به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یاسوج؛ روز نفسگیری راپشت سرگذاشتیم ،امروز میهمان نازنین بودیم، دختر جوان 20 ساله ای که باسرطان دست وپنجه نرم می کند.نازنین می گوید تومور، بدخیم وخوش خیم معنی ندارد مهم نفس کشیدن است که من برایش تلاش می کنم .
جسم نحیف و استخوانی اش پشت نگاهی گرم ،درد را به نظاره می کشید،پزشکان یکی از کلیه ها،طحال وغدد لنفاوی اش را باعمل جراحی جدا کرده اند ودرحالی که نازنین تنها35 درصدضربان قلب دارد.
از گرانی دارو وسردرگمی مادرش درتهران برای جلب حمایت دارویی می گوید و اینکه پاسخ، سرطان بیماری خاص نیست تنهاجواب آنهابه مادرش بود.نفس نفس می زند بابغض می گوید؛روزهای اول باورم نمی شدمی گفتم من زنده ام نفس می کشم چرا مدام می گویند:تومور تومور؟؟.
چرا عده ای نام این بیماری برایشان تجارتی شده حتی دررساندن کمک،باور کنید مادرم رنج دنیارابه بارکشیده ودیگربرای گرانی داروها وشیمی درمانی ام علاقه ای به ادامه درمان ندارم،عذاب وجدان دارم.
یکی ازداروهایم یک میلیون ونیم است وبیمه ام بیمه سلامت بود که اصلابرای مداوا آن راقبول نکردند وبرای تهیه هزینه شیمی درمانی ام رنج رفته برما حکایت رژه کلمات والتماس مادرم به مسئولین درتهران بود.
من خودم را لمس می کنم ومی گویم نازنین، توهنوز هم دستهایت تکان می خورد،چشمانت می بیند.کلمات رادوست دارم،شاگردممتازرشته تجربی ام، باکنکور دادن به خودم فرصتی دوباره می دهم، امانمی دانم برای سالم ماندن با این همه مخارج آیا دغدغه روزهای پیش روبرای درمان را بازباید به جان بخرم؟؟؟.
نازنین نفس کم می آوردواجازه می گیرد که برود استراحت کند،استخوانهایش درد دارد ومادرش دلسوزانه بدنش راماساژ می دهد وبانگاهش مرامتوجه سکوت تلخ نازنین می کند،وقتی به خانه می آیم به حرف های آگاهانه نازنین فکر می کنم و نازنین بارها می گفت: که من زنده ام و نفس می کشم.
نشت هم اندیشی بانوان خیر سلامت با حضور دکترشهریاری دبیرمجمع خیرین سلامت کشور،بسیار ارزشمند بود ونازنین هم همراه مادرش به این نشست آمده بود،باهمان ترکیب نحیف ورنجور اماباچشمانی پرازامید.
در پایان نشست مادر نازنین دیگر تاب نیاورد و به دکترشهریاری دردهایش راگفت وقول هایی که از سوی مسئولینی که داده شده بود وانجام نشد.
سه شهروند خیرگچسارانی هرکدام مبالغی را هدیه نازنین کردند و بانویی هم هزینه داروهای تزریقی نازنین را تقبل کردوچه زیبابود لبخند نازنین که دردناکترین رنج رادرنگاهش برای دکترشهریاری به ارمغان آورده بود.
براستی نقش ما به عنوان یک انسان و شهروند درقبال کمک به خانواده هایی از این دست چیست؟؟که باید نازنین ها راحمایت و یاری کنیم.
انتهای پیام/غ