آیین اختتامیه با اعلام برگزیده های آثار تقدیری در بخش ارزشی آغاز شد، اما ارزش شنونده و یا گوینده زیر واژه احترام دفن شد. پس از اعلام نام ایوب آقاخانی کارگردان نمایش «هفت عصر، هفتم پاییز»، از دو اثر دیگر «آبی ترین آسمان زمین» و «دی و بهمن شصت هزار و پنج» تقدیر کردند اما سیاوش عالیپور علی رغم چیدمان کنداکتور برنامه اصرار بر سخنرانی به روی صحنه داشت که با ممانعت شدید احسان کرمی و دست های بی وقفه حضار روبرو شد. اما باز به صحبت های خودش ادامه داد و از نوزادی که چندی پیش در سرمای کرمانشاه به دنیا آمده و نیاز به کمک دارد، گفت.
کرمی خطاب به حضار و همه نامزدهای جشنواره درخواست کرد تا به دلیل کمبود وقت کسی صحبت نکند، ولی نزدیک به پایان مراسم بود که کیوان ساکت اُف مجری برنامه‌های تلویزیونی که در بین جمعیت نشسته بود بلند گفت: شما نمی‌گذارید کسی آن بالا حرف بزند، چون می‌ترسید از حسین کیانی و «روز عقیم» صحبت کنند.
در همین لحظه کرمی که یکی از معترضین به توقیف نمایش «روز عقیم» بود؛ بیان کرد: من خودم هم به توقیف این نمایش و حسین کیانی حرف دارم و کسی به من نگفته است که اینجا درباره «روز عقیم» حرف نزنیم.
کرمی بعد از این صحبت‌ها به ادامه اعلام اسامی برگزید ها پرداخت.
سی و ششمین جشنواره تئاتر فجر به کار خود پایان داد، اما همانطور که شب گذشته مشاهده کردیم در بعضی از بخش‌ها مانند گریم، طراحی صحنه نمایش های خارج از صحنه(آف استیج) کاندیدا و برگزیده‌ای نداشتیم. بَد نیست اینجا این سوال از هئیت انتخاب نمایش های امسال پرسیده شود؛ که آیا ضعیف بودن آثار داخلی و خارجی می تواند ریشه در مهجور ماندن این بخش ها باشد؟
انتهای پیام/