به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از قزوین؛ محمدعلی حضرتی مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گفت: مهارت کلش بافی به عنوان یک هنر دستی و سنتی قدیمی و اصیل است که با ساقه‌های گندم در اندازه‌های مختلف با مهارت خاص و خلاقیت بافندگان تهیه می‌شود.
حضرتی افزود: این دست بافته‌ها با کاربری‌های سبد برای حمل و نقل و نگهداری اقلامی، چون انگور، نگهداری نان (ناندانی) و تخم مرغ (تخم مرغ دانی) به کار می‌رود.
به گفته مدیر کل میراث فرهنگی استان، رشته کلش بافی در بسیاری از روستا‌ها و شهر‌های شهرستان تاکستان- به علت وجود باغات فراوان انگور و کاربرد فراوان آن در فصل برداشت- در بین زنان این منطقه بسیار پر طرفدار است که در حال حاضر از بین بافندگان فراوان این رشته، تنها چند بانوی پیشکسوت این هنر را زنده نگه داشته و به تولید آن اشتغال دارند.
حضرتی با اشاره به روند تاریخی این هنر افزود: با توجه به نتایج حاصل از کاوشهای باستانشناسی، در هزاره هفتم و ششم پیش از میلاد که هنوز چرخ سفالگری ابداع نشده بود، سفالگران از سبد‌ها به عنوان قالب برای شکل‌دهی به ظروف سفالی استفاده می‌کرده‌اند.
وی اضافه کرد: زمانی که گِل سفال هنوز خیس و مرطوب است آنرا با توجه به شکل سبد، حالت داده و قبل از خشک شدن ظرف گلی، سبد را از آن جدا می‌کرده‌اند که اثر طرح سبد بر روی سطح ظرف سفالی باقی میماند و یکی از راه‌های بازشناسی شیوه‌های سبدبافی در دوران باستان طرح‌های به‌جا مانده در روی سفال است.
مدیرکل میراث فرهنگی افزود: در محوطه چهاربنه (سگزآباد) که قدمت آن به ۶۰۰۰ تا ۵۲۰۰ قبل از میلاد تاریخ‌گذاری شده این آثار شناسایی و معرفی گردیده است.
وی با اشاره به وضعیت کنونی و احیای این هنر اصیل گفت: در حال حاضر هنر کُلش‌بافی در شهر‌های تاکستان و شهر نرجه و روستای دیال آباد وجود دارد.
حضرتی افزود: این هنر رونق و اعتبار گذشته خود را به دلیل صنعتی شدن اقلام حمل و نقل (سبد پلاستیکی و چوبی) از دست داده است.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین خلاقیت، اصالت، ارزش و تولید گروهی را از جمله شاخص‌های این هنر خواند.
انتهای پیام/