به گزارش خبرنگار احزاب و تشکل های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ 20 آذر هر سال تداعی کننده مجاهدت های عالمی برجسته و مبارزی نستوه است که در مسیر پرفروغ مبارزاتی و علمی خود، لحظه ای از پای ننشست و سرانجام در همین مسیر به شهادت رسید.
آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب سال ۱۲۹۲ در شیراز در یک خانواده روحانی متولد شد. شهید دستغیب در سن ۱۲ سالگی پدرش را از دست داد و از آن به بعد سرپرستی خانواده اش را بر عهده گرفت.
شهید دستغیب دروس مقدماتی را گذراند و با اتمام دروس سطح، امامت جمعه مسجد باقرخان شد و پس از گذراندن سال‌ها رنج و مشقت سال ۱۳۱۴ برای ادامه تحصیل به نجف رفت. وی در این باره می‌گوید: «در زمان رضا خان قلدر ملعون ما را چند بار زندانی کردند و یک دفعه بناشان تبلیغ بود. بعد فشار آوردند که اصلاً باید از روحانیت بیرون بروی و ۲۴ ساعت مهلت دادند که بنده اصلاً خلع لباس کنم و از روحانیت بیرون روم و مسجد و منبری نباشم. بناچار فرار کردم و رفتم نجف و این هم خواست خدا وسیله خیری شد برای استفاده از محضر بزرگان.»
وی از اساتیدی همچون مرحوم آیت الله حاج شیخ کاظم شیرازی، آیت الله حاج سید ابوالحسن موسوی اصفهانی، آیت الله العظمی حاج سید میرزا آقا اصطهباناتی و آیت الله حاج میرزا علی آقا قاضی طباطبایی که یکی از اعاظم اهل معرفت بود، کسب علم کرد. شهید دستغیب در سن ۲۴ سالگی موفق به کسب درجه اجتهاد از مراجعی، چون آیات عظام آقا ضیاء عراقی، شیخ کاظم شیرازی و سید ابوالحسن اصفهانی شد.
همسرش می‌گوید: «در امور زندگی به من اختیار تام داده بودند. هر کاری که انجام می‌دادیم، هیچ ایرادی نمی‌گرفتند، چون می‌دانستند که راه ما راه خودشان و هدف ما یکی است. با بچه‌ها خیلی مهربان بودند. در اوقات فراغت در حیاط با بچه‌ها قدم می‌زدند و آنگونه که بچه‌ها و نوه‌ها دلشان می‌خواست، با آنها رفتار می‌نمودند. ایشان در کار‌های خانه هم علاوه بر کار‌های شخصی خود به ما کمک می‌کردند به کرات می‌گفتند: من اجازه امر کردن را به خودم نمی‌دهم. ایشان بسیار کم خوراک، دائم الوضو و اهل تهجد و ذکر و دعا بودند.»
همچنین فرزند شهید نیز در مورد نقش ارزنده پدرش در منزل چنین اظهار می‌دارد: «در ایام مریضی مرحوم والده، از بچه‌ها نگهداری می‌کردند. فراموش نمی‌کنم که حتی در نظافت بچه‌ها ابایی نداشتند یا حتی خودشان خانه را جارو می‌کردند. او مانند جدش رسول خدا بود؛ اداکان فی بیته کان فی محنه اهله یعنی آن هنگام که در خانه بود، غمخوار اهل خانه بود.
از نجف به ایران بازگشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نمایندگی مردم فارس و امامت جمعه شیراز را بر عهده داشت اما بیشتر به ارشاد مردم مشغول بود. شهید آیت الله دستغیب در میان مردم بود و آن را سعادتی می‌دانست.
یکی از محافظین وی می‌گوید: «روز‌های جمعه حدود ساعت 11 ظهر برای رفتن به نماز جمعه آماده می‌شدیم و هرچه اصرار می‌کردیم که اجازه بدهند ماشین برای رفتن آماده کنیم، قبول نمی‌کردند و می‌گفتند که می‌خواهم در این کوچه‌ها در میان مردم باشم تا اگر کسی سؤالی و یا گرفتاری داشته باشد و خجالت بکشد به منزل بیاید، به کارش رسیدگی کنم.»
