تنوع شبکه‌های سراسری و استانی خوب است. خوش سلیقگی در تولید محتوا و برنامه سازی به ویژه موسیقی خوب، رادیو را در نوع خود منحصر به فرد می‌کند.
ضرغامی نوشت:
رادیوئی‌ها!
جمعی که در عکس دیده می‌شوند بخش کوچکی از سرمایه ارزشمند هنرمندان رادیو هستند. به احترام بقیه، نام چند پیشکسوت معروف شان را نمی‌برم. یه جورایی به آنها مدیونم.
قبل از انقلاب، با رادیو زندگی می‌کردیم. یک رادیوی بزرگ روی طاقچه به اندازه یک تلویزیون!
ساعت ۱۰ شب هم که چراغ‌ها خاموش می‌شد و همه کنار هم، دراز کش، سر روی بالش می‌گذاشتیم تازه "قصه شب" آغاز می‌شد.
خیلی لذت بخش بود. در حالی که به صفحه روشن رادیو زل زده بودیم، به آرامی می‌خوابیدیم تا برای نماز صبح بیدارمان کنند.
در همان دوران در سن ۱۶ سالگی چهار جلسه پشت سر هم در برنامه مشاعره هفتگی مرحوم مهدی سهیلی شرکت کردم. یک دستگاه رادیویی چند کاره ژاپنی! هم جایزه گرفتم. زودخراب شد!
طنین نوستالژیک تیتراژ زیبای آن برنامه هنوز در وجودم هست.
بعد از انقلاب در سن ۲۱ سالگی به مدت یک سال نویسنده و برنامه رادیویی سپاه بودم. نوشته هایم را "علیرضا کریمی" می‌خواند. " به نام الله پاسدار خون شهیدان. "
خود را متعلق به خانواده بزرگ رادیو می‌دانم.
آنان گرم، صمیمی، با تعصب و عاشق کارشان هستند. از "بزک"های تصویری به دورند و با هنرمندی و قوت کلام دلنشین خود به عمق قلب‌ها نفوذ می‌کنند..
*پی نوشت*. این روز‌ها به دلیل افزایش مسافرت‌ها به ویژه در جاده‌ها مردم بیشتر با رادیو محشورند.
تنوع شبکه‌های سراسری و استانی خوب است. خوش سلیقگی در تولید محتوا و برنامه سازی به ویژه موسیقی خوب، رادیو را در نوع خود منحصر به فرد می‌کند.
پیشنهاد می‌کنم، قبل ازروشن کردن فایل صوتی شخصی حتماً یک دور شبکه‌های رادیویی را مرور کنید شاید برنامه مورد علاقه تان باشد.
انتهای پیام/