این بدان معناست که دیگر نباید چندان امیدی به قهرمانی داشته باشد و از طرف هم، اگر دچار شکست و ضعف متوالی شود، عملا به جایگاه پنجم سقوط خواهد کرد و خبری از لیگ قهرمانان سال دیگر نخواهد بود و باید در لیگ اروپا رقابت کند؛ چیزی که حقیقتا در شان و منزلت پرافتخارترین باشگاه تاریخ فوتبال نیست. در اینجا به 16 علت کلیدی که موجب این تفاوت چشمگیر بین دو رقیب شده‌اند، خواهیم پرداخت.
1. دروازه‌بان‌ها
کیلور ناواس را باید یکی از بهترین دروازه‌بان‌های حال حاضر جهان و بهترین دروازه‌بان دو فصل گذشته لالیگا دانست. شکی در این نیست. اما عدم ثبات وی در این فصل و عملکرد ضعیف‌اش که البته با مصدومیت درازمدت توأمان شد، ضرر قابل توجهی به رئال مادرید وارد ساخت. باز با این حال، «زیدان» قویا از او دفاع و حمایت کرد و تا اینجای کار هم مانع از خرید «کپا» دروازه‌بان آتلتیکو مادرید شده است. اما به جای او، این فصل را می‌توان فصل طلایی «مارک تِر اشتگن» سنگربان آلمانی و جوان بارسلونا دانست. او هم‌اکنون اصلی‌ترین کاندیدای دریافت جایزه «زامورا»ست. او در 21 بازی صورت‌گرفته، فقط 10 گل دریافت کرده است.
2. مدافعان میانی
رئال مادرید، قویا به خاطر غیبت و مصدومیت «سرخیو راموس» و «رافائل واران» متضرر شد. هر چند که وقتی هم که به عرصه آمدند، عملکردشان اصلا خوب نبود و بار کوتاهی‌های آن‌ها را «ناچو» به دوش کشید. «خسوس وایخو»ی جوان هم که فاقد تجربه کافی در موقعیت‌های بحرانی بود. اما قضیه در بارسلونا متفاوت بود. «جرارد پیکه» و «ساموئل اومتیتی» یک همکاری عالی را از خود نشان دادند. حتی وقتی مدافع سیاه‌پوست فرانسوی مصدوم شد، «خاویر ماسکرانو» و «توماس ورمالن» عملکردی مطلوب را در نبود او از خود نشان دادند.
3. مدافعان کناری
مقایسه «مارسلو» و «یوردی آلبا» می‌تواند خیلی حائز اهمیت باشد. مدافع کناری بارسلونا، در همکاری با لیونل مسی عالی عمل کرد و بسیاری از گل‌های مسی، از روی توپ‌رسانی او بود. اما مدافع برزیلی، نه تنها دچار مصدومیت شد که اشتباهات‌اش آسیب‌های جدی به رئال مادرید وارد ساخت. کافی است که عملکرد مارسلو، کارواخال، و اشرف حکیمی را در مقایسه با یوردی آلبا، سرجیو روبرتو، و نلسون سمدو بسنجید تا به عمق مطلب پی ببرید.
4. نقش تیم B
سیستم گردشی بازیکنان این فصل، بسیار به کمک بارسلونا آمد. پیروزی در مقابل ختافه که گل‌هایش توسط پائولینیو و دنیس سوآرز به ثمر سید، یکی از برجستگی‌های تیم ب را نمایانگر شد. یا پیروزی در مقابل سویا که مدیون پابلو الکاسر بود. همچنین عملکرد جرارد دلوفئو و توناس ورمالن در این فصل، مثال زدنی بود. این اتفاق نیک، در فصل 17-2016 رئال مادرید هم رخ داد و موجب کسب 5 جام شد. اما در این فصل شاهد فقدان این قضیه بودیم. تنها ناچو از میان بازیکنان تیم B موفق شده که کمک زیادی به تیم کند.
