وی افزود: همچنین برای شناسایی فیلم‌های کوتاه کمتر دیده شده از دو پلتفرم بین‌المللی «فیلم فریوی» و «فست هوم» استفاده شد. البته این دو سایت سهم کوچکی در تعداد فیلم‌های معرفی شده داشتند و بیشتر انتخاب‌ها بر اساس بازبینی‌هایی که پس از ارایه فیلم‌ها توسط کمپانی‌های سازنده‌شان در رویدادهای مختلف بود، انجام شد.
محسنین با اشاره به سهم زیاد آثار بلند سینمایی در 1300 فیلم خارجی که به دبیرخانه جشنواره جهانی فیلم فجر برای بازبینی ارسال شده است، بیان کرد: طبعاً باید گروهی بررسی می‌کردند تا در وهله اول ببینند کدام فیلم‌ها برای نمایش در جشنواره جهانی مناسب است. به همین دلیل برای بازبینی اولیه فیلم‌ها، یک گروه سه نفره متشکل از بنده، نسترن مولوی و حسین عیدی‌زاده تشکیل شد که تلاش گروه ضمن بازبینی آثار این بود که با توجه به نظرات و خط مشی‌های ارایه شده از سوی دبیر جشنواره، آثار مناسبی برای موضوعاتی مانند مروری بر سینمای کشورها شناسایی شود. در حقیقت از لحظه اول و بر اساس جلساتی که با دبیر جشنواره برگزار شد، مسیری که باید طی می‌شد و نوع فیلم‌هایی که قرار بود شناسایی شود، مشخص شدند.
مدیر ارتباطات بین‌الملل سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر با تاکید بر اینکه طبق مقررات این جشنواره هیات انتخاب آثار وجود ندارد و همچون جشنواره‌هایی مثل برلین، دبیر جشنواره فیلم‌ها را برای حضور در این رویداد انتخاب می‌کند، گفت: به همین دلیل سه گروه تشکیل شد تا در این زمینه به شکل ثابت به دبیر جشنواره مشاوره بدهند که مجید اسلامی، سعید عقیقی، شادمهر راستین و محمدمهدی عسگرپور در گروه مشاوران «فیلم‌های بلند داستانی»، سهیل جهان بیگلری، عبدالحسن برزیده، شهرام مکری و حسین عیدی‌زاده در گروه مشاوران «فیلم‌های کوتاه» و مهرداد اسکویی، محسن استادعلی، امیر اسفندیاری و آزاده بیزارگیتی در گروه مشاوران «فیلم‌های مستند» بودند و البته بنده هم در هر سه گروه حضور داشتم.
وی با بیان اینکه پس از جمع‌بندی گروه مشاوران هر بخش، رضا میرکریمی در مقام دبیر جشنواره آثار منتخب را دوباره بازبینی کرده است، عنوان کرد: دبیر جشنواره در جریان طولانی بازبینی این فیلم‌ها به انتخاب‌های نهایی رسید. این یک فرآیند خیلی طولانی بود که شاید از مرداد ماه سال گذشته به شکل جدی آغاز شد و تا روزهای اول فروردین امسال ادامه پیدا کرد.
محسنین درباره فیلم‌های حاضر در سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: امسال سینمای جهان نسبت به سال‌های گذشته تعداد فیلم‌های کارگردانان شاخص و شناخته شده بین‌المللی کمتری داشت و شاید فیلم‌های ساخته شده توسط ایشان نیز مناسبت چندانی برای نمایش در جشنواره جهانی فیلم فجر نداشت، به همین دلیل طرح‌های دیگری مورد بررسی قرار گرفت و امسال تصمیم گرفته شد مجموعه‌ای از فیلم‌های کمتر دیده شده و شگفت انگیز‌ی که از طرف کشورهای مختلف برای رقابت در رشته بهترین فیلم خارجی زبان به فرهنگستان علوم هنرهای سینمایی (اسکار) معرفی شدند، در دستور کار قرار گیرند. در مجموع، باید گفت که انتخاب هایی فوق العاده و غافلگیر کننده از سینمای جهان نقطه قوتی برای فجر محسوب می شود.
وی ادامه داد: یکی دیگر از راهکارهایی که از لحظه اول قرار شد به شکل جدی‌تر مورد توجه قرار گیرد، شناسایی آثار خوب منطقه و تدارک فرصتی برای معرفی آنها به بینندگان و صاحب‌نظران ایرانی و همچنین به شرکت‌کنندگان خارجی و دریافت بازخورد و نظرات آنها بود؛ چراکه سینمای منطقه در همین دو سه سال اخیر رشد خوبی داشته است. حضور فیلم های شایان توجهی از قزاقستان، آذربایجان، قرقیزستان، عراق، سوریه، کویت و ... جشنواره را در پیگیری اهدافی که از روز اول در مقررات معین کرده است، موفق تر هم جلوه می دهد. برای مثال در دو دوره قبل جشنواره جایزه بهترین فیلم آسیایی به فیلم‌هایی از سینمای قزاقستان رسید و امسال دو فیلمی که از قزاقستان به نمایش در می‌آید، نشان می‌دهد که سینمای این کشور با چه سرعت چشمگیری در حال رشد است. در حقیقت می‌توانیم فیلم‌های درخشانی در سینمای منطقه پیدا کنیم که وقتی آنها را با فیلم‌هایی که از تمام دنیا رسیده، مقایسه کنیم به راحتی می‌توانیم آنها را در جمع انتخاب‌هایمان برای حضور در جشنواره سی و ششم قرار دهیم.
