وی افزود: صادرات ما یک سری درد‌های مشترک با صادرات کالا‌های غیر نفتی دارد، با این تفاوت که صادرکنندگان صنایع دستی نسبت به سایر صادرکنندگان سبد صادرات غیر نفتی آسیب پذیرتر و شکننده‌تر هستند.
محمودیان ادامه داد: بحث حمل و نقل هزینه بسیار زیادی را به صادرکننده صنایع دستی تحمیل می کند و ما بار‌ها خواستیم دولت در شورای عالی صادرات موافقت کند که بخشی از پکیج‌های تشویقی برای صادرکننده‌های صنایع دستی ما پرداخته شود. در بحث تبلیغات و بازاریابی نیز باید برای تبلیغات و بازاریابی کالا‌های صادراتی صنایع دستی هزینه مشخص و قابل ملاحظه‌ای را تخصیص بدهیم که این هم شاید از توان صادرکنندگان خارج باشد و تحقق آن به حمایت‌های کلان دولتی برمیگردد.
مدیرکل دفتر صادرات صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی گفت: یکی دیگر از مباحثی که ما باید در نظر بگیریم، بحث انبارداری و دفاتر صادراتی صادرکنندگان در خارج از کشور است که این‌ها هم هر کدام هزینه‌های خاص خودش را دارد. در این راستا نیاز داریم که به صادرکنندگان کمک شود تا یک مقداری هزینه‌ها کم شوند و همه فشار روی صادرکننده نباشد.
وی تاکید کرد: یکی از مشکلاتی که ما در بخش صادرات صنایع دستی مواجه هستیم، جابجایی پول خصوصا در بحث فروش الکترونیک است. ما صادرات خرده فروشی صنایع دستی را با یکی از فعالان این حوزه شروع کردیم، اما بسیاری از صاحبان کسب و کار این حوزه به کارشان علاقمند هستند و با تمام توان در حوزه داخلی کار می کنند و می خواهند به بازار‌های بین المللی متصل شوند، اما در بحث جا به جا کردن پول دچار مشکل هستند و این یکی از مشکلاتی است که امیدوار هستیم در آینده نزدیک بتوانیم آن را حل کنیم.
محمودیان ادامه داد: در نهایت حمایت از صادرکنندگان صنایع دستی می‌تواند وضعیت ما را بسیار در بازار‌های بین المللی بهتر کند و جایگاهمان را در مجامع بین المللی مستحکم‌تر کند. این جایگاه می تواند جایگاهی پایدار باشد و بازاری زودگذر و موقت به حساب نیاید.
وی تصریح کرد: ما امروز بازار صنایع دستیمان را در بازار خلیج و اتحادیه اروپا داریم. برای مثال آلمان اولین کشور اتحادیه اروپا است که صادرات خوبی به آن داریم. ما به عراق و افغانستان صادرات خوبی داریم، زیرا می‌دانیم کالا‌های صنایع دستی دوباره از عراق پخش می‌شوند، ولی داریم به صورت هدفمند روی کشور‌هایی که اقتصاد نوظهور دارند همچون سوریه و چین که بازار بسیار بکر و خوبی برای صنایع دستی ایران هستند، سرمایه گذاری می‌کنیم.
وی تصریح کرد: امیدواریم بتوانیم به دریای بی کران آمریکا و کانادا متصل شویم. این امید بعد از برجام به وجود آمد، اما با روی کار آمدن ترامپ تا اندازه‌ای در صادرات صنایع دستی در گمرکات به مشکل برخوردیم و اگر این مشکلات برطرف شود ایرانیان خارج از کشور که به صنایع دستی کشورمان و آشنایی هر چه بیشتر با فرهنگ و هنر ایرانی علاقمند هستند، صادرات خوبی را برای ما رقم خواهند زد. البته امروز بازیگر غایب بازار صنایع دستی آمریکا و کانادا ما هستیم. هم اکنون هند در بازار آمریکا گوی سبقت را از چین ربوده و تقریبا سهم زیادی از این بازار را به خودش اختصاص داده است. مطمئنم اگر مشکلات گمرکی برطرف شود صادرات صنایع دستی ایران جای خود را در بازار آمریکا و کانادا باز می کند.
مدیر کل دفتر صادرات صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در بخش دیگری از سخنانش به تشریح مبحث برندسازی صنایع دستی و میزان پیشبرد این هدف پرداخت و گفت: برندسازی باید در بخش‌های مختلف انجام شود. در حوزه صادرات صنایع دستی باید بر روی بحث برند‌های تجاری و صادراتی کار کنیم. بحثی به نام ساخت ایران (made in iran) و برنده ملی مطرح کردیم، زیرا ما باید روی برند ملی صنایع دستی مان کار کنیم تا نشان بدهیم این صنایع دستی کار ایران است. البته مباحث تجاری و صادراتی تفکیک‌های ویژه خودش را دارد که هر کدام به چه شکل برندسازیشان را انجام دهند. ما خوشبختانه هم اکنون در بحث صادرات و بازرگانی خیلی شرکت‌ها را داریم که برندشان در سطح بین المللی مطرح شده است.
محمودیان به تشریح تاثیر تحریم‌ها روی صادرات صنایع دستی پرداخت و گفت: می توانم بگویم که بعد از برجام حضور خوبی در نمایشگاه‌های بین المللی داشتیم، ارتباط خوبی با بازرگانان برقرار کردیم و این امر به صادرات صنایع دستی رونق بخشید. به عنوان مثال در بیست و ششمین نمایشگاه ملی صنایع دستی یک هیات هلندی را برای بازدید از نمایشگاه دعوت کردیم و آنها نیز از روز اول حضورشان در نمایشگاه از آن تعریف کردند و یک سفارش چند میلیاردی دادند، اما بعد از نمایشگاه به دلیل وجود مشکل جابه جایی پول، آنها را از دست دادیم.
وی خاطرنشان کرد: امیدوارم که تفکیکی میان بحث کالا‌های هنری و صادرات آن با سیاست داده شود تا بتواند تاثیرگذاری مثبتی روی ارتباط هنرمندان با یکدیگر داشته باشد.
انتهای پیام/