وی افزود: شیب بالای زمین در ناغان، وجود رودخانه سبزکوه و زایش آب چشمه‌ها و سدی که در بالا دست برای آبیاری باغات تعبیه شده، سبب لغزندگی توده پایین دست این شهر شده است و شرایط را برای رانش زمین فراهم می‌کند.
محمدی مقدم ادامه داد: با توجه به وجود حدود چهار گسل فعال زلزله خیز در اطراف شهر ناغان، در صورت بروز زلزله ۶ ریشتری، زمین لغزش و رانش زمین روی می‌دهد و شهر را با خطر و خسارات فراوانی مواجه می‌کند.
وی، بهترین راهکار برای پیشگیری از رانش و به دنبال آن تخریب شهر ناغان را تثبیت زمین لغزش اعلام کرد و افزود: این راهکار از طریق تخلیه آب از زیرزمین و یا تعبیه شبکه فاضلاب شهر میسر می‌شود.
محمدی مقدم درخصوص جابجایی ساکنان شهر به محلی دیگر هم گفت: با توجه به آسیب پذیر بودن دیگر مناطق شهرستان و امکان فراهم شدن مجدد شرایط زمین لغزش و به دلیل مشکلات اجتماعی، این راهکار توصیه نمی‌شود.
بر اساس اعلام دفتر مدیریت بحران چهارمحال و بختیاری هم اکنون ۱۸۱ روستای استان در شهرستان‌های اردل، کوهرنگ و کیار، هر ساله در معرض خطر رانش زمین قرار دارد. جابجایی روستای رحیم آباد بخش ناغان هم با توجه به رانش‌های متعدد زمین، از سال ۸۵ در دستور کار می‌باشد.
یادآور می‌شود: شدیدترین زمین لرزه استان چهارمحال و بختیاری، به بزرگی ۶ ریشتر نیز ۴۰ سال پیش، در بعدازظهر روز چهارشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۵۶ در ناغان رخ داد. در آن زمین لرزه، ۳۶۶ نفر جان خود را از دست دادند و ۲۰۰ نفر هم زخمی شدند.
همچنین در دو سال اخیر، دو زلزله ۵ ریشتری این منطقه را لرزانده است.
گفتنی است: «زمین‌لغزش» یا «رانش زمین» یا «زمینلغزه»، شامل حرکت و جابجایی بخشی از مواد و لایه‌های رسوبی غیر متراکم و متراکمی دامنه در امتداد یک سطح گسیختگی مشخص شیب دار و ناپایدار، به دلایل متفاوت مانند نیروی جاذبه، زلزله، جادهسازی، باران یا فشار منفذی سیالات، سبک سازی پایین دست توده و بسیاری عوامل دیگر می‌باشد.
شهر ناغان مرکز بخش ناغان از توابع شهرستان کیار در چهارمحال و بختیاری و در فاصله ۷۵ کیلومتری شهرکرد مرکز استان است. این شهر قبلاً از توابع شهرستان اردل بود که از سال ۱۳۸۷ به شهرستان کیار ملحق گردید.
ناغان از شمال به تالاب سولقان، از جنوب به معدن خاک نسوز دوپلان، از شرق به کوه کلار و سبزکوه بختیاری، و از غرب به سیاه کوه و شهر اردل مشرف است.
این شهر در مسیر جاده شهرکرد به اهواز قرار گرفته و باغ‌های انگور و گردوی آن معروف است. مردم این شهر عمدتاً به باغداری و کشاورزی مشغولند.
انتهای پیام/ش