وی ادامه داد: در نظام اسلامی علم و دین پا به پا باید حرکت کند، وحدت حوزه و دانشگاه معنایش این نیست که باید حتما تخصص‌های حوزوی در دانشگاه و تخصص‌های دانشگاهی در حوزه دنبال شود؛ اگر حوزه و دانشگاه به هم ربط و خوش بین باشند و بتوانند به هم کمک کنند دو شعبه از یک موسسه علم و دین هستند.
عضو هیئت علمی پژوهشکده کانون اندیشه اسلامی افزود: موسسه علم و دین یک موسسه است و علم و دین باهم و با یکدیگر همراه هستند، دانشگاهی‌ها باید به تعلیم دین و حوزه بپردازند. دین و معرفت دینی را که هم دانشگاهی‌ها احتیاج دارند علمای حوزه به آنها تعلیم بدهند.
خسرو پناه در خصوص یادگیری روش‌های خوب حوزه و دانشگاه از یکدیگر گفت: بعضی از روش‌های حوزه روش‌های بسیار خوبی است و باید دانشگاه‌ها آن را یاد گیرند. همانطور که ما در حوزه بعضی روش‌های تحقیق را از دانشگاه فرا می‌گیریم چراکه هر روش خوب اول باید از دانشگاه و حوزه نهادینه شود.
وی در ادامه نخستین گام در وحدت حوزه و دانشگاه را مهم ارزیابی کرد و ادامه داد: این دو قلمرو علم و روحانیت باید در نخست از هر آنچه با فرهنگ اصیل جامعه اسلامی ما بیگانه است پاک شود و نخستین گام در راه وحدت را از اینجا بردارند.
عضو هیئت علمی پژوهشکده کانون اندیشه اسلامی اظهار کرد: حاکمیت دو فرهنگی با ممیزات و مشخصاتی متفاوت بر این دو حوزه تا کنون خسارات فراوانی به جامعه تحمیل کرده است. علم را محور هر چیز قرار داد و از علم نیز تنها به جنبه‌های مصرفی آن دل بستن و در نهایت کار گذار قدرت‌های علمی جهانی شدن و بازار مصرف را برای تولیدکنندگان خارجی گرم و داغ نگه داشتن ضایعه‌ای تلخ و دردناک که دانشگاه باید هرچه سریع‌تر آن را جبران و در مقابل آن قیام کند.
خسرو پناه گفت: بنده عنوان بحث را تعامل علم و دین و بستر ساز وحدت حوزه و دانشگاه قرار می‌دهم. زیرا از نظر من وحدت علم و دین ممکن نیست و منظور از آن تعامل است.
عضو هیئت علمی پژوهشکده کانون اندیشه اسلامی گذاره‌های علمی قرآن ناظر به مطالعه الهی طبیعت است که به ما یاد می‌دهند که علوم طبیعی الهی داشته باشیم نه علوم الا‌حادی.
خسرو پناه ادامه داد: جهت گیری می‌تواند الهی باشد و کارآمدی بیشتری برای انسان‌ها داشته باشد و می‌تواند الا‌حادی باشد و کارآمد برای عده‌ای خاص، اسلام جهت علوم مهندسی را توحیدی می‌کند و کارکرد آن را برای نوع بشر قرار می‌دهد.
عضو هیئت علمی پژوهشکده کانون اندیشه اسلامی تاکید کرد: علوم مهندسی اسلامی به این معنا که گذاره‌هایی از قرآن و سنت استخراج کنیم در کاربرد اسلامی علوم مهندسی می‌تواند کمک کند به شرط آنکه فقه صنعت و علوم انسانی را داشته باشیم.
وی گفت: اگر علوم مهندسی با جهت الهی و کارآمد برای بشر به وجود آید تاثیر آن بر حوزه این است که می‌تواند نگاه فقها را به موضوعات دقیق کند و در موضوع‌شناسی به فقیه کمک کند.
خسرو پناه تصریح کرد: منظور از علوم انسانی در ایران 2 بخش است. علوم بنیادی چون فلسفه، عرفان و ادبیات بر زیرساخت‌های علوم اجتماعی منطبق بر علوم بنیادی تاثیر گذار است.
وی ادامه داد: تحقیر انسان محقق، با استفاده از تحقیقات تجربی و اجتهاد اسلامی به دست می‌آید لذا، تعامل حوزه و دانشگاه در علوم انسانی بیشتر خود را نشان می‌دهد، نقش دانشگاه در توصیف انسان از حوزه بیشتر است.
انتهای پیام/