ویروس این بیماری از راه تنفس، یا آلودگی چشمان، بینی و دهان افراد با ویروس وارد بدن و سبب ابتلای فرد به بیماری می‌شود.
اگر در منطقه محل زندگی شما آنفلوآنزای مرغی شایع شده است باید از تماس با هرنوع پرنده‌ای که به نظر بیمار می‌آید یا مرده است خودداری کنید.
در صورت مشاهده لاشه تعدادی پرنده حتماً به مراکز درمانی اطلاع دهید و از دست زدن به آن‌ها خودداری و فوری محل را ترک کنید.
درصورت هرگونه تماس با پرنده بیمار، دست‌های خود را در اولین فرصت با آب، صابون‌های بهداشتی و الکل شست و شو دهید.
اگر درمکانی حرکت کرده اید که لاشه پرنده‌ها برروی آن قرارداشته یا حتی مدفوع پرنده برروی آن ریخته شده است افزون بر دست‌ها کف کفش خود را با آب و صابون بشویید، زیرا ویروس آنفلوآنزای مرغی تا چندین ساعت خارج از بدن قربانی خود زنده می‌ماند.
اگر مجبور به دست زدن به لاشه پرنده‌های مبتلا به این بیماری هستید حتماً از دستکش ساق بلند که کاملاً نو و بدون درز یا پارگی است استفاده کنید و به شیوه استاندارد و ایمن نسبت به امحای لاشه اقدام کنید و سپس دستکش‌ها را به دور بیندازید.
در وعده‌های غذایی از مرغ‌های سالم استفاده کنید و برای جلوگیری از وجود احتمالی ویروس، حتماً مرغ‌ها را درآب به مدت کافی بجوشانیدتا زمانی که گوشت مرغ صورتی است در زمان طبخ غذا امکان سرایت بیماری وجود دارد به همین دلیل باید خوراک به میزان کافی پخته شود. قبل و بعد از دست زدن به مرغ خام دست‌های خود را به خوبی بشویید و از دستکش برای تهیه خوراک استفاده کنید تا اطمینان حاصل شود که ویروس آنفلوآنزا از بین رفته است.
غذا را تا زمانی که هنوز داغ است مصرف کنیدکه ضریب اطمینان ازسلامت آن افزایش یابد.
تمامی وسایل آشپزی ازجمله، چاقو، تخته و سینک ظرفشویی را با آب و مواد شوینده پس از تهیه غذا شسته و خشک کنید.
برای تهیه خوراک و اطمینان از پخت تمامی قسمت‌های آن در دمای یکسان می‌توانید از دماسنج مخصوص غذا استفاده کنید که باید حداقل دمای آن ۷۴ درجه سلسیوس باشد.
اگر هنوز از بابت مصرف گوشت مرغ نگرانی دارید می‌توانید تا زمان کنترل بیماری از سایر رژیم‌های غذایی جایگزین استفاده کنید.
در این زمان از مصرف تخم مرغ خام یا عسلی خودداری کنید و درصورت تمایل برای مصرف تخم مرغ حتماٌ آن را به طور کامل بپزید یا سرخ کنید. قبل از استفاده از تخم مرغ، پوسته خارجی آن را به دقت بشویید، وجود خون بر روی پوسته خارجی می‌تواند ناقل بیماری درصورت ابتلای پرنده به آنفلوآنزای مرغی باشد.
ازجمله علامت‌های بیماری آنفلوآنزای مرغی می‌توان تب و سرفه، احساس درد در قفسه سینه، عفونت‌های تنفسی و تنگی نفس، شکم درد و اسهال را نام برد که درصورت مشاهده این علائم توصیه می‌شود سریع به پزشک مراجعه کنید.
برخی از انواع خاص آنفلوآنزای مرغی مانند H۵N۱ سبب ذات الریه، نارسایی تنفسی، اختلال‌های روانی، تشنج، نارسایی درعملکرد ارگان‌های بدن و حتی مرگ می‌شوند.
در مکان‌هایی که احتمال آلودگی به این ویروس وجود دارد از دستکش، لباس محافظ، کلاه، کفش قابل شست و شو و ماسک برای بینی استفاده کنید.
درصورت شناسایی بیماری درمراحل اولیه امکان درمان بیمار و جلوگیری از تشدید علامت‌ها بسیار بالا است، درمان این بیماری معمولاً با استفاده از آنتی بیوتیک و سایر دارو‌های کمکی انجام می‌شود.
اگر در مناطق جنگلی زندگی می‌کنید یا در مرغداری، رعایت نکات پیشگیرانه برای حفظ سلامت شما و سایر پرندگان اهمیت فراوان دارد.
قبل از ورود به محیط مرغداری طشتی حاوی مواد ضدعفونی کننده در مقابل در قرار دهید و قبل از ورود و نیز در زمان خروج با کفش وارد آن شوید تا از انتقال ویروس جلوگیری شود.
جوجه‌های جدید را از جوجه‌های قبلی خود به مدت ۳۰ روز دریک محوطه قرنطینه قراردهید تا درصورت ابتلا به آنفلوآنزای مرغی تلفات کمتری داشته باشید.
اجازه ندهید پرندگان وحشی به محوطه‌ای که پرندگان اهلی شما قراردارند نزدیک شوند تا امکان سرایت بیماری به وجود نیاید.
دراین بازه زمانی از خرید ماکیان، تخم مرغ محلی، پَر و سایر محصول‌های به دست آمده از پرندگان از بازار‌های محلی خودداری کنید.
با رعایت این راهکار‌ها می‌توانید از ابتلای خود و سایرین به بیماری خطرناک آنفلوآنزای مرغی جلوگیری کنید و مهمترین کمک برای جلوگیری از گسترش سرایت این بیماری آگاه کردن مراکز درمانی و مقابله با آنفلوآنزای مرغی درصورت مشاهده پرندگان بیمار یا لاشه‌های مشکوک است.
منبع:wikihow
انتهای پیام/