تلاوت مجلسی آیات1-19سوره انفطار توسط متولی عبدالعال

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛سوره انفطار هشتاد و دومین سوره قرآن كریم است كه مكی و 19 آیه دارد.

امام صادق(ع)فرموده:«هر كس این دو سوره انفطار وانشقاق را تلاوت كندوآن دو را در نماز فریضه ونافله برابر چشم خود قرار دهد هیچ حجابی او را از خدا محجوب نمی داردوچیزی میان او وخداوند حائل نمی شود».

مسلماً نعمت بزرگ حضور در پیشگاه خدا واز میان رفتن حجابها میان او وپروردگار برای كسی است كه این دو سوره را در عمق جانش جای دهد وخود را بر اساس آن بسازد نه اینكه به لقلقة زبان اكتفا كند.

در آن زمان كه آسمان از هم شكافته وستارگان پراكنده وفرو ریزند ،نظام جهان بالا در هم می ریزدوانفجار های عظیمی سراسر كرات آسمانی را فرا می گیرد،منظومه ها نظام خویش را از دست می دهند وستارگان از مدار خود بیرون می روند وبر اثر تصادم شدید به یكدیگر متلاشی می شوندودر یاها به هم پیوسته می شود وآب سراسر خشكیها را فرا می گیردوكل دریاها به صورت یك اقیانوس گسترده وفراگیر در می آیند وعمر این جهان به پایان می رسدوهمه چیز ویران می شود،وتكلیف انسان ضعیف در این میان معلوم است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: كسی كه سوره انفطار را قرائت كند خداوند به تداد همه قبرها به او حسنه می دهد و ده برابر قطرات برف و باران كه از آسمان فرود می آید به او حسنه داده می شود.

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم : هر کس خوش دارد که روز قیامت به من بنگرد چنانکه با چشم سر می بیند سوره های«تکویر »؛ «انفطار»؛ «انشقاق» را قرائت نماید

امام جعفر صادق علیه السلام فرموده اند: هر كس كه سوره انفطار را در نمازهای واجب یا مستحب خود قرائت نماید خداوند حاجت ها و خواسته هایش را روا می داردو بین او و خداوند حجابی نخواهد بود و همواره خداوند با نظر عنایت به او می نگرد تا از حسابرسی مردم فارغ گردد.

دیدار با رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در روز قیامت از ارزش های معنوی این سوره مباركه می باشد . رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرموده است: هر کس خوش دارد که روز قیامت به من بنگرد چنانکه با چشم سر می بیند سوره های«تکویر »؛ «انفطار»؛ «انشقاق» را قرائت نماید.

تلاوت مجلسی آیات1-19سوره انفطار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (۱)
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ
و آنگاه كه اختران پراكنده شوند (۲)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ
و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند (۳)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ
و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند (۴)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ
هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (۵)
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ
اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (۶)
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ
همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد (۷)
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ
و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد (۸)
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ
با اين همه شما منكر [روز] جزاييد (۹)
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (۱۰)
كِرَامًا كَاتِبِينَ
[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند (۱۱)
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ
آنچه را مى ‏كنيد مى‏ دانند (۱۲)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ
قطعا نيكان به بهشت اندرند (۱۳)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ
و بي‏شك بدكاران در دوزخند (۱۴)
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ
روز جزا در آنجا درآيند (۱۵)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (۱۶)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ
و تو چه دانى كه چيست روز جزا (۱۷)
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ
باز چه دانى كه چيست روز جزا (۱۸)
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ
روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹)

انتهای پیام/