بیشتر بخوانید:ستاره‌ای که به رئال مادرید پشت کرد
5. مربیان
این روزها، «ارنستو والورده» را باید آسوده‌ترین چهره «بلاگرانا» برای دستیابی به قهرمانی دانست. وقتی خبر عقد قرارداد با او برای تصدی سکان رهبری کاتالان‌ها نهایی شد، بسیاری از کارشناسان تعجب کردند که چرا یک مربی با کلاس جهانی به کار گرفته نشد. اما اکنون شاهدیم که بارسلونا را چگونه به موفقیت رسانده است. در نقطه مقابل، زیدان در این فصل، زیدان فصل‌های گذشته نبود. خشمگین و سرگردان و لجباز.
6. مهاجمان
به عملکرد سه مهاجم رئال مادرید توجه کنید. از میان رونالدو، بیل، و بنزما، فقط کریستیانو است که بیشترین گل را در طول فصل به ثمر سانده اما 8 گل او در مقایسه با لوئیس سوآرز با 16 گل و لیونل مسی با 20 گل، اصلا در شمار نیست. دو مهاجم بارسلونا نه تنها روی هم رفته 36 گل به ثمر رسانده‌اند که گل‌های زیادی را هم ساخته‌اند و در به ثمر رسیدن مجموعا 59 گل طی این فصل، نقش سازنده‌ای داشته‌اند.
7. مسی و رونالدو
وقتی کریستیانو رونالدو ، پنجمین توپ طلای خود را به دست گرفت، هیچ‌کس گمان نمی‌کرد که در روزگاری نزدیک، به این حد از تنزل برسد. او در اقدامی ناجوانمردانه از سوی فدراسیون اسپانیا، از 4 بازی او خود محروم شد و اثرات آن -که افت محسوس بود- تا اینجای فصل دامنگیر وی شده است. اکنون مجموع گل‌های او، 8 گل در 16 بازی است که یکی از بدترین آمارهای او در تاریخ فوتبال حرفه‌ای‌اش است. در مقابل، مسی اکنون با 20 گل، آقای گل لالیگاست.
8. خریدهای جدید
زیدان نسبت به انتقاداتی که در مورد خریدهای تابستانی‌اش به او وارد می‌شود، لجبازانه عمل می‌کند. گرچه واقعیت این است که از عملکردشان اصلا رضایت ندارد. در واقع، خریدهای تابستانی او که نوعی صرفه‌جویی هم برای رئال مادرید محسوب می‌شدند، در این فصل، ناکارآمد بودند. در نقطه مقابل، والورده به خوبی از ظرفیت خریدهای اخیر خود بهره برد. «نلسون سمدو»، «پائولینیو»، و «عثمان دمبله» در قالب تیم اول، نمایشی عالی از خود نشان دادند. حال، «کوتینیو» به این فهرست اضافه شده است.
9. موتورخانه تیم
یکی از مهم‌ترین مشکلات رئال مادرید، خط میانی این تیم است که به مثابه قلب تپنده یک تیم عمل می‌کند. «لوکا مودریچ» و «تونی کروس» به واقع پایین‌تر از سطح خودشان در فصل 17-2016 نشان دادند. مسئله خستگی شاید مطرح باشد اما با نگاه به فوتبال امروز و عملکرد دیگر هافبک‌های تیم‌های موفق دنیا چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. در نقطه مقابل، «سرخیو بوستکس» به فرم عالی خود برگشته و آندرس اینیستا هم با این که مصدومیت‌هایی داشته اما فرم خود را حفظ کرده است.
10. اشتیاق
شاید بهترین تعبیر را بتوان از آنِ «آلوارو بنیتو» دانست: «رئال مادرید باید اشتیاق و روح پیروزی‌طلبی را در خود بازیابد تا نجات پیدا کند». محتمل‌ترین گزینه می‌تواند این باشد که رئالی‌ها پس از فتح یک جام لالیگا و دو جام قهرمانی اروپا، بی‌انگیزه شده‌اند. این امر، منطقی و طبیعی می‌نماید و در سایر تیم‌ها هم دیده شده است. همین بلا بر سر این تیم در دوران مورینیو پس از فتح لالیگا در فصل 2012 هم آمد.
