یک خبرنگار از پاپ فرانسیس درباره آموزه‌های کلیسا درباره سلاح‌های هسته‌ای و بحران کره شمالی و آمریکا پرسید. اما پاپ ترجیح داد درباره سفرش به میانمار حرف بزند. او گفت: «جواب دادن به سوالاتی درباره سفر، برای من خوشایندتر است».
از زمانی که پاپ وارد میانمار شد جوامع زیادی به دلیل بر زبان نیاوردن نام «روهینگیایی‌ها» و برخورد نکردن با دولت این کشور از او انتقاد کردند. اما این سفر از نظر پاپ موفقیت آمیز بود. به طوری که او در مصاحبه با خبرنگاران گفت: «من از این ملاقات‌ها بسیار بسیار راضی هستم».
پاپ تلاش کرد رویکردش را برای تاثیرگذاری بر دیپلماسی (یک قدم به جلو، یک قدم به عقب) و ارتباطات استراتژیک (مهمترین چیز انتشار پیام مورد نظر است) توضیح دهد. پاپ به دیدارش با 16 روهینگیایی در بنگلادش اشاره کرد. او در این ملاقات خطاب به پناهجویان گفت: «ما قلب‌هایمان را به روی شما نمی‌بندیم و بی‌تفاوت نمی‌مانیم».
او در مورد استفاده نکردن از واژه‌ی روهینگیا گفت: «اگر من از این کلمه در سخنرانی‌های رسمی استفاده می‌کردم برای مذاکره به بن‌بست می‌رسیدیم. اما من از مذاکرات راضی هستم، به طرف مقابل اجازه دادیم حرف بزند و پیام منتقل شد». او ادعا می‌کند احتیاطش در سخنرانی‌ها و انتخاب کلماتش باعث شد که زمینه برای ملاقات‌های خصوصی آماده شود و او در این جلسات توانست حرف‌هایی را صریح تر بزند.
رهبر کاتولیک‌های جهان درباره ملاقاتش با ژنرال «مین آنگ هلاینگ» که کشتار و آتش‌سوزی و تجاوز علیه روهینگیایی‌ها را به راه انداخته است، گفت «من با حقیقت مذاکره نکردم». پاپ گفت به این ژنرال میانمار فهمانده است که جنایاتی که صورت گرفته نباید ادامه داشته باشد.
این ژنرال میانماری از پاپ خواسته بود پیش از ملاقات با «آنگ سان سو چی» رهبر حزب حاکم میانمار، با او دیداری داشته باشد.
یک خبرنگار از پاپ پرسید آیا دلیل این کار ژنرال مین آنگ هلاینگ این بوده که نشان دهد در میانمار قدرت در دست چه کسی است؟ پاپ در پاسخ گفت: «من نمی‌دانم هدف او چه بود». پاپ همچنین گفت: « پس از اینکه مطمئن شدم ژنرال پیام من را فهمیده است هر چه می خواستم، گفتم».
زمانی که پاپ فرانسیس به میانمار سفر کرده بود تعداد زیادی از منتقدان که منتظر شنیدن حرف‌های کوبنده‌ای از سوی او بودند، از سکوتش ناامید شدند. پاپ برای برخورد صریح با ظلم و دفاع از مظلومان مشهور است؛ اما به نظر می‌رسد در این سفر برای محافظت از پیروان خودش در میانمار به سرکوب مسلمانان اعتراضی نمی‌کند.
مسلمانان روهینگیا در کشور بوداییِ میانمار جز اقلیت به حساب می‌آیند. چندین نسل از آنها در این کشور زندگی کرده‌اند؛ اما دولت میانمار هنوز هم آنها را مهاجران غیرقانونی بنگلادشی می‌داند. به همین دلیل حق شهروندی آنها را به رسمیت نمی‌شناسد و به شدت آنها را سرکوب می‌کند.
با اینکه روهینگیایی‌ها سال‌هاست که تحت ظلم و فشار هستند موج جدید جنایات ارتش میانمار علیه آنها از 25 اوت آغاز شد و در چند هفته به اوج رسید. ارتش به خانه‌های این جمعیت اقلیت در ایالت راخین حمله کرد، روستاهایشان را به آتش کشید، مردانشان را به گلوله بست و به زنانشان تجاوز کرد. آنگ سان سو چی که رهبر حزب حاکم میانمار و برنده جایزه صلح نوبل است، در واکنش به این جنایات سکوت کرد و مورد اعتراض گسترده جوامع حقوق بشری قرار گرفت. به طوری که آنها خواستار بازپس‌گیری این جایزه از سو چی شدند.
انتهای پیام/