«مخاطب در هنر امروز، «دیگری» همدلی است که با «اثر» به «گفت‌وگو» می‌نشیند.
فراتر رفتن از ارتباط یک‌سویه و تلاش برای دستیابی به مفاهمه‌ای مستمر میان اثر و مخاطب، اگر نگوییم غایت هنر امروز، بی تردید یکی از ویژگی‌های مهم آن است. اثر هنری به تعالی مخاطب یاری رسانده و مخاطب با درک و نقد اثر هنری زمینه تعالی آن را فراهم می‌سازد.
و اینجاست که «گفت‌وگو» میان اثر و مخاطب، دوگانه وحدت بخشی می‌آفریند که نمی‌توان مرزبندی و خط تمایزی واضح میان این دو کشید. اثر هنری، حاصل آمد و شدی مستمر و بی وقفه با همان «دیگری» فعال است که بر آستانش به تماشا نشسته و از همین منظر است که میان تمام هنرها، تئاتر بزرگترین تجلی «گفت‌وگو» می شود. چرا که در آن بی حضور مخاطب، اساسا اثر هنری پدید نمی‌آید.
سیوششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، «جشن گفت‌وگوی تئاتر ایران» است، گفت‌وگویی که مقوم بنیان این هنر بوده و اکنون قرار بر این است در تمام سطوحش جاری شود و ابعادی گونه‌گون و نو‌به‌نو بیابد.
گفت‌وگویی که در رگ‌های پیکر اثر هنری و مخاطب جریان داشته، آرام آرام راه خود را میان اهل هنر نیز پیدا کرده و انسانی می‌شود تا ما، تمامی دلدادگان هنر، به مدد اکسیر آن جانی تازه بگیریم و ردایی نو بر تن تمامی مناسباتی که میانمان جاری است بپوشانیم و این معجزه نمایش است.»
انتهای پیام/