انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
مردم دارالصابرین بم همیشه مدیون مردم ایران و ورزشکاران پهلوان هستند
12 ثانیه کافی بود تا رقص مرگ زمین بیش از 40 هزار نفر را به کام مرگ فرو برد.
شهر باستانی بم با زلزله ای به بزرگای 6.5 ریشتر تبدیل به ویرانه ای شد . دست های نیاز از میان آوارها بیرون آمد تا ایران یکپارچه همراهی و کمک شود.
اقشار مختلف در اولین ساعات پس از زمین لرزه اعلام آمادگی کردند، ایران یکپارچه سیاه پوش شد و بم در جای جای ایران نامگذاری شد.
غریب نبود اما قریب بود که یاد زلزله بوئین زهرا بیفتیم ما که در حرفه ورزش دستی بر آتش داشتیم و داستان از خود گذشتگی های پهلوانان و قهرمانان را فقط در خاطرات پیرمرد ها شنیده بودیم و در روایت ها از حفظ شده بودیم و امروز آوردگاهی دیگر بود تا این تجربه در خاطرات قلم مان ثبت شود.
در زلزله بوئین زهرا، تختی به عنوان یک قهرمان ایرانی نماد یک پهلوان را برای خودش دست و پا نکرد بلکه راهی را برای بزرگ شدن ورزشکاران خارج از سکوی قهرمانی باز کرد.
زمین لرزه بم یکی از همان راه هایی بود که جهان پهلوان تختی 41 سال قبل روی نقشه به جامعه ورزش نشان داد و امروز روز درس پس دادن بود .
شدت فاجعه آنقدر اسفناک بود که جای هیچ تردیدی برای همیاری همه اقشار در کنار مسئولان دولت وقت باقی نمی گذاشت.
40 هزار کشته در زلزله بم، آنهایی که با گل های علی دایی شاد می شدند و با وزنه های رضا زاده از ته دل می خندیدند، تشویق می کردند هورا می کشیدند و در 12 ثانیه تمامی احساساتشان به همراه جسدشان زیر آوار های زلزله مدفون شد.
تا دو روز پس از زلزله دسترسی به بم آسان نبود و فقط نیرو های امدادی و هلال احمر اعزام می شدند اما تکاپو در پایتخت و دیگر شهر های کشور به اوج خود رسید.
اینبار ورزشکاران بودند که در مجموعه ی پیر شیرودی به جبران همه حمایت های 40 هزار از دست رفته زلزله بم، اشک می ریختند و ناله می زدند.
سایه تختی را براحتی می شد در آن فضا حس کرد و این همان چیزی بود که جهان پهلوان در روح ورزش و ورزشکاران ثبت کرد.
دونده های ملی پوش،کشتی گیران صاحب نام و قهرمانان رزمی و دیگر رشته ها به همراه محبوب ها و مشهور هایی مثل علی رضا حیدری، علی رضا سلیمانی، رضا سوخته سرایی، مهدی مهدوی کیا...
دوان دوان قوطی های کنسرو،پتو ،چادر و دیگر اقلام مورد نیاز را این بار آنقدر با سرعت جمع و جور می کردند که گویی قرار است چند مدال طلای المپیک را یکجا بگیرند.
آنروز همه از یک جنس بودند نه رشته ها فرق داشت نه نام فامیل و تعداد مدال،لب ها یک دو حرفی را با بغض صدا می زد در کمترین فاصله و اوج ماتم ب.م...ب.م...
علی دایی و حسین رضا زاده خود را به اردبیل رسانده بودند و در حال کمک های مردمی برای زلزله زدگان بم بودند.
دایی به اندازه تمامی گلهایش و رضا زاده به میزان هر گرم از وزنه اش بدهکار مردم بم بود و باید این بدهی را تقسیط می کرد و می پرداخت و این موعد سر رسید قسط اول به هواداران از مسلک تختی مرامان بود تا شاید روزی دیون خود را به هوادارانشان که امروز زیر آوار ها مدفون بودند و صدای تشویق هایشان به گوش نمی رسید ادا کنند.