از وی بارها خواسته بودند که منزلش را از درون کوچه‌های پرپیچ و خم و قدیمی شهر تغییر دهد تا جایی باشد که امکان حفاظت از وی ممکن باشد اما شهید دستغیب نمی پذیرد. وی معتقد بود باید در بین مردم باشد و تا آخرین نفس هم در میان آنها زندگی کند. از این رو در همان خانه ساده و بی آلایش زندگی کرد و البته در همان کوچه‌های پرپیچ و خم نیز به شهادت رسید.
شهید دستغیب در روز 20 آذر سال 1360 در حالی که به سمت محل برگزاری نماز جمعه می رفت، به وسیله یکی از اعضای منافقین، در ساعت 11:25 به شهادت رسید. وی سومین شهید محراب در تاریخ انقلاب اسلامی نام گرفت.
بخشی از پیام بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) به مناسبت شهادت آیت الله دستغیب به شرح زیر است.
شهادت برای فرزندان اسلام و ذریه پیامبر عظیم الشان صلی الله علیه و اله و اولاد فاطمه علی‌ها السلام و یادگاران حسین سلام الله علیه در راه هدف و اسلام عزیز و قرآن کریم چیزی غیرعادی و پدیده غیرمعهود نیست. ملت بزرگ اسلام از محراب مسجد کوفه تا صحرای افتخارآمیز کربلا و در طول تاریخ پرارزش سرخ تشیع قربانیانی ارزشمند به اسلام عزیز تقدیم نموده و ایران شهادت طلب هم این پدیده سعادتمند مستثنی نیست و انقلاب اسلامی گوش و چشمش پر از این شهیدان حسین گونه است.
ملت عزیز ما در روز رستاخیز با سرافرازی در پیشگاه مقدس خدای بزرگ و پیامبران و اولیای عظیم الشان؛ صف‌های طولانی از شهیدان در راه دفاع از حق عرضه می‌دارد؛ از علمای اعلام و ائمه جمعه و جماعت تا فداکاران و سربازان در جبهه‌های دفاع از حریم مقدس اسلام.
حضرت حجه الاسلام و المسلمین شهید حاج سید عبدالحسین دستغیب را که معلم اخلاق و مهذب نفوس و متعهد به اسلام و جمهوری اسلامی بود با جمعی از همراهانشان به شهادت رساندند و خدمت خود را به ابرقدرت و ابر جنایتکار زمان ایفا کردند، به گمان آنکه به ملت رزمنده ایران آسیب رسانند و آنان را در راه اهداف به سستی بکشند. این کوردلان نمی‌بینند که در هر شهادتی و در هر جنایتی ملت متعهد به اسلام و کشور مصم‌تر و حاضرتر درصحنه می‌شوند.
اینجانب این ضایعه بزرگ و فاجعه اسفناک را بر حضرت مهدی (عج) و ملت شجاع ایران و اهالی معظم استانفارس تسلیت می‌دهم و به پیشگاه مقدس پیامبر اسلام این فداکای‌های ملت اسلام و مجاهدات قشر‌های مختلف ایران را تبریک عرض می‌کنم و برای خاندان این شهید پر افتخار از خداوند تعالی توفیق صبر و بردباری و سلامت طلب می‌نمایم. سلام بر مجاهدان بزرگوار اسلام؛ درود بر رزمندگان جنوب و غرب و تهنیت بر نیرو‌های نظامی و مردمی پیروزی آفرین در جبهه غرب؛ از خداوند تعالی پیروزی نهایی لشگر اسلام را بر قدرت‌های شیطانی مسئلت می‌نمایم.
منافقین بارها و بارها مجاهدان و عالمان مبارز کشورمان را با عملیاتهای تروریستی کورکورانه خود در سال های اول انقلاب به شهادت رساندند، اما تاریخ پرافتخار نهضت انقلاب اسلامی همواره نشان داده که راه این شهیدان پررهرو بوده و افکار بلند و حیات بخش آنان همچنان پابرجاست؛ نهضتی که شهدای مجاهدی چون آیت الله دستغیب همواره روشنی بخش مسیر آن بوده اند.
انتهای پیام/