باغ موزه قصر
نخستين زندان تهران قديم، در زمان رياست سوئدي‌ها بر شهرباني (بلديه) در ساختمان اداره كل تشكيلات نظميه در جنوب غربي ميدان توپخانه قرار داشت. اين زندان كوچك مركب از سه اتاق معروف به حبس نمره يك و چندين اتاق و زيرزمين براي زندانيان عمومي بود. در واقع در كل دوران قاجاريه، زندان در دارالخلافه منحصر به اين مكان بود و محل ديگري به نام زندان وجود نداشت
پس از كودتای 28 مرداد 1332 و استقرار دوباره رژیم پهلوی، حكومت مطلقه و استبدادی شاهتحكیم و تثبیت شد. در این دوره علاوه بر ساخته شدن ساختمان های الحاقی و همچنین استفاده از زندان شماره 3(درساختمان مارکوف) که پذیرای بسیاری از مبارزین سیاسی مانند شهید نواب صفوی و یارانش، شهید عراقی، آیت الله طالقانی و چهره های فرهنگی مانند احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، نجف دریا بندری و... بود با افزایش تعداد زندانیان سیاسی و کافی نبودن فضای زندان های شماره 3 و 4 در اوایل دهه 30 تصمیم به ساخت زندانی مخصوص سیاسیون گرفته می شود این زندان که به گفته علی عمویی از ابتکارات رزم آرا بوده است، در گوشه شمال شرقی محوطه زندان قصر ساخته می شود