وی با تاکید بر مساله نظارت کامل دبیر سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر بر انتخاب آثار توضیح داد: این نتیجه بسیار خوبی است چرا که داریم به سمتی حرکت می‌کنیم که دبیر جشنواره بر همه شئون هنری آن نظارت می‌کند و به این امر صرفاً به عنوان یک کار اداری و سازمانی نگاه نمی‌کند. معنی واژه دبیر هنری هم این است که دبیر باید بر تمامی انتخاب‌های جشنواره به لحاظ هنری مسلط باشد و خوشبختانه این اتفاق در سال‌های اخیر افتاده است.
محسنین در پایان درباره دیگر مشاورانی که به صورت ثابت در گروه انتخاب آثار حضور نداشتند اما به این گروه کمک کردند، گفت: دوستان دیگری هم بودند که در طول این مدت به هر شکلی که می‌توانستند به ما کمک کردند و در هر جایی که اثر مناسبی را می‌دیدند به جشنواره پیشنهاد می‌دادند و ما توانستیم از همفکری و کمک‌شان بهره‌مند شویم. جا دارد از این بین از سوی جشنواره از کمال تبریزی، فاطمه معتمدآریا، کیوان کثیریان، عبدالحسین لاله، احد میکائیل‌زاده، مجید موثقی، حیدر رحیمی، نسرین میرشب، مارال محسنین و شهره گلپریان تشکر ویژه‌ای داشته باشم.
۱۲ فیلم کوتاه خارجی برای بخش «سینمای سعادت» جشنواره جهانی فیلم فجر انتخاب شدند
اسامی ۱۲ فیلم کوتاه خارجی انتخاب شده برای رقابت در بخش «سینمای سعادت» سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر اعلام شد.
در این بخش ۱۲ فیلم کوتاه خارجی از کشورهایی چون فرانسه، کانادا، استونی، آلمان، روسیه، صربستان، اوکراین، مصر، یونان، صربستان و ...حضور دارند که در کنار ۳ فیلم کوتاه ایرانی (که به زودی اسامی آنها اعلام خواهد) به رقابت خواهند پرداخت.
نکته جالب توجه حضور دو کارگردان ایرانی الاصل است که فیلم هایشان تولید کشورهای دیگر است.
در میان فیلم‌های کوتاه «سینمای سعادت» دو فیلم از دو کارگردان جوان ایرانی‌الاصل مقیم خارج کشور دیده می‌شود که هر دو به تهیه‌کنندگی کشورهایی بجز ایران ساخته شده‌اند اولی «ضربه بر سقف» محصول مشترک استونی، پرتغال، اسکاتلند و مکزیک است که کارگردانش سینا سلیمی در ایران بزرگ شد اما تحصیلات سینمایی‌اش را در اروپا ادامه داد. داستان فیلم او در اواسط ماه رمضان و در شهر غزه می‌گذرد؛ جایی که مادری در تقلای ترک خانه‌اش است چون تلفنی به او خبر داده‌اند که بمبی در آن‌جا منفجر خواهد شد. «ضربه بر سقف» سال گذشته در جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه مصر روی پرده رفت.
فیلم پنج دقیقه‌ای احسان قریب «دی زنگ رو» محصول کانادا و بدون دیالوگ است. قریب (متولد 1983 در اراک) طراح و عکاس فارغ‌التحصیل مدرسه فیلمسازی سروش تهران و دانشگاه کُنکوردیا مونترال است. عنوان عجیب فیلم او به مراسمی اشاره دارد که در شهر بندری بوشهر برای دور کردن ارواح خبیث و فرستادن آنها به ماه انجام می‌شود. این فیلم نمایش در جشنواره «داک لایپزیگ» آلمان را در کارنامه دارد.
اما دیگر فیلم بی‌دیالوگ این بخش، «نابودی» محصول اوکراین به کارگردانی دنیس کوشناروف است؛ فیلمی که داستانش خیلی خلاقانه با سه سوال مطرح شده است: «در طول آخرین روز زندگی‌تان دوست دارید چه چیزهایی را به خاطر بیاورید؟» این سوال ابتدا با این شرط کامل می‌شود که «...اگر یک پناهنده باشید؟» و در ادامه این طور شکل نهایی‌اش را می‌یابد: «...اگر پناهنده‌ای از زمین باشید؟»
اما این تنها نمونه از ایده‌های بکر در میان فیلم‌های کوتاه این دوره نیست. «جنون دَوَرانی» اثر شارلوت مک‌گوان گریفین و محصول آلمان، داستان بیمار روانی‌ای به نام ماری است که با استفاده از تکه‌های ملافه، شمایل‌ها، الگوها و نشانه‌های مبهمی را روی کف سلول خود درست می‌کند که دست‌آخر به نتیجه‌‌ای مسحورکننده می‌رسند.
