به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دیوان حافظ در همه دوره‌های تاریخ توجه اقشار مختلف جامعه را به خود جلب کرده است. پادشاهان نیز از این موضوع مستثنی نبوده‌اند. حکایت است شاه اسماعیل اول، موسس سلسله صفویه به همراه ملا مگس، یکی از ملا‌های جاهل و متعصب به زیارت قبر حافظ رفت. ملا مگس به شاه اصرار کرد که بقعه حافظ را منهدم کند و حافظ را به پیروی طریقه سنت و جماعت متهم کرد. شاه امضای این تصمیم را به تفال به دیوان حافظ موکول کرد و وقتی دیوان را گشود این مطلع آمد:
«جوزا سحر نهاد حمایل برابرم/یعنی غلام شاهم و سوگند می‌خورم»
شاه اسماعیل اول این مطلع را به منزله سوگند و وفاداری و بیعت خود دانسته بسیار خشنود و خرم شد. چون ملا مگس باز اصرار کرد، شاه دوباره دیوان حافظ را باز کرد، این بیت آمد که در ظاهر خطاب به ملا مگس بود:
«ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه تست/عرض خود میبری و زحمت ما میداری»
بعد از آن ملا مگس ساکت شد.
منبع: کتاب از سعدی تا جامی، نوشته ادوارد براون (شرق شناس) با ترجمه و حواشی علی‌اصغر حکمت
انتهای پیام/