به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛کشور افغانستان بار دیگر با موج دیگری از حوادث تروریستی در هفته‌های و ماه‌های اخیر مواجه شده که در پی آن‌ها صد‌ها نفر کشته و هزاران نفر نیز زخمی شده‌اند.
اگرچه در حال حاضر گوش‌های ما با واژه‌های انفجار، انهدام، انتحار و کشتار در قلب شهر‌های بسیاری از کشورهای منطقه به‌ویژه افغانستان چنان عادت کرده که گویی شرایطی کنونی آن‌ها وضعیتی طبیعی است، اما از آنجایی که هیچ وضعیت اجتماعی و سیاسی ازلی و ابدی یا طبیعی نیست و هر پدیده اجتماعی تاریخی دارد، با نگاهی به گذشته می‌توان تا حدی به نقطه آغاز و بیشتر به عوامل دخیل در ایجاد شرایط کنونی افغانستان پی برد.
۲۰۰۱: جنگ علیه تروریسم
در ۷ اکتبر ۲۰۱۱ کمتر از یک ماه پس از حمله‌های ۱۱ سپتامبر به آمریکا، پس از اینکه گروه طالبان حاضر نشد «اسامه بن لادن» فرمانده گروه تروریستی القاعده را تحویل دهد، جرج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، به بهانه مبارزه با تروریسم فرمان آغاز عملیاتی موسم به «آزادی پایدار» علیه افغانستان صادر کرد؛ در آن زمان آمریکا، گروه القاعده را متهم اصلی حوادث ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ معرفی کرد.
در عرض چند هفته، نیرو‌های ائتلاف به فرماندهی آمریکا، حکومت گروه طالبان برخاک افغانستان را سرنگون کردند، طالبان از سال ۱۹۹۶ تا سال ۲۰۰۱ کنترل قدرت مرکزی در افغانستان را به دست داشت.
آمریکا تا ماه نوامبر نزدیک به هزار نیروی نظامی خود را به خاک افغانستان اعزام کرد که این تعداد تا پایان سال ۲۰۰۲ به بیش ۱۰ هزار نفر رسید.
تنها استدلال رسمی آن زمان مقامات آمریکایی برای افزایش نیرو‌های نظامی خود در افغانستان یک چیز بود، مبارز با گروه‌های تروریستی در خاک افغانستان و بازگشت آرامش و امنیت به این کشور.
۲۰۰۸-۲۰۰۳: قدرت‌گیری طالبان و افزایش نیرو‌های آمریکایی
آمریکا پس از به‌هم‌ریزی سازمان اجتماعی سیاسی افغانستان در سال ۲۰۰۳ در چارچوب شعار «مبارزه با تروریسم»، این‌بار اعلام کرد که مهمترین پایگاه تروریسم در منطقه است، بنابراین لوله‌های تانک و تفنگ را به سمت بغداد و صدام، دیکتاتور عراق، گرفتند.
در فاصله لشکرکشی دبلیو بوش به عراق، طالبان و دیگر گروه‌های مسلح درافغانستان بار دیگر نیرو‌های خود را در پایگاه‌هایشان در جنوب و شرق افغانستان سازمان دادند.
در سال ۲۰۰۸ فرماندهی نیرو‌های زمینی آمریکا در افغانستان خواستار طرح راهبردی برای مقابله مؤثر با گروه طالبان شد و جورج بوش، رئیس‌جمهور وقت، دستور اعزام نیرو‌های نظامی بیشتری به افغانستان را صادر کرد و تا نیمه سال ۲۰۰۸ شمار نیرو‌های آمریکا در خاک افغانستان به ۴۸۵۰۰ نفر افزایش یافت.
۲۰۰۹: اوباما و باز هم افزایش نیرو
در سال ۲۰۰۹ اوباما در دوران تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا وعده داده بود تا دو جنگ عراق و افغانستان را پایان دهد، در همان ماه‌های نخستین ریاست‌جمهوری خود، شمار سربازان آمریکایی در افغانستان به ۶۸ هزار نفر افزایش داد و در ماه سپتامبر این تعداد نیرو به ناگهان به ۱۰۰ هزار نفر رسید.
استدلال دولت آمریکا برای افزایش روزافزون شمار نیرو‌های نظامی خود در خاک افغانستان باز طی همه این سال‌ها تنها یک توجیه تکراری و کسل‌کننده بود: نابودی سریعتر طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی و همچنین تقویت نهاد‌های اجتماعی و سیاسی افغانستان.
