ترافیک و حمل و نقل عمومی یکی از مواردی است که شهروندان تهرانی بیش از هر مشکل دیگری چشم انتظار پیشرفت و دگرگونی آن هستند.
به اعتراف بسیاری از کارشناسان حمل و نقل و مسئولان شهری توسعه مترو اقدامی است که زودتر از هر کار دیگری پاسخگوی مشکل ترافیک تهران خواهد بود.
اواسط سال 95 شهرداری تهران وعده داد که تا پایان سال 95 مترو فرودگاه امام خمینی(ره) افتتاح شود، اما این اقدام انجام نشد و شهرداری ترجیح داد تا در زمان باقی مانده تا پایان دوره مدیریت خود اقدامی انجام دهد که بتواند رضایت نسبی شهروندان در توسعه مترو را کسب کند، به همین منظور در اوایل سال 96 خط 7 مترو را افتتاح کرد و طی مدتی کوتاه انتخابات برگزار شد و نوبت به نیروهای تازه نفس شورای پنجم رسید.
مدیریت شهری جدید برخلاف تصورات رایج هنگام انتخابات مبنی بر اقدام عاجل آنها برای تحول در امور شهری و سرعت بخشی به حل معضلات آن در بدو ورود حرکتی رو به عقب را آغاز کرد و با تعطیل کردن خط 7 مترو تحت عنوان ضعف ایمنی همگان را غافلگیر کرد.
تفاوت دیدگاههای سیاسی شهرداری سابق و جدید سبب شد شائبه سیاسی بودن افتتاح و تعطیلی خط مترو تهران شعلهور شود و فضای شهر به جای آن که شاهد تحول و دگرگونی باشد، رنگ و بوی جدالهای سیاسی بگیرد.
مسئولان شهری قدیم و جدید غافل از اینکه انجام کار و نهایی شدن پروژههای بر زمین مانده برای مردم بیش از دیدگاههای سیاسی آنها مهم است و برایشان فرقی ندارد که کدام جناح این سنگ را از زمین برمیدارد، جدالهای خود را ادامه دادند و نتیجه آن شد که یک سال از حضور مدیریت شهری جدید گذشته است و نه تنها وعده مسئولان برای افتتاح مترو فرودگاه امام خمینی(ره) محقق نشده و وارد دومین سال تعویق افتتاح آن میشویم، بلکه در اقدامی رو به عقب خط 7 مترو تهران هم تعطیل شده است.
اگرچه نجفی شهردار جدید تهران هنگام صدور فرمان تعطیلی خط 7 اعلام کرد که علت آن ضعف ایمنی است، اما اگر بپذیریم این بیان صادق است، سئوال اینجاست که چرا تاکنون این ضعف رفع نشده است؟
تأمین ایمنی پروژههای عمرانی از قبیل ساختمانی و مترو اقدامی است که در همه پروژهها در پایان آن صورت میگیرد و زمان بسیار کمی را به خود اختصاص میدهد، حال شهرداری تهران در حالی با بلند کردن پرچم امید سکان مدیریت شهری تهران را به دست گرفته است که به نظر میرسد با این حرکت لاکپشتی، ناامیدی را به مردم تهران ارزانی کرده است.
انتهای پیام/