معاون رئیس جمهور وقت محسن مهر علیزاده در اوج ماتم در پوست خود نمی گنجید وقتی خود را متولی بخشی از جامعه می دید که تختی وار دست یاری به سوی هموطنانشان دراز کرده بودند و این شادی همراه با غم در جای جای صورتش موج می زد.
علی رضا دبیر آن زمان ها اسم و رسمی داشت اما همین که دوان دوان خود را به محل جمع آوری کمک های مردمی برای زلزله زدگان بم رساند گویی عضوی از خانواده اش را ازدست داده است و روی سکو رفت از غم سنگینش گفت و اینبار مدالش را سال ها بعد گرفت مدالی که در تاریخ ورزش ماندگار شد.
محمد رضا طالقانی مرد مناصب کشتی کیسه به دست در حال جمع آوری کمک های مردمی بود، او که قهرمان اسبق کشتی ایران و رئیس سابق فدراسیون کشتی است پس از زلزله بم با تاثیر از حرکت جوانمردانه جهان پهلوان تختی در زلزله بوئین زهرا، گلریزانی برای زلزله زدگان بم گرفته بود در گفتگو با خبرنگار ما گفت: یادم می آید که روز جمعه بود و من بسيار خسته و خواب‌آلود به منزلم آمدم. کمی خوابيدم و زمانی که بيدار شدم تلويزيون را روشن کردم و ديدم که چه اتفاق بد و دلخراشی رخ داده است حيرت‌زده شده بودم. تصاوير زلزله بم را نشان می دادند، يک زلزله خانمان‌سوز و ويرانگر که مردمی را داغدار کرده بود. بسيار متاثر شدم بلافاصله از تلويزيون تماس گرفتند و از من خواستند که من هم مانند مرحوم تختی که در زلزله بوئين‌زهرا از مردم درخواست کمک کرده بود، اين کار را بکنم اما من که خودم را در حد جهان پهلوان تختی نمی ديدم ابتدا امتناع کردم. پس از آن به تلويزيون رفتم و در آنجا تصمیم گرفتم که هر چه در توان دارم برای اين حادثه انجام دهم، روز دوشنبه ساعت 3 را برای حضور مردم در امجديه سابق (مجموعه ورزشی شیرودی) نزديک فدراسيون کشتی تعيين کردم و خوشبختانه مردم عزیزمان نیز هر کس به اندازه توان و بضاعت خودبه یاری زلزله زدگان شتافتند.
او ادامه داد: محبت مردم آنقدر زیاد بود که تمام ورزشگاه شهید شیرودی و همچنین فدراسیون کشتی پر از کمک های آنان شده بود، علاوه بر آن بسیاری از مردم به من چک سفید امضاء دادند تا اقلام مورد نیاز زلزله زدگان را تامین کنم. من حمایت ها و همدردی های مردم را در جریان زلزله دلخراش بم هرگز فراموش نمی کنم و امیدوارم از این پس دیگر شاهد بلایای طبیعی نباشیم.
طالقانی با اشاره به زلزله اخیر کرمانشاه و جمع کمک های مردم از سوی ورزشکاران و هنرمندان گفت: خوشبختانه در زلزله کرمانشاه نیز بسیاری از ورزشکاران و هنرمندان به یاری مردم زلزله زده آمدند.
اما هنوز بودند چهره هایی که مردم در انتظارشان بودند تا بزرگی نامشان را در رفتار امروزشان بسنجند.
علی پروین از راه رسیده بود مثل آنهایی که جا مانده اند عجله داشت و چشم های آبی اش سرخ سرخ بود.
چند کلامی حرف می زند اما بریده بریده و مثل همیشه راحت و خودمانی...
