به واقع، با مطالعه سیر تاریخ پیشرفت کشورها این واقعیت مسجل میشود که اکثر جوامع در پیمایش مسیر پیشرفت در این حوزه موفق عمل کرده اند و این ضرورتی است که کشور ایران نیز از آن مستثنی نبوده و نیست.
در این میان، با توجه به رشد فزاینده جمعیت و محدودیتِ موجودِ در کِشتِ محصولات زراعی، در دستور کار قرار گرفتنِ کشاورزیِ نوین و علمی و فاصله گرفتن از زراعت سنتی، ضرورتی است که غفلت از آن فعالیت در این عرصه را با مخاطرات و چالشهای بسیاری همراه خواهد ساخت.
بنابر گزارشهای موجود، بیشترین حوزه مصرف آب به عرصه کشاورزی معطوف میشود و با توجه به ضرورت و الزامی که در صرفه جویی مصرف آب خانگی و مدیریت بهینه آن احساس میشود، نمیتوان این واقعیت را از نظر دور داشت که در صورت نبود اتخاذ تدابیر لازم در مدیریت آب در بخش زراعی و باغداری، امکان عبور از بحران آبی که بارها و بارها از سوی مسئولان ذی ربط به آن تاکید شده، مُیَسَر نخواهد شد.
این الزام و ضرورت در نواحی که در قالب محدودههایی که از حیث آب و هوایی، در دایره مناطق گرم قابل تعریف هستند همچون استان قم و عرصههای جغرافیایی جنوبی کشور، بیش از پیش احساس میشود.
چندی پیش، علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی، در دیدار با اعضای هیات مدیره صندوق حمایت از توسعه بخش کشاورزی قم، در این خصوص بیان کرد: در بخش زراعت قم، کم آبی جدی است و میطلبد شیوه کشت و زرع در این حوزه جغرافیایی تغییر کند در غیر اینصورت شاهد عمیقتر شدن مشکل آبی خواهیم بود، البته این خطر در کل کشور قابل احساس است.
وی میافزاید: باید تلاش شود ساز وکار آب بَری در کشاورزی تغییر پیدا کند و انتظار میرود جهاد کشاورزی با در دستورکار قرار دادن این مهم، تدابیر لازم را اتخاذ کند.
لاریجانی معتقد است؛ در صورتیکه سیاست وام دهی به سمت اصلاح الگوی کشت حرکت کند شاهد کاهش مصرف آب خواهیم بود و انتظار میورد با مدل تغییر کشت همگام شویم که این امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.
رئیس مجلس شورای اسلامی، ترویج و توسعه کشت گلخانهی را راهکاری موثر برای کاهش مصرف و ضریب آب بری فعالیتهای زراعی بیان و توصیه میکند این شیوه و قاعده باید در کل کشور تقویت شود.
رحمت الله پریچهر، معاون فنی و اجرایی شرکت شهرکهای کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی نیز چندی پیش در خصوص اهمیت توسعه کشت گلخانهای بیان کرد: با عنایت به خشکسالی و مشکلات مرتبط با کمبود منابع آبی، برای تامین امنیت غذایی جمعیت کشور چارهای جز تولید به روش گلخانهای وجود ندارد.
فارغ از مباحث و مزایای فوق، یکی دیگر از محاسن این نوع خاص از کشاورزی به کشت خارج از فصل محصولات مورد نیاز معطوف میشود، زیرا شرایط لازم برای زراعت مناسب، همچون نور، دما و... در دست زارع است که مجموعه این ویژگیها، تقویت و گسترش دامنه فعالیت در این عرصه را بیش از پیش ضروری و الزام آور میکند.
بازتاب و تاثیرات موثر تقویت و توسعه کشت گلخانهای، تنها در مدیریت بهینه مصرف آب خلاصه نمیشود بلکه توجه به این امر در افزایش میزان تولید و ارتقای سطح درآمد و اشتغالزایی بیشتر نیز ثمربخش خواهد بود.
به واقع، تمامی مولفههای فوق به تنهایی قادر به ایجاد تحولاتی عمیق و گسترده در زراعت و کشاورزی و به تبع آن اقتصاد کشور خواهد بود و کم توجهی به این امر میتواند هزینه تولید را بیش از پیش افزایش دهد که این موضوع برخلاف اهداف و مبانی سیاستهای اقتصاد مقاومتی به نظر میرسد.
در صورت کاهش هزینه تولید و افزایش هر چه بیشتر میزان تولید از حیث کمی، فعالیت زراعی مقرون به صرفهتر خواهد بود و در چنین شرایطی، علاوه بر تسهیل شرایط برای تامین مایحتاج عمومی مردم، در زمینه صادرات محصولات زراعی نیز به توفیقات هر چه بیشتری نائل خواهیم شد.
حصول این امر و دستیابی به توفیقات مذکور، مستلزم تامین پیش نیازهای خاص به خود است و با شعار، مقاله نویسی و توصیه صرف نمیتوان به این مهم نائل شد.
آموزش و آگاهی بخشی به کشاورزانی که فعالیت زراعی را بصورت سنتی دنبال میکنند، گامی تعیین کننده در دستیابی و حرکت در مسیر کشاورزی علمی و نوین به شمار میرود. به موازات این امر، تعیین و تامین بودجه و اعتبارات برای تشویق و ترغیب کشاورزان به فعالیت و تلاش در قالب کشت گلخانهای، ضرورت دیگری است که نباید از آن غفلت شود، زیرا راه اندازی کشاورزی گلخانهای مستلزم تامین هزینههای خاص به خود است که در صورت عدم تامین آن، امکان تحقق این امر از سوی زارعان و باغدارانی که در طول سالیان اخیر، در مقاطع مختلف با خُسران و ضرر مواجه شده اند، دشوار و ناممکن خواهد بود.
استفاده از فناوریهای نوین کشورهای موفق در کشت گلخانهای و توجه به بازارهای هدف برای صادرات محصولات تولیدی از دیگر نکات مورد توجه در توسعه این نوع خاص از کشت و زرع محسوب میشود.
امید آن میرود با ارائه تسهیلات مناسب و کم سود به کشاورزان شاهد تحولی عظیم در زراعت باشیم که قطعا با حصول این امر قادر به مدیریت هر چه صحیحتر منابع آبی کشور به عنوان عمدهترین و اصلیترین چالش پیش روی کشور در سالهای آتی خواهیم بود.
انتهای پیام/