11. غیبت‌های احساس‌نشده
بارسلونا اخیرا اومتیتی را به خاطر مصدومیت از دست داد اما عدم حضورش را احساس نکرد. این اتفاق در مورد سرخیو روبرتو، یوردی آلبا، و لوئیس سوآرز هم صدق کرد. حتی، مصدومیت طولانی‌مدت دمبله هم خم به ابروی خط تهاجمی بارسلونا نیاورد. اما در رئال قضیه تفاوت داشت. غیبت رونالدو همپای مصدومیت بیل و کارواخال کاملا احساس شد و ضربات جبران‌ناپذیری به تیم وارد ساخت. وقتی هم که راموس هم طعم محرومیت و هم مصدومیت را چشید، عملا خط دفاع تیم به هم ریخت.
12. برنابئو در مقابل نوکمپ
بارسلونا تمامی بازی‌های خانگی خود به استثنای یک بازی -که آن را هم مساوی کرد- را پیروز شده است و نوکمپ را تبدیل به یک قلعه قدرتمند برای خود کرده است. این در حالی است که رئال مادرید از مجموعا 10 بازی در خانه، 4 بازی را باخته است.
13. سودازدگی یا چیز دیگر؟
یک بار رونالدو گفت که رئال مادرید پیش از عزیمت «آلوارو موراتا»، «پپه»، و «خامس رودریگز» وضعیت خیلی بهتری داشت. حرف او تعبیر یافته و در نبود پپه، ضعف در خط دفاعی تیم کاملا مشهود است. همچنین، فرصت‌طلبی‌های خامس و موراتا دیگر چندان از سوی بازیکنان دیگر به چشم نمی‌خورد. در نقطه مقابل، نبود «نیمار» چندان در بارسلونا به چشم نمی‌آید.
14. هواداران
بارسلونا، کانون توجه هواداران خود را در این فصل تا حدودی از دست داده است و کارشناسان اصلی‌ترین علت آن را درگیری‌های کاتالان‌ها برای استقلال از اسپانیا می‌دانند. اما با این وجود، هر زمان که بازی در خانه دارند، قویا از حمایت گرم هواداران خود بهره می‌برند. در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، وضع به گونه‌ای دیگر است. هواداران رئال مادرید، اخلاق و سبک خاص خود را دارند. برای آن‌ها، رونالدو و بنزما در زمان ضعف فرقی نمی‌کنند. بازیکن اگر ضعیف عمل کند، او را هو می‌کنند و بر علیه‌اش سوت می‌کشند. این عمل، به شدت به اعتماد بنفس بازیکن و تیم ضربه می‌زند.
15. ال کلاسیکو
ال کلاسیکو را می‌توان گلوگاه سرنوشت برای کاهش فاصله چه از حیث امتیاز و چه از حیث بار روانی دانست. قبل از کریسمس، این فرصت نابی برای رئال مادرید بود که از دست داد. اگر چه ممکن است رئال بر روی کاغذ عملا سه امتیاز بیشتر عقب افتاده باشد اما در واقع 6 امتیاز عقب افتاده است. چرا که علاوه بر این که سه امتیاز اختلاف را پر نکرد، سه امتیازی که می‌توانست جلو بیافتد را هم از دست داد و این در فضای رقابت با حریف سنتی و اصلی‌اش، بسیار پر معنا و تاثیرگذار است.
16. یک بازی کمتر
رئال مادرید به علت حضور در بازی‌های جام باشگاه‌های جهان، یک بازی از بارسلونا و سایر رقبا عقب‌تر است که همین امر به درک معنای عمقی «شکاف» کمک بیشتری می‌کند. با این وصف، القای فاصله زیاد عمق بیشتری در مادریدی‌ها خواهد داشت.
منبع: مشرق
انتهای پیام/