طه
طه (۱)
مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى
قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى (۲)
إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشَى
جز اينكه براى هر كه مى ترسد پندى باشد (۳)
تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى
[كتابى است] نازل شده از جانب كسى كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده است (۴)
الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى
خداى رحمان كه بر عرش استيلا يافته است (۵)
لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَى
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين و آنچه ميان آن دو و آنچه زير خاك است از آن اوست (۶)
وَإِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى
و اگر سخن به آواز گويى او نهان و نهانتر را مى داند (۷)
اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى
خدايى كه جز او معبودى نيست [و] نامهاى نيكو به او اختصاص دارد (۸)
وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى
و آيا خبر موسى به تو رسيد (۹)
إِذْ رَأَى نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى
هنگامى كه آتشى ديد پس به خانواده خود گفت درنگ كنيد زيرا من آتشى ديدم اميد كه پاره اى از آن براى شما بياورم يا در پرتو آتش راه [خود را باز] يابم (۱۰)
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يَا مُوسَى
پس چون بدان رسيد ندا داده شد كه اى موسى (۱۱)
انتهای پیام/