در ابتدای این مراسم، منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما با بیان اینکه «علی یک ساله شد» گفت: اگر بپذیریم و باور داشته باشیم که از لحظه‌ای که می‌میریم زندگی جدیدی آغاز می‌شود، او یک ساله شد. ما در جایی (قطعه هنرمندان) جمع شدیم که بسیاری از بزرگان اینجا آرمیده‌اند.
او با اشاره به مقبره‌های هنرمندان درگذشته ادامه داد: باید یادآور شد که یاد شما همراه ماست و ما به سهم خودمان از حرمت‌ها و حریت‌ها دفاع می‌کنیم که گاهی آن‌ها را با دست خودمان نابود می‌کنیم و نباید فراموش کنیم که روزی ما هم در اینجا می‌خوابیم.
شاهسواری به جمله‌ای که بر سنگ قبر داود رشیدی نوشته شده، اشاره کرد و افزود: جمله جالبی است مبنی بر اینکه "آن چیزی که از خودمان به جای گذاشتیم، مهم است. "
او ادامه داد: اهل فرهنگ و هنر متعلق به تاریخ هستند و ممنونم از علی (معلم) که رفتنش هم خیر و برکت داشت و این برای آدمی است که همیشه برای همه خیر و برکت می‌خواست. علی همچنان حیات دارد و ما را دور هم جمع کرده است. علی برای اینکه علی شود، حرف بسیار شنید و خیلی هم اهل صبوری نبود، اما باور دارم که او هم نسبت به آنچه به او رسید، صبوری می‌کرد. سپاسگزارم از علی که همچنان ما را به یاد دارد.
رضا ناجی: علی معلم، ایران دوست بود
در ادامه رضا ناجی در سخنان کوتاهی بیان کرد: علی معلم نمرده است. جسمش رفته و روحش با ماست. علی معلم ایران دوست بود و عاشق سینما و مملکتش بود. او هرساله با تلاش و کوشش سعی می‌کرد برای خانواده سینمای ایران با برگزاری جشن حافظ ۳۰۰، ۴۰۰ میلیون تومان کمک کند و وقتی فهمیدم او فوت کرده ۳ شبانه روز گیج بودم. او کار‌های بزرگی کرد که هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌ها را انجام دهد.
مسعود جعفری‌جوزانی: علی معلم می‌توانست این سینما را از تنگدستی نجات بدهد
سپس مسعود جعفری جوزانی کارگردان با اشاره به اینکه "یک سال گذشت و چقدر سخت بود این گذر زمان" اظهار کرد: ملت ما یک ویژگی‌هایی دارد اینکه وقتی زنده‌ایم قدر هم را نمی‌دانیم و تمامیت خواه، انحصار طلبی و دیکتاتور منشی در خیلی از ما نهادینه شده است. علی آدمی بود با ایده‌های بزرگ و کسی بود که به درد مقام و جایگاه می‌خورد و می‌توانست این سینما را از تنگدستی نجات دهد. با خیلی از این ایده‌ها از بین ما رفت و با شوق و شوری درباره این ایده‌ها در سینما حرف می زد. ناراحت بود از اتفاقات اطراف و می‌رفت و این چیز‌ها را بیان می‌کرد. نگذاریم علی‌های دیگر این چنین از بین‌ما بروند. آدم دلش می‌خواهد تا وقتی هست نتیجه افکارش را ببیند و بییند کسی که ایده‌های بزرگ دارد، چه می‌تواند بکند. او با ایده‌هایش می‌توانست در یک دوره پنج ساله تعالی در صنعت سینما ایجاد کند. با این حال ما چرا در جا می‌زنیم و چرا دنیا جلو می‌رود و ما ایستادیم؟
حسن فتحی: هنوز نمی‌توانیم باور کنیم، او رفته است
در ادامه حسن فتحی که در «ازدواج به سبک ایرانی» با علی معلم به عنوان تهیه‌کننده فیلمش همکاری داشت، با اشاره به اینکه "عجیب است بعد از یکسال هنوز نمی‌توانیم باور کنیم او رفته است" گفت: او در بدترین روزهایش هم عاشق زندگی بود. شکی نیست که ما سرمایه بزرگی را از دست دادیم و تنها چیزی که مایه تسکین است، این است که کمک کنیم راه علی معلم ادامه پیدا کند. نگاه مستقل و تن ندادن به مصلحت و آنچه باید گفته شد از خصوصیات او بود.
