این اظهار نظر صریح، کافی است تا به سرعت موجی از حمله و حمایت در شبکه های اجتماعی راه بیفتد. برخی مدافعان حقوق زن، بلافاصله در پست هایی به قریشی حمله کرده و را متهم می کنند که زن ها را تحقیر و نظراتش را به جامعه تحمیل کرده است.
مهناز افشار درباره او می نویسد: نمی شود حق نیمی از جامعه را انکار کرد، چون یک نفر در کنار مردان منقلب می شود!
زمانی نمی گذرد که شبکه های بیگانه نیز، آتش بیار معرکه شده و بر تنور نیمه افروخته می دمند. آن ها در پست هایی قریشی را خائن نامیده و به انحاء مختلف او را تهدید می کنند. در همین زمینه هشتگ «زنان علیه زنان»، دست به دست می شود.
یک پست اینترنتی که البته جعلی و منتسب به یکی از سیاستمدارن زن هست، سحر قریشی را حقیر نامیده و به او پیشنهاد می دهد در اندرونی خانه به کلفتی و سرویس دادن مشغول شود؛ و در ادامه یکی از کانال های تلگرامی خارج نشین پیشنهاد می کند مردم، پیج شش میلیونی قریشی را آنفالو کنند تا حساب کار دستش بیاید.
رمزگشایی یک خصلت خطرناک و در نقاب
فارغ از آنکه ایده و استدلال سحر قریشی درباره عدم حضور زنان در ورزشگاه تا چه حد صحیح باشد، از این زد و خورد اینترنتی یک نکته مهم قابل اکتشاف است؛ اینکه گروه هایی که در ظاهر خود را مدافع حقوق و سینه چاک آزادی می دانند، گاهی در برابر نظر مخالف، آنچنان از کوره در می روند که ژست صبورانه خود را دریده و با قمه و تانک وارد میدان مباحثه می شوند. آن ها تمام قوای در اختیارشان را اجیر کرده و با هجوم توده ای، فرد مد نظر را سرکوب می کنند. چه بسا این سرکوب گری ناشی از روحیه تمامیت خواهی پنهان در وجود ایشان است که با فقر استدلال و ضعف تحمل همراه شده و میدان گفتگوی سازنده را به میدان حق کشی و عربده جویی بدل می کند.
متأسفانه رسانه سکولار و ضد نظام نیز، با ایجاد دسترسی های ویژه برای این گروه ها و ضریب دادن به توان رسانه ای آنان، می کوشند قیافه خشن آن ها را روتوش و تمیز کنند تا این روحیه قلدرمابانه از دیدرس مخاطب عام پنهان بماند.
اما بر مخاطبِ حق طلب لازم است در این صحنه های زد و خورد، روحیات باطنی گروه ها را شناسایی کرده و با تذکر به خود و دیگران، دام های نیرنگ آنان را پاره سازد.
منبع: جهان نیوز
انتهای پیام/