حسین صدقیانی در سال ۱۲۸۱ در تبریز متولد شد.حسین صدقیانی در آن زمان همراه با خانواده اش راهی ترکیه شد تا در استانبول زندگی کند. صدقیانی در آن سال ها فوتبال بازی می کرد و در سن 18 سالگی به تیم فوتبال فنر باغچه پیوست.
او برای ادامه تحصیل در سال 1299 راهی اتریش شد و به تیم راپیدوین پیوست. صدقیانی مدتی در آنجا بازی کرد اما در سال 1304 به ایران بازگشت و به مشهد رفت تا در یکی از قدیمی ترین باشگاه های ورزشی به نام فردوسی فعال شود. تا آن زمان ایرانی ها فوتبال را با گیوه بازی می کردند و به همین دلیل آوازه صدقیانی که با کفش مخصوص بازی می کرد همه جا پیچیده بود. او در ادامه به تیم منتخب تهران دعوت شد و در همان سال با سرپرستی میر مهدی خان ورزنده ، احمد علی سردار ، حسینعلی سردار ، محمد علی شکوه، رضا قلی کلانتر ، هراند ، علی امیر ، گالوستیان ، یوسف سمرقندی ، حسن مفتاح ، ابوالفتح افخمی ، ژرژ امیر حسین خان و احمد خان راهی باکو شدند تا نخستین بازی ملی را انجام دهند آن ها در آن بازی نتیجه را واگذار کردند و به ایران بازگشتند.
صدقیانی در ادامه بار سفر بست و این بار راهی بلژیک شد. او در بلژیک به عضویت باشگاه شارلروا در آمد و به مدت 10 سال در آن جا بازی کرد. او دوباره در سال 1315 می خواست به ایران بازگردد. او در همان سال به برلین رفت و از نزدیک شاهد رقابت های المپیک بود. صدقیانی سپس به تهران بازگشت و یک سال هم در تیم توفان فوتبال بازی کرد.
صدقیانی پس از یک سال بازی در تیم توفان، به انجمن تازه تاسیس تربیت بدنی رفت و مسئولیت تیم های ملی فوتبال را بر عهده گرفت او در نخستین بازی رسمی تیم ملی فوتبال ایران در شهریور 1320 به عنوان سرمربی روی نیمکت تیم ملی مقابل افغانستان نشست. آن بازی با نتیجه بدون گل به پایان رسید.
صدقیانی تا سال 1329 مرد اول تصمیم گیرنده فوتبال ایران بود و با کنی رئیس وقت فدراسیون فوتبال، تعامل نزدیکی داشت. او پس از رفتن کنی و روی کار آمدن گیلانشاه از این سمت کنار رفت ولی تا سال 1340 همواره در تصمیم گیری های فوتبال نقش داشت.
صدقیانی به مدت 11 سال از فوتبال دور بود و با روی کار آمدن آتابای در سال 1351 ، به عنوان سرپرست تیم ملی انتخاب شد و در میادین مختلف حضور داشت که از جمله آن ها جام جهانی 1978 آرژانتین بود. صدقیانی پس از آن و در سال 1361 در سن 80 سالگی چشم از جهان فرو بست.
صدقیانی نخستین لژیونر ایرانی بود که به مدت 3 فصل در فنر باغچه ، یک فصل در مارچین مانسئو و چند فصل در شارلوا بلژیک فوتبال بازی کرد. او هیچ گاه شانس آن را نداشت در تیم ملی ایران بازی کند زیرا در دوران حرفه اش هنوز تیم ملی تشکیل نشده بود با این حال او در منتخب تهران به میدان رفت و بازی با تیم های خارجی را هم تجربه کرد. او طولانی ترین زمان هدایت تیم ملی فوتبال را با 10 سال در اختیار دارد . تیم ملی در دوران حضور او تنها 5 بازی انجام داد.
انتهای پیام /