او تصریح کرد: علی معلم شجاعت و شهامت بیان داشت. او فراتر از یک تهیه کننده در سر صحنه کمک می‌کرد و اگر دلگرمی‌های او نبود، کار سخت می‌شد. ما یک دوست عزیز، صریح الهجه و حامی را از دست دادیم. او چه آرزو‌های نجیبی داشت برای سینما و باید نظایر این هنرمند در سینمای ایران زیاد شود. او الگو بسیار موفق و موثری برای جوانان نیز خواهد بود.
امیر پوریا: معلم ده‌ها ایده و کار نکرده داشت
سپس امیر پوریا منتقد سینمایی با اشاره روز خاکسپاری این سینماگر بیان کرد: الان اولین ساگرد است و تصور می‌کنیم که دلیل این حیرت از گذر زمان، تازگی این داغ است. او ده‌ها ایده و کار نکرده داشت، اما آن چیزی که علی در آخرین سالروز تولدش گفته بود که از مسیر زیست فردی‌اش رضایت دارد؛ امیدبخش بود. جشن حافظ برای یادآوری دوستی‌ها بود و همچنین که "زرشک زرین" هم در زمان او انجام شد و این وجه از شخصیت او بود که خوب و بد را باهم می‌دید.
در ادامه مراسم کامران ملکی (عضو هیئت مدیره خانه سینما) که اجرای این مراسم را برعهده داشت، با دعوت از علی اوجی برای سخنرانی درباره علی معلم گفت که از الان به بعد اجرای مراسم را به علی اوجی می‌سپارم.
سپس علی اوجی با اشاره به اینکه "این درد هنوز تازه است و هر روز بیشتر حس می شود" یادآور شد: از این درد بزرگ کم نمی‌شود و فکر نمی‌کنم تا به امروز همچین دردی را تحمل کرده باشیم. من خودم دلخوشم به وجود آذر معماریان و امید معلم که راه او را ادامه می‌دهند. اینکه هنوز میبینم مجله «دنیا تصویر» هست و جشن حافظ برقرار است و یادگاران علی راهش را ادامه می‌دهند، مرهم بزرگی است، اما از درد کم نمی‌کند و نمی‌دانم تا کی می‌توانیم آن را تحمل کنیم.
در ادامه سید ضیاالدین دری کارگردان سینما گفت: دیروز مطلبی را نوشتم و گفتم صحبت درباره‌ی علی معلم زود است و امروز سعی داشتم فقط از اظهارات دوستان استفاده کنم و دیدم همه عذاب می‌کشند و برای همه سخت است از دست دادن این هنرمند. سینما چنین کسی را که در همه امور توانا باشد، دیگر ندارد و یا به ندرت دارد. این آدم‌ها زود به زود ایجاد نمی‌شوند و البته در این جمعی که اینجا آرمیده‌اند هم هستند از این آدم‌ها.
سپس امید معلم (فرزند علی معلم) در سخنان کوتاهی با بُغض بیان کرد: یک سال از رفتن پدر گذشته و برای من به همان اندازه که روز اول متوجه این اتفاق شدم و تا زمانی که به بیمارستان رسیدم و به من گفتند باید به سردخانه بروی وحشتناک است. تشکر میکنم بابت این همه عشقی که به علی معلم دارید.
او ادامه داد: چند روز پیش یک جمله‌ای را اتفاقی از پدر دیدم و برایم جالب بود و می‌خوام آن را بخوانم. "تاریخ به یادخواهد آورد که من تمام تلاشم را برای ساخت فیلم کوروش کبیر کردم/ امید می‌ماند".
پسر علی معلم در پایان گفت:من امیدوارم آن قدر زنده بمانم که کار‌های ناتمام پدر را انجام دهم.
در پایان هم آذر معماریان همسر علی معلم اظهار کرد: می‌دانم حضورتان در این مراسم در این روز‌های پایانی سال بسیار سخت بود و از این همه عشق و محبت تشکر میکنم. ما همه علی معلم را دوست داشتیم. او برای من هم معلم بود و احساس شاگردی او را می‌کردم. او یک چیز را به خوبی درک کرده بود او به جادوی بزرگ اندیشیدن اعتقاد داشت و به حسادت‌ها توجه نمی‌کرد و عاشق هنرمندان، ایران بود و نسبت به خانواده سینما احساسات به خرج می‌داد. هیچ گاه یک طرف را نمی‌گرفت و از چیزی که درست بود حمایت می‌کرد. بعد از رفتن علی، هنرمندان و مسئولین زیادی از ایران و کشور‌های خارجی ما را دلداری دادند و تنها کاری که می‌توانم بکنم این است که سربازش باشم و کار‌های نکرده‌اش را با کمک شما تمام کنم.
سپس افرادی که در مراسم حضور داشتند با حضور بر مزار علی برایش فاتحه خواندند.
انتهای پیام/