وی افزود: یکی دیگر از دلایل عقب افتادن زمان افتتاح و تکمیل طرح‌های فولادی جهش جدی قیمت ارز در سال ۹۱ بود که موجب افزایش طول مدت به بهره‌برداری رسیدن طرح‌های فولادی شد و تعاریف پیش‌بینی شده برای میزان منابع مورد نیاز را با چالش جدی روبه‌رو کرد.
احمدزاده، تصریح کرد: نحوه تزریق منابع مالی در روند به بهره‌برداری رسیدن طرح‌های فولادی اهمیت دارد، ممکن است زمانی پرداخت‌ها به صورت منقطع و زمانی به صورت یکجا انجام شود و به طور حتم تمرکز تزریق مالی در یک یا چند زمان کوتاه، موجب نظم و سرعت بخشیدن به اجرای پروژه‌ها خواهد شد.
مدیر فولاد قائنات، تأکید کرد: متأسفانه در کشور ما ابتدا کارخانه فولادی را در یک منطقه تأسیس می‌کنیم و سپس به فکر تأمین زیرساخت‌های آن می‌افتیم در صورتی که اگر مانند تمام دنیا برعکس این عمل باشد، ظرفیت و سرعت فولادسازی افزایش پیدا خواهد کرد.
وی اضافه کرد: صنعت فولاد یک صنعت مادر است و موجب گسترش صنایع پایین دستی و بالادستی شده و رونق اقتصادی و صنعتی در مناطق خود ایجاد می‌کند. قرار بود هفت طرح فولادی نقش پر رنگی در صنعتی کردن مناطق محروم داشته باشند.
احمدزاده، گفت: احداث هفت طرح فولادی تنها از جنبه تقویت و توجه به مناطق محروم مورد توجه دولتمردان در زمان خودش قرار گرفت، در صورتی که در آینده نیز از هزینه‌های تحمیلی دولت به ویژه تأمین زیرساخت‌ها چشم پوشی کنیم، این کارخانه‌ها به نفع صنعت و اقتصاد مناطق خود خواهند بود.
وی در پایان یادآور شد: ما می‌گوییم هزینه‌های فولاد را دولت داده است، ولی حالا زمان آن رسیده که با تولید محصولات بالادستی فولاد، هزینه‌های صرف شده برای بهره‌برداری این واحدها را کم کنیم و این موضوع می‌تواند توسط بخش خصوصی یا دولتی صورت بگیرد و اکنون شاهدیم که هنوز این اتفاق در مناطقی که هفت طرح فولادی در آن احداث شده، رخ نداده است.
انتهای پیام/