به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از زنجان ؛ وقتی از شهر زنجان خارج می‌شوید و به سمت شهرستان زیبای ماهنشان حرکت میکنید، درنزدیکی این شهرستان جاذبه‌ای عجیب و مرموز قرار گرفته است. پدیده‌ای که ردی از جن و دیو را برچهره دارد! و بومیان معتقدند جنیان آن را ساخته اند، چون آن‌ها معتقدند هر بنایی که ساخت آن برای انسان سخت بوده، حتما جن و دیو آن را ساخته اند.
«دودکش جن» دقیقا همان‌جایی است که ماهنشان را شهری افسانه‌یی می‌کند و خیلی‌ها با وجود آن‌که از زنجان گذر کرده‌اند، ولی تا به حال نه آن را دیده و نه درباره‌اش شنیده‌اند. معلوم هم نیست پایه‌ی نام‌گذاری آن چیست، شاید به اعتقادات کهن مردم این خطه برگردد.
پدیده دودکش جن از آن دست پدیده‌هایی است که در نقاط مختلف دنیا مثل شهرستان ماهنشان زنجان دیده می‌شود.
دودکش‌های موسوم به جن ما حصل پدیده زمین شناسی هودو (hoodoo) است که شگفت انگیز‌ترین مناظر دیدنی را خلق کرده است.
هودو در واقع سنگی شبیه قارچ است که در اثر فرسایش شکلی شبیه مناره بلند و نازک پیدا کرده و سنگ دیگری روی آن قرار گرفته است، در زنجان به این هودو‌ها» دودکش جن» گفته می‌شود.
جن کوه در حاشیه آب‌های روان قزل اوزن جایی میان آسمان آبی و زمین خاکی، که در افسانه‌های محلی تخت دیو و پری بدان گفته میشودقرار دارد.
تعداد متناوبی از این ساختار‌ها در دامنه‌های منتهی رودخانه‌ی قزل اوزن در منطقه‌ی ماهنشان قابل مشاهده بوده است که بعضی از آن‌ها به صورت کامل و برخی به صورت ناقص شکل گیری نموده اند که بارزترین و بلندترین آن‌ها معروف به دودکش جن می‌باشد که قبل از روستای ایللی بولاغ واقع شده است.
«دودکش جن» را در ۲۰ کیلومتری شهر ماهنشان و ۱۲۰ کیلومتری زنجان می‌توان پیدا کرد.
گفته می‌شود تاریخچه این پدیده زیبا به حدود ده‌ها هزار سال پیش ازاین برمی گردد.
در پای این دودکش‌ها دژی کهن قرار دارد که خبر از قدمت طولانی این محل می‌دهد. با گذر از دودکش‌ها به بقایای قلعه بزرگی برمی خوریم که به آن قلعه بهستان یا تخت دیو می‌گویند.
قلعه بهستان در ۱۲ کیلومتری شهرستان ماهنشان قرار دارد. این قلعه با ۶۴ اتاق و دو راه پله در لیست آثار ملی قرار دارد و بازدید از آن بسیار خاطره انگیز است.
شکل ظاهری بیرون قلعه شبیه دیواره‌ای از دودکش‌های به هم چسبیده و تعدادی دودکش‌های جداست. در پایین قلعه روزنه‌هایی به چشم می‌خورد که ظاهر آن را را مرموز و اسرار آمیز کرده است.
فضای کلی قلعه به ۳ قسمت اتاق‌ها، دالان‌ها و راه پله‌ها تقسیم می‌شود. در ضلع‌های غربی و شرقی، راه پله‌های زیگزاگی وجود دارد که طبقات زیرین آن فرسایش زیادی پیدا کرده اند و عبور از آن‌ها خطرناک است. راه پله‌های ضلع شمال‌غربی قلعه کاملا سالم و دست نخورده اند و در بالای آن ها، اتاقی به شکل طاق محراب‌های مسجد‌های اسلامی قرار گرفته است.
دلیل این که به این قلعه، «تخت دیو» می‌گویند این است که محلی‌ها بر این باور بودند که دیو‌ها بر روی سنگ‌های مسطح بالای ستون‌ها می‌خوابند. قدمت بنای اولیه این قلعه به دوره ساسانی برمی گردد، اما از آن در قرن‌های ۵ و ۷ هجری استفاده می‌شده و برای ساختن اتاق‌های آن کوه‌ها را حفر کرده اند.
طبیعت گردان و اکوتوریست‌هایی که همه ساله به منطقه حیات وحش انگوران میروند دیدن این دودکش‌ها را خالی از لطف نمی‌دانند.
انتهای پیام/ع
گزارش از فاطمه عباسی