خادم در بیانیه جدید خواستار راهکار مسابقه ندادن با رژیم صهیونیستی شد

به گزارش خبرنگار کشتی و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان،متن بیانیه رسول خادم به شرح زیر می باشد:

ضمن تشکر از محبت همه اعضای عزیز و محترم خانواده بزرگ کشتی ایران نسبت به این حقیر، به عنوان عضو كوچك این خانواده پرافتخار، تقاضا دارم در کنار کشتی بمانید و لحظه ای آن را رها نكنید. كشتی باندازه كافی تنها است.

حکایت من هم داستان خسته شدن و تسلیم شدن نیست.

بگذریم...

نكته دیگر اینكه، در این چند روز، در مواجه با برخی از اظهار نظرهای مقامات محترم وابسته به نهادهای سیاسی و بعضا ً نظامی درباره صحبت های اعلام شده از سوی بنده، درباره رقابت ورزشكاران ایرانی با نمایندگان رژیم صهیونیستی، بسیار متعجب شدم. این عزیزان یا واقعاً متوجه موضوع نمی شوند و یا خود را به ندانستن می زنندبنده هیچ مرجعیت و مسئولیتی در قبال اینكه ورزشكاران ایرانی با چه كشوری مسابقه بدهند یا ندهند،نداشته و ندارم.......اینگونه موضوعات مراجع خود را دارد.

تمام سخن من به عزیزانی كه نام "رژیم صهیونیستی" آنها را بیاد خط قرمز نظام سیاسی می اندازد این است كه، اگر به آنچه می گویید به عنوان یك اصل در مواضع نظام سیاسی كشور اعتقاد دارید، به شهید مصطفی چمران و سردار قاسم سلیمانی تاسی نمایید، سلاح بردارید و پیشاپیش ورزشكاران ملی پوش حركت كنید. نه اینكه قهرمانان ملی را سپر بلای خود قرار دهید.

شما می توانید رسما و با صدای بلند مواضع نظام سیاسی ایران را در ارتباط با عدم انجام مسابقه با حریفان رژیم صهیونیستی به كمیته بین المللی المپیك اعلام كنید و در این مسیر از توان دیپلماتیك خود نیز استفاده نمایید. مطمئناً اگر به اهمیت كسب افتخارات ملی از سوی قهرمانان ملی كشور، اعتقاد داشته باشید، می توانید كمیته بین المللی المپیك را در تعاملات دیپلماتیك خود از فضای یكطرفه امروز كه متاثر از لابی آمریكا و رژیم اشغالگر قدس علیه این سیاست ایران است، به تعادلی مناسبتر برسانید، تا ضمن حفظ خط قرمز مورد نظرتان، قهرمانان ملی مان نیز بتوانند از هجمه محرومیت های سنگین و تعلیق ها در امان باشند و یا شاید به راهكارهای جدید دیگری نیز برسید. لازمه ایجاد این فضای متعادل برای تیم های ورزشی ما در كمیته بین المللی المپیك این است كه دستگاه دیپلماسی جلو حركت كند و قهرمانان ملی در سایه حمایت دستگاه دیپلماسی و در هماهنگی كامل با انها پشت سر.

حال ما قهرمان ملی را منفعلانه و مظلومانه جلو می فرستیم، بدون هیچ حمایت دیپلماتیكی. بعد مجبور می شویم بر خلاف ادعایمان از ورزشكار بخواهیم پیش از مواجه با رژیم صهیونیستی، ببازد و یا مریض شود آیا این مسئله از موضوع برجام پیچیده تر است؟ آیا مسئله هسته ای را كارشناسان امور هسته ای ما دنبال كردند؟ یا قدرترین تیمهای دیپلماسی مان؟

در حال حاضر مناسبات سیاسی حاكم بر كمیته بین المللی المپیك فرق كرده و قدرت سیاسی غالب بر این نهاد بین المللی، آمریكایی- رژیم اشغالگر قدس است، به همین دلیل محرومیت ها و جرائم سنگین شده و عملاً كمیته بین المللی المپیك افتاده دنبال ایران،دیگر بازی زودتر بباز یا مریض شو جواب نمی دهد.

هر چه سریعتر شورای امنیت ملی باید دستگاه دیپلماسی را مسئول پیگیری موضوع مواضع نظام سیاسی ایران در كمیته بین المللی كند. دستگاه دیپلماسی هم باید با تشكیل تیم های مجرب هم از مواضع سیاسی ایران در ورزش دفاع كند و هم با تعاملات خود فشارهای سیاسی طرف مقابل را تعدیل كند. بگونه ای كه قهرمان ملی كمترین آسیب را متحمل شود.

بدیهی است تیم دیپلماسی به هر نتیجه ای برسد قهرمانان ملی همان را اجرا خواهند كرد.
هیچ راهی جز این نداریم.