۲۰۱۴: پایان عملیات نظامی
در سپتامبر ۲۰۱۴ دولت افغانستان توافق امنیتی دوجانبه‌ای با آمریکا و سازمان ناتو امضا کرد؛ براساس این توافق شمار سربازان خارجی در افغانستان می‌بایست تا ۱۲۵۰۰ نفرکاهش یابد که ۹۸۰۰ هزار نفر از آن‌ها آمریکایی بود و حتی اوباما وعده داد تا سال ۲۰۱۷ این تعداد را به کمتر از 8 هزار نفر کاهش دهد.
از ابتدای سال ۲۰۱۵ نیرو‌های آمریکایی دو وظیفه عمده را برای خود قائل بودند: عملیات «ضدتروریستی» علیه گروه القاعده و همچنین آموزش نیرو‌های افغانستانی.
۲۰۱۵: آمریکا بیمارستان‌ها را بمباران می‌کند
در روز سوم اکتبر سال ۲۰۱۵، همزمان با درگیری شدیدی بین ارتش افغانستان و گروه‌های مسلح، جنگنده‌های آمریکایی در حمله‌ای بیمارستانی در استان قندوز در شمال افغانستان بمباران کردند که در پی آن ۴۲ بیمار این بیمارستان کشته شدند. سازمان پزشکان بدون مرز این بیمارستان را اداره می‌کردند.
آوریل ۲۰۱۷: پرتاب مادر بمب‌ها
ارتش آمریکا در ۱۳ آوریل ۲۰۱۷، بزرگترین بمب هسته‌ای که تاکنون در میدان‌های جنگ به کار رفته را در افغانستان آزمایش کرد؛ آمریکا مدعی شد که این بمب را این بمب را در تونل‌های زیرزمینی گروه داعش در شرق افغانستان منفجر کرده است.
فوریه-آگوست ۲۰۱۷: راهبرد جدید
در یکم فوریه ۲۰۱۷، دولت آمریکا در گزارشی مدعی شد، تلفات نیرو‌های افغانی در مبارزه با گروه‌های مسلح و تروریستی در مقایسه با سال پیش، ۳۵ درصد افزایش یافته است.
چند روز پس از این گزارش، در روز ۹ فوریه، ژنرال جان نیکولسون، فرمانده نیرو‌های آمریکایی و سازمان ناتو در افغانستان با حضور در کنگره هشدار داد که آمریکا در افغانستان به بن‌بست رسیده و باید هزاران نیروی نظامی جدید به این کشور اعزام کنیم؛ و سرانجام، دونالد ترامپ در یکم آگوست ۲۰۱۷ طی سخنانی در تشریح راهبرد جدید آمریکا در افغانستان اعلام کرد که این کشور نیرو‌های نظامی خود در افغانستان را افزایش می‌دهد؛ پس از سخنرانی ترامپ، جیمز متیس، وزیر دفاع گفت که آمریکا و چند کشور متحدش نیرو‌های خود در افغانستان را تقویت می‌کنند.
بیشتر بخوانید: پلیس آمریکا چه کسانی را درسال 2017 بیشتر به قتل رساند؟
چند روز پس از اعلام راهبرد جدید آمریکا در افغانستان، مقامات کاخ سفید اعلام کردند که دولت ترامپ تصمیم گرفته ۳۹۰۰ نیروی نظامی دیگر به نیرو‌های خود اضافه کند.
بیش از ۱۶ سال است که نیرو‌های نظامی آمریکا در افغانستان حضور دارند و همیشه هم «مبارزه با تروریسم» را مهمترین بهانه حضور خود در این کشور را اعلام کرده‌اند؛ صرف‌نظر از هدف اصلی آمریکا از افزایش و کاهش حضور نظامی خود در افغانستان و حتی انفجار بزرگترین بمب غیر هسته‌ای جهان در این کشور موسوم به «مادر بمب‌ها»، با بررسی کوتاه کارنامه آمریکا در ۱۶ سال گذشته و وضعیت کنونی افغانستان، به‌سادگی دروغ مبارزه با تروریسم و نابودی گروهک‌های تروریستی در افغانستان آشکار می‌شود، چرا که امنیت و ثبات کشور افغانستان نسبت به ۱۶ سال گذشته نه تنها افزایش نیافته بلکه حتی این کشور، به گواه خبرهای هرروزه انفجار و کشتار در افغانستان، به یکی از مهمترین پناه گا‌های گروهک تروریستی تبدیل شده است.
منبع:میزان
انتهای پیام/