استامینوفن:
استامینوفن را می‌توان در قالب مسکن در یک دسته و در قالب کاهنده تب در دسته دیگر طبقه بندی کرد. در حالی که این دارو فورا می‌تواند به پایین آوردن تب و درد کمک کند، مصرف بیش از حد آن می‌تواند بخصوص برای کبد و کلیه سمی باشد.
آنتی اسیدها:
مصرف این دارو‌ها که اغلب برای سوزش سر دل و ناراحتی‌های گوارشی هنگام خوردن مواد غذایی یا نوشیدنی‌های خاص استفاده می‌شود، نباید به طور روزانه باشد. استفاده از آنتی اسید‌های جویدنی به طور گاه به گاه خوب است، اما استفاده مدام از آنها نیاز به تجویز پزشک دارد. چون نیاز به استفاده روزانه از این دارو‌ها می‌تواند بیانگر ابتلا به مشکلات گوارشی شدید باشد.
دارو‌های سرماخوردگی و آنفلوآنزا:
برخی از دسته‌های دارویی بدون نسخه برای درمان عطسه، گلودرد، سردرد، تب، آبریزش بینی و ... می‌تواند با عوارض جانبی مانند افزایش فشار خون، تشدید علائم آسم، و یا احتباس ادراری شود. این مهم است که دوز مناسب این دارو‌ها را طبق برچسب روی آنها مصرف کنید و یا با پزشک تان در مورد دوز مناسب دریافتی مشورت نمایید.
دارو‌های ضد التهابی:
ضد التهاب‌های غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و ... اگرچه در درمان درد‌هایی مانند سردرد یا درد عضلانی می‌تواند معجزه کند، اما به این معنا نیست که هنگام ابتلا به این درد‌ها به طور مداوم دست به سوی دارو‌های ضد التهابی ببرید. این دسته دارو‌ها می‌توانند خطر ابتلا به مشکلاتی از قبیل: خونریزی دستگاه گوارش و نارسایی کلیه را افزایش دهند.
قبل از مصرف این دارو‌ها بخصوص اگر مبتلا به نارسایی عملکرد کلیه یا مشکل زخم معده هستید، صحبت کنید و یا این که آنها را حتما با وعده‌های غذایی مصرف کنید. همچنین باید بدانید که نوع کارکرد این دسته دارو‌ها مشابه هم بوده و استفاده از بیش از یکی از آنها می‌تواند باعث افزایش بروز عوارض جانبی شود.
سعی کنید هر دارو را در دوره خاص خود استفاده کنید تا ببینید برای هر کدام از مشکلاتتان، کدام بهتر جواب می‌دهد. برای مثال ممکن است به مرور متوجه شوید که سردردتان با ایبوپروفن زودتر بهبود می‌یابد، در حالی‌که ناپروکسن باعث تسکین درد عضلانی می‌شود. اما اگر بعد از استفاده از این دارو‌ها هنوز دچار مشکل بودید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
اسپری‌های بینی:
در حالی که به نظر می‌رسد این اسپری‌ها بی ضرر و فوق العاده مفید باشند، استفاده مدام از آنها می‌تواند با گلوکوم یا آب مروارید، خونریزی بینی یا زخم همراه باشد.
دیورتیک ها:
مصرف زیاد این دارو‌های ادرار آور، با مشکلات جدی سلامت از قبیل: نارسایی کلیه، اختلالات الکترولیتی مانند کاهش سطح پتاسیم و آریتمی قلبی همراه باشد. (افرادی که از دارو‌های مدر استفاده می‌کنند اگر از دیورتیک‌هایی استفاده کنند که پتاسیم را دفع نمی‌کند ممکن است دچار افزایش بسیار زیاد پتاسیم خون شوند و در صورتی که از تیازید‌ها استفاده نمایند دچار کاهش پتاسیم خون می‌شوند.)
منبع: آوای سلامت
انتهای پیام/