اما متاسفانه گویا قهرمانان ملی و اهمیت افتخاراتی كه برای مردم ایران كسب می كنند، برای رجال مسئول یك نوع سرگرمی اجتماعی است، كه بود و نبود آن چندان هم فرقی نمی كند.از اینروست كه به راحتی قهرمان ملی را بدون هیچ حمایتی به میدان جنگ می فرستیم.

قهرمان ملی در واقع پیاده نظامیست كه هیچ پشت و پناهی ندارد. این بسیار ناجوانمردانه است كه بویژه در شرایط موجود و اوج گیری مناسبات آمریكایی- رژیم اشغالگر قدس در کمیته بین المللی المپیک، از قهرمانان ملی مان بخواهیم بار این مسئولیت را به تنهایی بر دوش بكشند. چطور وقتی شما مسئول هستید و باید موضوع را از كمیته بین المللی المپیك دنبال كنید، خود را كنار كشیده اید؟می دانید این گم بودن شما چه معنایی دارد؟ یعنی حسن رحیمی ، سعید عبدولی، كمیل قاسمی، حسن یزدانی، علی گرایی، حسین نوری و... پس از مواجه شدن با قرعه رژیم صهیونیستی، با توجه به حساسیت ها و محرومیت های جدید، باید بپذیرد که خودش محروم شود(محرومیتی كه حتی می تواند مادام العمر باشد) . مربی اش هم محروم شود، كشتی ایران تعلیق شود، افكار عمومی داخل و خارج كشور بعضاً او را ترسو، بزدل و مزدور بخوانند، و تا تاریخ پابرجاست، حركت او را عامل محرومیت كشتی ایران معرفی كنند و از همه جالب تر اینكه، در زمان تحلیل موضوع، شما هم در کنار سایرین می ایستید و قهرمانان ملی، مربیان و فدراسیون های آنها را، متهم به بی عرضگی می کنید که نتوانسته اند مدیریت كنند تا ما به رژیم صهیونیستی نخوریم.

رجال محترم، نمی دانم متوجه اید چه می گویم یا نه؟ ما هشت مسابقه جهانی از تیرماه تا انتهای مهرماه سال ٩٧ داریم كه در تمامی آن مسابقات، تیم های كشتی رژیم صهیونیستی که بعضاً از دیگر کشورها به استخدام درآمده اند، كامل تر از همیشه شركت می كنند.

قهرمانان ملی مان در تمامی تنگناهای اقتصادی و اجتماعی جامعه ، مایه غرور، امید و نشاط اجتماعی هستند. دقت كنید، دانشمندان هسته ای بر روی چشمان ما جای دارند. اما عامه مردم ما با آنها زندگی نمی كنند. با شما رجال سیاسی هم زندگی نمی كنند. اما با حسن یزدانی كه بچه روستاست و بعد از قهرمان المپیك شدنش هم در همان روستا ، در همان خانه و در كنار همان مردم روستایی زندگی می كند، و منزلش را به خیابانهای الف ، ب و جیم نیاورده ، زندگی میكنند.

جامعه امروز ما بیش از همیشه به قهرمانان ملی اش نیاز دارد.شما باید برای حفظ این قهرمانان ملی برای مردم كشورمان بجنگید، نه اینقدر بی تفاوت و بی ارزش با چنین سرمایه های اجتماعی بزرگی برخورد كنید.

من به عنوان یك مربی، چگونه بپذیرم در حالیكه مسئولین مستقیم این موضوع ، خود را كاملاً كنار كشیده اند، به قهرمان ملی مردمم بگویم "باید ببازی به شما میگویم، شما هم باید به میدان بیایید و اگر قرار به باختن است با هم ببازیم."

بی تفاوتی شما نسبت به جایگاه قهرمانان ملی و ناراستی در رفتار و گفتارتان که هم شعار عدم مسابقه با ورزشکاران رژیم صهیونیستی را به عنوان خط قرمز و پیام انقلاب سر می دهید و هم پشت سر ، تلاش می کنید ورزشکاران ایرانی از طریق گواهی پزشکی و یا به حریف قبلی باختن، بگونه ای تدبیر کنند که کسی متوجه عدم رویارویی آنها، با رژیم صهیونیستی نشود، آدمی را به این نتیجه می رساند كه، شما به آنچه می گویید اعتقاد ندارید.

شما با بی تفاوتی و عدم حمایت از قهرمانان ملی این ملت، هدفی را دنبال می كنید كه دشمنان سرزمین ما خواستار آن هستند.
باید که ز داغم خبری داشته باشد
هر مرد که با خود جگری داشته باشد
حالم چو دلیری است كه از بخت بد خویش
در لشكر دشمن پسری داشته باشد

انتهای پیام/

بیانیه رسول خادم پس از استعفاء