شهاب حسینی و داریوش ارجمند هم حضور دارند و این گوشه ای از خاطرات روز هایی است که رقص مرگ روی زمین باستانی 40 هزار تماشاگر را به کام مرگ برد تا روح جوانمردی را عمر با عزت بدهد و نسل بعد را برای بلایای طبیعی آینده آماده کند.
نسلی که در زلزله اخیر کرمانشاه نشان دادند درس های خود را خوب فرا گرفتند و خوب پس می دهند.
هادی ساعی قهرمان سابق تکواندو جهان و المپیک که پس از زلزله بم تمام مدال هایش را برای کمک به زلزله زدگان به حراج گذاشت در گفتگو با خبرنگار ما گفت: زلزله بم، زلزله سخت و بدی بود اما مردم ایران با همت و اراده خوب خود این اتفاق بد را به فرصتی برای همدلی، اتحاد و نوع دوستی تبدیل کردند، همه مردم با یک نیت خیرخواهانه پا به عرصه کمک رسانی گذاشتند و صحنه های ماندگاری را خلق کردند، این حس نوع دوستی در سال های بعد در زلزله های اهر و همچنین کرمانشاه ادامه پیدا کرد و باز هم مردم ایران، فرهنگ خوب ایرانی و اسلامی خود را به نمایش گذاشتند.
او ادامه داد: در آن سال، دولت وقت نیز تلاش زیادی کرد تا مردم بم به تدریج تلخی این حادثه ناگوار را فراموش کنند و به زندگی عادی بازگردند، خوشبختانه در آن زمان اتفاقات خوبی رخ داد و رفته رفته شرایط مردم زلزله زده بهتر شد.
ساعی در آخر با اشاره به لزوم فعالیت چهره های مشهور در عرصه کمک رسانی به زلزله زدگان گفت: بدون شک حضور به موقع ورزشکاران و هنرمندان و جمع آوری کمک های مردمی از سوی آنان می تواند در مواقع بحرانی دلگرمی بسیار خوبی برای مصیبت زدگان باشد، من خوشحالم که این گونه فعالیت ها پس از زلزله کرمانشاه نیز ادامه یافت.
صحنه های دلخراش زلزله بم را فقط با همین همدردی ها می توان التیام داد .
دست های بیرون مانده از آوار ها را فقط با همین دست های یاری می توان فراموش کرد.
یاد آن بیت معروف سعدی:
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند
زلزله بم تنها ایران را تکان نداد،
در آن زمان هم رائول گونزالس ستاره فوتبال اسپانیا و رئال مادرید وميروسلاوكلوزه مهاجم معروف آلمانی که در باشگاه لاتزيو ایتالیا توپ می زد پیام همدردی خود را با زلزله زدگان ایران ابراز و كمك های نقدی را در کنار صد ها پیام تسلیت به کشورمان گسیل داشتند.
ماسيمو موراتی رئيس باشگاه اينترميلان، به احترام کشته شدگان بم قول تاسیس مدرسه فوتبال نراتزوری ها را در شهر بم داد.
تختی ها هنوز در ورزش ایران در ذهن هنرمندان سینما و تئاتر و در ذهن و اعمال خیلی از افرادی که سلبریتی هم نیستند زنده است و تا پشتوانه ما در شادی ها و غم ها، روح فداکاری و وحدت و یکپارچگی است بزرگترین مصائب هم ما را از پای در نمی آورد.
خداوند در قرآن مجید می فرماید:
مَثَلُ الَّذینَ ینْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ کمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فی کلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یضاعِفُ لِمَنْ یشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیم
"کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می کنند، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند؛ که در هر خوشه، یک صد دانه باشد؛ و خداوند آن را برای هر کس بخواهد و شایسته باشد)، دو یا چند برابر می کند؛ و لطف خدا گسترده، و او به همه چیز داناست."
انفاق در مهربانی هاست و تقسیم آلام و درد هاست و یاری نیازمندان بزرگترین انفاق هاست.
انتهای پیام/