به گزارش خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از گرگان؛ گلستان رنگین کمان ایران، استانی که صدای چنگ مردان صحرا نشینش نوازشگر اسب‌های بی نظیر ترکمن است که زیبایی نگارستان ایران را دوچندان می‌کند، استانی که با آمدن بهار دشت‌های دامنه البرز آن چشمان گردشگران را متحیر و صدای آبشارهایش نوازش بخش روح و جان آدمی است.
شهرستان مراوه تپه شرقی‌ترین شهرستان استان گلستان است که بین دو رشته کوه قرار دارد و در شمال این شهرستان کوه‌های سنگوداغ که از شرق به غرب کشیده شده که مرز طبیعی ایران و ترکمنستان است.
در جنوب این شهرستان بین دو دره رودخانه گرگان و اترک کوه‌های کم ارتفاع گلیجه داغ و نازلی کشیده شده است.
معاون میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گلستان درباره جاذبه‌های گردشگری این شهرستان در گفتگو با خبرنگار
گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از گرگان؛ گفت: مراوه تپه، تپه‌ای در جنوب غربی شهر مراوه است که قدمت آن به اواخر هخامنشی و اوایل اشکانی می‌رسد و در دوره اسلامی هم این بخش از استان محل اسکان موقتی عشایر ترکمن و ایرانی در دشت‌های استپی، کوهستان و جنگل‌های انبوه بوده است.
جاوید ایمانیان افزود: این شهرستان با بیش از ۱۰۰ تپه تاریخی و تلفیقی از شعر و هنر قوم ترکمن یکی از شهر‌های تاریخی و فرهنگی استان گلستان است.
ایمانیان افزود: این دشت‌های تاریخی در دل خود هویت‌هایی از مردمان کوچ نشین این دیار را دارد که آرامگاه شاعر ترکمن مختومقلی فراغی از نمونه‌های آن است.
وی ادامه داد: مقبره این شاعر در ۳۲ کیلومتری غرب این شهرستان است که در سال ۱۳۷۸ با پایان کار آن با حضورمسئولان دو کشور ایران و ترکمنستان افتتاح شد و هر ساله در زاد روز این شاعر مراسمی در این محل برگزار می‌شود.
ایمانیان در خصوص دیگر جاذبه‌های تاریخی این شهرستان افزود: در کنار آرامگاه این شاعر ترکمن می‌توان به مسجد و مدرسه دینی سید قلیچ ایشان که سازه‌ای مربوط به دوره قاجار است که در ۵۵ کیلومتری از مرکز شهرستان مراوه تپه و روستا کریم ایشان قرار دارد.
شهر آبشار و کندو‌های عسل
فرمانی معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری گلستان هم در خصوص جاذبه‌های طبیعی این شهرستان گفت: در این شهرستان از منابع طبیعی و خدادادی همچون چشمه‌های جنگل سوجق کمرلی است که درفاصله ۳۵ کیلو متری از مراوه تپه در روستا به همین نام در بخش گلیداغ قراردارد.
فرمانی افزود: علاوه بر این چشمه‌ها می‌توان به آبشار بالی قایه که از دل دیواره‌ای سنگی ۱۰ متری به پایین میریزد اشاره کرد.
وی گفت: این آبشار در ۱۷ کیلومتری جنوب شهر مراوه تپه در روستایی به همین نام قرار دارد که بالی قایه خود به معنا کوه دارای عسل است و این نام از این جهت برای این محل قرار داده شده است که در حدود ۲۰۰ متری روستا کوهی وجود دارد که کندو‌های طبیعی عسل در آن است.
در کنار جاذبه‌های تاریخی و گردشگری، چون تپه‌های باستانی، آرامگاه مختوم قلی فراغی، مسجد و مدرسه دینی سیدقلیچ ایشان می‌توان به زیارتگاه سلطان حبّی خواجه، زیارتگاه ومزار شیخ علاالدین (غریب اولیا) و زیارتگاه آل خان بابا (آق اولیا) در کنار چشمه‌ی ساوه و غار قیزلرقلا اشاره کرد.
گزارش از گنجا محمودی
انتهای پیام/ق