و موثر نشان دهد.
در سالهای اخیر شاهد تولید انواع مختلفی از راکت های ضد زره برای شلیک از RPG-۷ بوده ایم که نمونه های ضد زره و ضد نفر از جمله مشهورترین و پرنمایش ترین مصادیق در این میان محسوب می شوند. بر این اساس، ۳ گونه شناخته شده و یک گونه جدید از راکت های ایرانی برای سامانه تسلیحاتی آر پی جی ۷ توسط صنایع دفاعی کشورمان توسعه پیدا کرده اند تا این سامانه، همچنان قابلیت های مناسبی برای مقابله با تهدیدات و تامین امنیت مرزها و منافع ایران داشته باشد. طبق اعلام رسمی، دو سامانه ضد تانک شدید الانفجار که در نیروهای مسلح کشورمان توسعه پیدا کرده؛ یکی "فتح" و دیگری "نافذ" نام دارد که راکت فتح بردی در حدود ۳۰۰ متر داشته و ۲ کیلو و ۳۵۰ گرم وزن دارد. این راکت از نوع HEAT بوده و توان نفوذ تا ۳۰۰ میلی متر زره را دارد.
نمونه دیگری از همین راکت های ضد زره به اسم «نافذ» نیز در کشور تولید شده است که در حدود ۲۰۰ متر برد داشته و سرعت دهانه آن در حدود ۱۱۲ متر بر ثانیه است. این راکت وزنی در حدود ۲ کیلو و ۷۰۰ گرم داشته و می تواند تا ۵۰۰ میلی متر در زره نفوذ کند. کالیبر هر دو این راکت ها ۴۰ میلی متر است. این دو مدل از راکت های توسعه پیدا کرده برای آر پی جی ۷ در ایران، از جمله پرکاربرترین ها هستند که برای درگیری با انواع اهداف زرهی به کار می روند.
در برخی مواقع و در مقابله با نیروهای پیاده نظام دشمن، نیاز است تا حد ممکن از سلاح های انفجاری استفاده نشود. برای مثال، ممکن است دشمن به منطقه ای مسکونی در کشور شما حمله کرده و یگانهای مدافع و بومی در جریان یک ضد حمله برای پس گرفتن منطقه خودی با دشمنی مواجه هستند که در ساختمان‌ها سنگر گرفته است. در این شرایط استفاده از سلاح‌های انفجاری شاید آخرین گزینه باشد و باعث تخریب شدید سازه شود اما با استفاده از راکتی مثل صاعقه می توان پیاده نظام دشمن را با کنترل تخریب محدوده اطراف، نابود یا وادار به تسلیم کرد.
این راکت که تقریبا شبیه یک میله با نوک تیز است، پر از ترکش های مخصوص از کار انداختن نیروهای پیاده نظام بوده و حدود ۱.۵ کیلوگرم وزن دارد. سرعت دهانه آن در حدود ۱۴۰ متر بر ثانیه بوده و بعد از برخورد به هدف منفجر شده و ترکش های خود را آزاد می کند. به غیر از دشمن مستقر در فضای بسته یک ساختمان، هدف قرار دادن نیروهای متخاصم در درون یک سنگر یا حفره های روباهی از جمله دیگر موارد قابل استفاده از این راکت است که می تواند علیه اشرار یا تروریست های موجود در مناطق خاص کوهستانی یا صعب العبور نیز به کار برده شود.
اما در جریان نمایشگاه راهیان نور در خرمشهر که اواخر سال گذشته و به مناسب سال جدید توسط یگانهای منتخب ارتش جمهوری اسلامی ایران افتتاح و با استقبال گسترده مردمی نیز همراه شد، نوعی راکت خاص و مهم برای سامانه سلاح آر پی جی ۷ مشاهده شده که از سر جنگیترموباریک استفاده می کند؛ راکتی که می تواند در شرایط خاص وضعیت را به شکل محسوسی به نفع نیروی به کار برنده آن تغییر دهد. البته طبق معمول، هیچ گونه اطلاعات مکتوب و مناسبی درباره این راکت ارائه نشده و بر اساس نوع طراحی و ساخت آن، می توان مدل آنرا مشخص کرد.
اما در ابتدا بد نیست نگاهی به این داشته باشیم که "ترموباریک" اصولا چه نوع مهماتی هستند. سلاح گرمافشاری یا ترموباریک نوعی بمب یا موشک است که در ابتدا توده ای از مواد آتش زا در شعاع انفجاری خود ایجاد می‌کند که با اکسیژن موجود در جو مخلوط می‌شود. سپس در مرحله بعد، این توده آتش می‌گیرد. بطوریکه تمام منطقه آتش گرفته شده را نابود می‌کند.
سلاح گرمافشاری ابتدا به کمک یک خرج کوچک، اَبری از غبار انفجاری ایجاد می‌کند و سپس آن را با خرج دوم محترق می سازد. بمب گرمافشاری که بمب خلأ هم نامیده شده با استفاده از اکسیژن موجود در هوا برای سوختن، یک ابر انفجاری قدرتمند ایجاد می‌کنند و با این کار در مقایسه با بمب‌های معمولی، انرژی تخریبی خود را در طول زمان بیشتری آزاد می کند.
بنابر این، هنگامی که این بمب در فضای سرپوشیده پناهگاه های زیرزمینی منفجر شود، فشار تخریبی آن به مدت طولانی‌تری در فضای بسته پناهگاه باقی می ماند و باعث تخریب بیشتری می شود و به این خاطر برای پاکسازی استحکامات و سنگرها سلاحی کارآمد به‌شمار می‌آید.
در برخی از شرایط مثل درگیری در کوهستان ها و پاکسازی غارهای محل حضور دشمن یا سنگر های اجتماعی بزرگ یا نابود کردن حجم بالایی از نیروهای پیاده در یک ساختمان به صورت ناگهانی، سلاح های ترموباریک از جمله بهترین گزینه ها محسوب می شوند.
با توجه به اینکه حداقل از دوران جنگ تحمیلی، تعداد قابل توجهی قبضه راکت های آر پی جی ۷ در اختیار نیروهای مسلح کشورمان قرار دارد و این تصور که راکت های مرسوم و معمول این سامانه نمی تواند تاثیر زیادی روی تجهیزات جدید دشمنان تکفیری یا اشرار منطقه ای داشته باشد، ممکن است باعث بروز توهماتی در برخی از این تروریست ها شود، استفاده از این نمونه های جدید، علاوه بر آنکه توان تدافعی و حفاظتی یگانهای مرزی را به طرز محسوسی افزایش خواهد داد، باعث صرفه جویی گسترده در یگانهای ارتش و سپاه نیز خواهد شد چراکه جایگزینی عمومی این راکت اندازها با نمونه هایی چون طوفان، هزینه های قابل توجهی را به همراه دارد، در حالی که تولید این راکتهای جدید، به صرفه تر و آموزش نیروها نیز ساده تر خواهد بود.
منبع:مشرق
انتهای پیام/