البته که به طور طبیعی این نمونه کارگردان‌ها مانند دیگر فعالان حوزه های مختلف، زمان‌های افولی هم دارند؛ اما کارنامه‌شان آنقدر قوی هست که هیچوقت آنچنان که باید کمرنگ شدنشان در برخی سال‌ها بر سر زبان ها و در ذهن‌ها نخواهد ماند.
این فیلمسازان در فرهنگ و هنر مملکتشان ماندگار می‌شوند و همیشه مورد احترام قرار می‌گیرند؛ چرا که توانستند در شادی و غم مردمانشان سهیم باشند و خاطرات تلخ و شیرینی دلچسبی را برای آنها رقم بزنند از سویی می‌توانند سرلوحه جوانان فیلمساز قرار بگیرند.
از جمله فیلمسازانی که در سال‌های اخیر حضورشان در عرصه هنر و سینما و فیلمسازی کمرنگ شده و بیکار هستند، داریوش مهرجویی است.
با نگاهی به کارنامه داریوش مهرجویی، به آثاری چون الماس ۳۳ (۱۳۴۶)، گاو (۱۳۴۸)، آقای هالو (۱۳۴۹)، پستچی (۱۳۵۱)، دایره مینا (۱۳۵۷)، مدرسه‌ای که می‌رفتیم (۱۳۵۹)، اجاره‌نشین‌ها (۱۳۶۵)، شیرک (۱۳۶۶)، هامون (۱۳۶۸)، بانو (۱۳۷۰)، سارا (۱۳۷۱)، پری (۱۳۷۳)، لیلا (۱۳۷۵)، درخت گلابی (۱۳۷۶)، داستان‌های جزیره (اپیزود اول، دختردایی گمشده) (۱۳۷۷)، میکس (۱۳۷۸)، بمانی (۱۳۸۰)، مهمان مامان (۱۳۸۲)، سنتوری (۱۳۸۵) (با نام نخستین تولدت مبارک)، فرش و فرشته (فیلم کوتاه) از اپیزودهای فرش ایرانی (۱۳۸۵)، طهران: روزهای آشنایی (اپیزود اول، طهران تهران) (۱۳۸۷)، آسمان محبوب (۱۳۸۸)، نارنجی‌پوش (۱۳۹۰)، چه خوبه که برگشتی (۱۳۹۱)، اشباح (۱۳۹۲) می رسیم.
مهرجویی «گاو» را سال 1348 ساخت؛ یعنی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی. اما مورد توجه امام خمینی (ره)قرار گرفت. «دایره مینا» را سال 1357 با نقد تند اجتماعی کارگردانی کرد. «اجاره‌نشین‌ها» را ساخت که طنزی تلخ بود و به نظر بسیاری از اهالی فن سینما، اثری ماندگار در سینمای کشورمان است. «هامون» را تولید کرد که حتی دیالوگ های زنده یاد خسرو شکیبایی در آن فیلم کماکان در همه جا قابل استفاده است. «مهمان مامان»، «سنتوری» و ... هر کدام دلنشین،قابل تامل و تاثیرگذار هستند.
اما آخرین فیلم مهرجویی «اشباح» بود که سال 1392 تولید شد و الان نبود این کارگردان، در عرصه هنر کشورمان بنا به هر دلیلی که باشد، به سال پنجم می‌رسد. در این مدت چندین مرتبه خبرهایی مبنی بر ساخت اثر جدید از این کارگردان منتشر شد که قطعی نشد و مهرجویی کماکان جزو کارگردان‌های نامی اما بیکار این سرزمین هنرخیز محسوب می‌شود. امید است نگاه مسئولان به این طیف از فیلمسازان بهتر وبیشتر شود.
انتهای پیام/