اواخر سال گذشته میلادی، دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا نخستین راهبرد امنیت ملی خود را منتشر کرد. استراتژی های مندرج در این برنامه راهبردی به طور مستقیم روابط آمریکا با چین و روسیه را هدف قرار داد. از سوی دیگر، با توجه به انتخابات میان دوره ای آمریکا که در ماه نوامبر سال جاری برگزار می شود، به احتمال زیاد، چین نقش قربانی را بازی خواهد کرد؛ چراکه پیش‌بینی‌ها حاکی از زوال روابط دو کشور است.
بدبینی جامعه آمریکا به چین پیش از روی کار آمدن دونالد ترامپ وجود داشت. ترامپ در ژانویه سال 2017، ضمن انتقاد از سیاستهای اقتصادی چین اعلام کرد روابط واشنگتن و پکن به پایداری و ثبات سال های قبل نخواهد بود.
در ماه آوریل سال گذشته میلادی، «شی جین پینگ»، رئیس جمهور چین و دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در نخستین دیدار خود در مارالاگو، فلوریدا، چهار مذاکره سطح بالا در زمینه مسائل مختلف انجام دادند. پس از آن بود که ترامپ چندین مرتبه بر روابط دوستانه اش با شی جین پینگ تاکید کرد.
برقراری روابط استراتژیک بین سران دولت برای تثبیت روابط چین و آمریکا بسیار مهم است. این روابط مانع بروز جنگ تجاری می شود و همکاری ها در زمینه پیشبرد سیاست ها در شبه جزیره کره را افزایش می دهد.
دونالد ترامپ در ماه نوامبر به چین سفر کرد و توافقنامه هایی به ارزش 250میلیارد دلار بین دو طرف امضا شد. بر اساس این توافقنامه ها، چین آمادگی خود را برای واردات نفت و گاز طبیعی از آلاسکا اعلام کرد و در مقابل شرکت های آمریکایی فناوری های پیشرفته و تجهیزات به چین می دهند. بنابر گزارش شورای تجاری آمریکا و چین که ماه گذشته منتشر شد بیشتر شرکت های آمریکایی در چین شاهد بهبود فروش و سودآوری بیشتر بوده اند. چین همچنین دسترسی شرکت های آمریکایی به اوراق بهادار، وام و بیمه را تسهیل کرده بود. پکن و واشنگتن همچنین در زمینه مدیریت اختلافات خود در مورد مسئله تایوان و دریای جنوبی چین به موفقیت هایی دست یافتند. این در حالی است که رئیس جمهور آمریکا همچنان تاکید دارد هیچ تغییری در سیاست های آمریکا در قبال چین وجود ندارد. از سوی دیگر، به رغم حضور نظامی آمریکا در دریای جنوبی چین، مقامات پکن نگرش نسبتا محدودی اتخاذ کرده اند.
با تمامی این اوصاف، تحولات مثبت میان چین و آمریکا می تواند در سال 2018 می تواند به نتیجه ای دراماتیک منجر شود. آنچه بسیار نگران کننده به نظر می رسد این است که دایره سیاست های آمریکا در قبال چین از سال 2015 تغییر کرده است. دولت ترامپ نیز چین را یک «رقیب» نامیده است؛ بنابراین رقابت بر سیاست چین تاثیر خواهد گذاشت.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که چین به احتمال زیاد قربانی کشاکش اختلافات سیاسی آمریکا خواهد شد. در عرصه اقتصادی، نفوذ سیاستمداران رادیکال به ریاست «رابرت لایتیزر»، نماینده تجاری آمریکا در چین در حال افزایش است. نمایندگان کنگره نیز خواستار افزایش نقش کمیته سرمایه گذاری خارجی آمریکا هستند تا از این طریق بتوانند بر سرمایه گذاری مستقیم شرکت های چینی نظارت بیشتری داشته باشند. از سوی دیگر، دانشجویان چینی نیز به علت محدود شدن ویزای تحصیلی خود در آمریکا با مشکل مواجه هستند. همچنین، اگرچه مردم چین انتظار دارند بازی های المپیک زمستانی پیونگ چانگ تا حدودی موجب تضعیف تنش ها در شبه جزیره کره شود ولی دولت ترامپ مدعی است که اقدامات یک جانبه را برای حمله احتمالی به کره شمالی انجام داده است و در صورت همکاری نکردن چین نیز قادر به اجرای سیاست های خود در شبه جزیره کره خواهد بود. این ها بخشی از مشکلات اقتصادی و تجاری چین با آمریکا در سال 2018 خواهد بود.
در پایان این مطلب آمده است: بر اساس برنامه راهبردی جدید آمریکا، دولت ترامپ،در ظاهر واشنگتن و پکن را رقیب می بیند. شکی نیست که رقابت و رویارویی نظامی مفاهیمی متفاوت دارند. آنچه ترامپ از روابط آمریکا با چین می خواهد استفاده از حربه اقتصادی برای اجبار به همکاری نظامی در برابر کره شمالی است. روندی که ممکن است به جنگ تجاری میان دو کشور و کاهش رشد اقتصاد جهانی منجر شود.
انتهای پیام/
مرگ بر آمریکا