«هیوا» محصول یونان نیز داستان متفاوتی دارد و درباره رویای شخصیتی با نام جی است که در آن، خورشید آتن به‌قدری کم‌توان و کم‌نور است که می‌توان مستقیم به آن نگریست و کور نشد! کارگردان این فیلم ژاکلین لنتزو، پس از تماشای «فیل» (گاس ون سنت) تصمیم گرفت کارگردان شود و در نهایت از مدرسه فیلم لندن فارغ‌التحصیل شد. وی تا امروز چند فیلم کوتاه ساخته و در حال حاضر مشغول تولید نخستین فیلم بلندش است.
البته در میان این فیلم‌های کوتاه، باز هم آثاری هستند که عنوان‌شان یادآور فیلم‌ها و آثار ادبی مطرح‌اند، از جمله «بینوایان» محصول 2017 فرانسه که توسط لاتی لی، فیلمساز فرانسوی و متولد مالی ساخته شده است. این فیلم که درباره پاریس مدرن و اطلاع پلیس تازه‌واردی از اقدام‌های سوءاستفاده‌گرانه دو پلیس کهنه‌کار و افشاگری پسرکی است که شرایط را تا آستانه انفجار جامعه پیش می‌برد، در جشنواره فیلم کوتاه آلمریا 2017 برنده جایزه بهترین طراحی صحنه شد و علاوه بر این به جشنواره‌های مختلفی از جمله بروکلین 2017 و پام اسپرینگز 2018 راه پیدا کرده است.
«کامیون» محصول جمهوری چک هم پیش از این در جشنواره بین‌المللی فیلم ورشو روی پرده رفته و درباره کامیونی رها‌شده با پلاک خارجی در کنار یک بزرگراه جنگلی است. این فیلم توسط میشل بلاسکو (متولد 1989 در براتیسلاوا) و آدام ماخ (متولد 1999 در پراگ) کارگردانی شده است.
«مخمل قرمز» دیگر فیلم این بخش است که دو کارگردان دارد: محمود عیسی و یوسف حنفی؛ فیلمی محصول مصر که داستان مادری به نام نانسی را در صبحی روایت می‌کند که ناگهان دچار ایست قلبی می‌شود و تنها شانس بازگشتش به زندگی در دستان پسر پنج‌ساله‌اش قرار دارد. محمود عیسی علاوه بر فیلمسازی، در قاهره منتقد آنلاین است و یوسف حنفی ناظر جلوه‌های بصری و یکی از مؤسسان یک کمپانی کارهای «پس از تولید» در قاهره.
از میان باقی فیلم‌ها، «یک مشت سنگ» محصول صربستان هم درباره پسری یازده‌ساله است. استفان ایوانچیچِ کارگردان که تا امروز با فیلم‌هایش به جشنواره‌های مختلفی رفته ماجراهای جدیدترین فیلم کوتاه خود را به پرسه‌زنی ایویتسا در مناطق اکتشاف‌نشده یک شهر صنعتی در صربستان اختصاص داده است؛ پسری که وضعیتش با توجه به وضعیت زندگی والدینش که می‌خواهند از هم جدا شوند، بیانی استعاری دارد و یادآور شاهکار جدید آندری زویاگینتسف است با نام «بی‌عشق» که همین چند ماه پیش نامزدی اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان را به افتخارهای قبلی خالقانش افزود.
اما سه فیلم باقی‌مانده درباره شخصیت‌هایی سالخورده هستند. «بوگدان و رز» محصول لهستان و به کارگردانی میلِنا داتکاوسکا درباره زوجی کهنسال است که با هم در یک اتاق زندگی می‌کنند و با هم در دکه مدرسه‌ای همکارند، اما اصلاً حرف نمی‌زنند و در یک دنیای فرورفته در سکوت، زندگی را به‌سر می‌برند.
در این بین، «مگس خانگی» به کارگردانی آرون هوروات و محصول اسلوونی، زندگی روزمره پیرزنی تنها را که مملو از سکوت است با ورود یک مگس خانگی به‌هم می‌ریزد؛ و بامزه است که این زندگی در نهایت به یک دوستی نو و پر از شادی و خرسندی می‌رسد!
«وفاداری» محصول روسیه هم درباره پیرمردی است که همسرش را از دست داده و حالا با درخششی مواجه می‌شود که فکر می‌کند نشانه‌ای از پیام‌های همسر فقیدش است. این فیلم ساخته تاتیانا فدوروفسکایا است که علاوه بر فعالیت در حوزه‌های نویسندگی و کارگردانی، بازیگری را هم در سطح حرفه‌ای و آثار مختلفی تجربه کرده است. او هم پیش از این با «وفاداری» در چند جشنواره حاضر شده است.
سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر ۱۹ تا ۲۷ آوریل ۲۰۱۸ (۳۰ فروردین تا ۷ اردیبهشت ۱۳۹۷) به دبیری سیدرضا میرکریمی در تهران برگزار می‌شود.
انتهای پیام/