وی از طراحی و ساخت دستگاهی برای تولید نانو الیاف خبر داد و گفت: دستگاه تولید نانو الیاف ساخته‌شده قادر است از پلیمرهای طبیعی و مصنوعی، الیاف در مقیاس نانومتر تولید کند.
نیک‌طبع، روش تولید نانو الیاف با استفاده از این دستگاه را به روش غیر الکتروریسی دانست و خاطر نشان کرد: با توجه به ویژگی‌ها و اهمیت الیاف طبیعی، دستگاه طراحی‌شده قادر به سنتز نانو الیاف طبیعی از افشانه موجود در پوست انواع مرکبات است.
مجری طرح به بیان جزئیات این دستگاه پرداخت و اضافه کرد: این دستگاه از یک صفحه ساکن و یک اهرم متحرک ساخته شده است که در اثر برخورد سریع اهرم به صفحه و همچنین حرکت تناوبی سریع جمع‌کننده، باعث تشکیل نانوالیاف می‌شود.
به گفته وی، عدم نیاز به اعمال ولتاژ بین صفحه ثابت و اهرم ضربه‌زننده یا قطعه V. شکل طراحی‌شده، باعث افزایش ایمنی و سادگی عملکرد دستگاه شده است.
نیک‌طبع اظهار کرد: دستگاه طراحی‌شده دارای طرح مکانیکی بسیار ساده است و به راحتی با استفاده از اسانس و افشانه مرکباتی مانند پرتقال می‌توان نانو الیاف طبیعی با درصد خلوص بسیار بالا سنتز کرد.
این محقق یادآور شد: با استفاده از نتایج حاصل از آزمون‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی، سنتز نانو الیاف تایید شد.
وی عدم نیاز به پلیمر مصنوعی در فرآیند سنتز نانو الیاف را از جمله برجستگی‌های دستگاه طراحی‌شده عنوان کرد و گفت: در این دستگاه ۱۹ مشکلی که در دستگاه الکتروریسی وجود دارد، حذف شده است.
نیک‌طبع در این باره توضیح داد: از دیگر مزایای این دستگاه نسبت به دستگاه الکتروریس می‌توان به حذف مشکلات مربوط به متغیر‌های موثر بر کیفیت سنتز نانو الیاف مانند نیاز به محلول رسانا، تاثیر دی‌الکتریک حلال، شرایط فرآیند سنتز، ولتاژ اعمالی، نرخ تغذیه و اثر جمع‌کننده اشاره کرد.
وی خاطر نشان کرد: با استفاده از این دستگاه امکان سنتز نانو الیاف از محلول پلیمرهای سنتزی مانند پلی وینیل الکل و استات سلولز فراهم شده است.
مجری طرح با اشاره به کابرد‌های نانو الیاف تولید شده، افزود: نانو الیاف تولید شده می‌توانند در زمینه‌های مختلفی مانند پزشکی، مهندسی بافت و محیط زیست مورد استفاده قرار گیرد.
الکتروریسی فرآیندی برای تولید انواع نانوالیاف و میکروالیاف از محلول‌های مواد پلیمری، سرامیکی یا محلول‌های کامپوزیتی متشکل از پلیمر- نانوذرات و همچنین مذاب‌های مواد مذکور است.
این ایده برای اولین بار توسط زلنی (zeleny) مطرح شد و سپس در سال ۱۹۳۴ "فرماهالز" آن را ثبت و در سال ۱۹۹۰ دکتر رنکر (Reneker) آن را بازسازی کرد.
در روش الکتروریسی هم از مذاب و هم از محلول پلیمری می‌توان استفاده کرد. الکتروریسی را ریسندگی الکترواستاتیکی یا برق‌ریسی نیز نامیده‌اند. این روش برای تولید نانوذرات از طریق فرایند الکترواسپری نیز کاربرد دارد.
نانوالیاف تولید شده از طریق فرآیند‌های الکتروریسی، در صنایع و حوزه‌های مختلفی، چون پزشکی، دارویی و بهداشتی، مهندسی بافت، پوشش‌های زخم، سامانه‌های کنترل‌شده رهش، ماسک‌های بهداشتی، تولید و ذخیره‌سازی انرژی، پیل‌های سوختی، ساخت حسگر‌های زیستی و شیمیایی و تصفیه آب و پساب کاربرد دارد.
با توجه به اهمیت این روش محققان کشور به دانش فنی ساخت این دستگاه دست یافتند.
منبع:ایسنا
انتهای پیام/