تلاوت مجلسی آیات 27-74 سوره واقعه توسط عباس امام جمعه

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛پنجاه و ششمین سوره قرآن واقعه نام دارد كه مكی و 96 آیه دارد.از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم روایت شده:هر كس این سوره را قرائت نماید نوشته می شود كه او از گروه غافلان نیست.

این سوره از سوره هایی است كه اخبار قیامت و احوال آن در آن آمده است و از اسباب پیر شدن رسول الله صلی الله علیه و آّله است. ابن عباس می گوید: مردی از رسول خدا پرسید: چرا اینقدر زود پیر شدید؟ در جواب فرمود: سوره های هود، واقعه، مرسلات، نبا مرا پیر كرده است.

از امام باقر علیه السلام روایت شده: هر كس هر شب پیش از خواب سوره واقعه را قرائت كند در حالی خداوند را دیدار می كند كه چهره اش مانند ماه شب چهاردهم می درخشد.

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر كس به بهشت و ویژگی های آن مشتاق است سوره واقعه را قرائت كند.

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر كس در هر شب جمعه سوره واقعه را بخواند خداوند وی را دوست بدارد و نیز دوستی او را در دل همه مردم اندازد و در طول عمرش در این دنیا بدبختی و تنگ دستی نبیند و آسیبی از آسیبهای دنیا به او نرسد و از همدمان امیرالمؤمنین علیه السلام باشد و این سوره خصوصیتی نسبت به امیرالمؤمنین علیه السلام دارد كه دیگران با وی در آن شریك نیستند.

تلاوت مجلسی آیات 27-74 سوره واقعه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿۲۷﴾
و اصحاب يمين، چه اصحاب يميني ؟ (۲۷)

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
آنها در سايه درختان سدر بيخار قرار دارند. (۲۸)

وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿۲۹﴾
و در سايه درخت طلح پربرگ به سر مي‏برند (درختي است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)

وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سايه كشيده و گسترده. (۳۰)

وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ﴿۳۱﴾
و در كنار آبشارها. (۳۱)

وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿۳۲﴾
و ميوه‏ هاي فراواني. (۳۲)

لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
كه هرگز قطع و ممنوع نمي‏شود. (۳۳)

وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
و همسراني گرانقدر. (۳۴)

إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿۳۵﴾
ما آنها را آفرينش نويني بخشيديم. (۳۵)

فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿۳۶﴾
و همه را بكر قرار داده‏ ايم. (۳۶)

عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾
همسراني كه به همسرشان عشق مي‏ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند. (۳۷)

لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۳۸﴾
اينها همه براي اصحاب يمين است. (۳۸)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۳۹﴾
كه گروهي از امتهاي نخستينند. (۳۹)

وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ﴿۴۰﴾
و گروهي از امتهاي آخرين. (۴۰)

وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالي ؟ (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مي‏شود). (۴۱)

فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿۴۲﴾
آنها در ميان بادهاي كشيده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)

وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و در سايه دودهاي متراكم و آتش زا! (۴۳)

لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿۴۴﴾
سايه‏ اي كه نه خنك است و نه مفيد. (۴۴)

إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿۴۵﴾
آنها پيش از اين در عالم دنيا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)

وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ﴿۴۶﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)

وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و مي‏گفتند: هنگامي كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم آيا برانگيخته خواهيم شد؟ (۴۷)

أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
يا نياكان نخستين ما؟ (۴۸)

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿۴۹﴾
بگو اولين و آخرين، (۴۹)

لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۵۰﴾
همگي در موعد روز معيني جمع مي‏شوند. (۵۰)

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾
سپس شما اي گمراهان تكذيب كننده. (۵۱)

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾
قطعا از درخت زقوم مي‏خوريد (۵۲)

فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾
و شكمها را از آن پر مي‏كنيد (۵۳)

فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿۵۴﴾
و روي آن از آب سوزان مي‏نوشيد (۵۴)

فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿۵۵﴾
و همچون شتراني كه مبتلا به بيماري عطش شده‏ اند از آن مي‏آشاميد (۵۵)

هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿۵۶﴾
اين است وسيله پذيرائي از آنها در قيامت! (۵۶)

نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾
ما شما را آفريديم، چرا كه آفرينش مجدد را تصديق نمي‏كنيد؟ (۵۷)

أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾
آيا از نطفه‏ اي كه در رحم مي‏ريزيد آگاهيد؟ (۵۸)

أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾
آيا شما آن را (در دوران جنيني) آفرينش پي درپي مي‏دهيد، يا ما آفريدگاريم ؟ (۵۹)

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿۶۰﴾
ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم و هرگز كسي بر ما پيشي نمي‏گيرد. (۶۰)

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
به اين منظور كه گروهي را بجاي گروه ديگري بياوريم و شما را در جهاني كه نمي‏دانيد آفرينش تازه بخشيم. (۶۱)

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۶۲﴾
شما عالم نخستين را دانستيد، چگونه متذكر نمي‏شويد (كه جهاني بعد از آن است). (۶۲)

أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾
آيا هيچ درباره آنچه كشت مي‏كنيد انديشيده‏ ايد؟ (۶۳)

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
آيا شما آن را مي‏رويانيد، يا ما مي‏رويانيم ؟ (۶۴)

لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿۶۵﴾
هرگاه بخواهيم آن را تبديل به كاه درهم كوبيده مي‏كنيم به گونه‏ اي كه تعجب كنيد! (۶۵)

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾
(به گونه‏ اي كه بگوئيد:) به راستي ما زيان كرده‏ ايم. (۶۶)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾
بلكه ما به كلي محروميم. (۶۷)

أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾
آيا به آبي كه مي‏نوشيد انديشيده‏ ايد؟ (۶۸)

أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾
آيا شما آن را از ابر نازل مي‏كنيد؟ يا ما نازل مي‏كنيم ؟ (۶۹)

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿۷۰﴾
هرگاه بخواهيم اين آب گوارا را، تلخ و شور قرار مي‏دهيم، پس ‍ چرا شكر نمي‏كنيد؟، (۷۰)

أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿۷۱﴾
آيا درباره آتشي كه مي‏افروزيد فكر كرده‏ ايد؟ (۷۱)

أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾
آيا شما درخت آن را آفريده‏ ايد؟ يا ما آفريده‏ ايم ؟ (۷۲)

نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ﴿۷۳﴾
ما آن را وسيله يادآوري (براي همگان) و وسيله زندگي براي مسافران قرار داده‏ ايم. (۷۳)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۷۴﴾
حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را پاك و منزه بشمارر). (۷۴)

انتهای پیام/