بسته شعری ویژه سالروز ازدواج پیامبر اکرم (ص) و حضرت خدیجه (س)

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ همزمان با دهم ربیع الاول، شاعران آیینی کشورمان درباره سالروز ازدواج حضرت خدیجه (س) و حضرت رسول الله (ص) ابیاتی را سروده اند. شما در اینجا می توانید،  این اشعار را بخوانید.

حضرت ام المومنین خدیجه (س) -مدح (قاسم نعمتی)

خدیجه زوج رسول است و مادر زهرا

خدیجه گوهر یکتا و درٌ بی همتا

ندیم ختم رسولان و یار پیغمبر

نبود در همه عالم کسی از او بهتر

خدیجه‌ای که پیمبر بود و را همسر

خدیجه‌ای که چو زهرا بود و را در بر

خدیجه‌ای که حسین و حسن نواده اوست

زنی که زینب و کلثوم خانواده اوست

خدیجه مادر سجاد و مادر باقر

کسی که شمس و قمر بهر خدمتش حاضر

خدیجه مادر بحر العلوم صادق بود

جهان به گوهر علمش همیشه شایق بود

خدیجه مادر موسی ابن جعفر ما بود

کسی که طاقت و صبرش بسان دریا بود

همو که جان به لب آورد در غل و زنجیر

به زیر لب همه شب خواند سوره تکویر

خدیجه مام رضا آن شه خراسان بود

همو که حشمت هارون از او هراسان بود

کسی که گفت: به لب لااله الا هو

به طوس گشت غریبانه ضامن اهو

تقی نبود جز از او نقی هم از او بود

ببین که ساحت این زن چه خوب و نیکو بود

خدیجه را چه بگویم که ماه منظر بود

خدیجه مادر اختر امام عسکر بود

امام عسکر ما همچو ماه عالم گیر

کسی که رام شد اندر برش پلنگ و شیر

خدیجه مادر مهدی امام حاضر ماست

کسی که چشم بصیرش همیشه ناظر ماست

من از خدیجه چه بگویم بدین بیان قصیر

گنه نباشدی از من زبان کند تقصیر

به روز عشر ز. ماه مبارک رمضان

گرفت جسم عزیزش مغاک در دامان

گرت نصیب شد‌ای جان گذر کن از کویش

که حس کنی به مشامت تو بوی مینویش

کند شفاعت سیمرغ گر به روز جزا

نبا شدش غم دیگر چو جان دهد به قضا

*******

حضرت ام المومنین خدیجه (س) -مدح (حسان)

مُحمّد را نکو همسر خدیجه

عزیز قلب پیغمبر خدیجه‏

یقین باشد، پس از زهرا و زینب

بود از هر زنى برتر، خدیجه‏

پناه امتى بود و نبى را

به روز بى کسى، یاور، خدیجه‏

گهى غمخوار، او هنگام سختى

صفا بخش دل شوهر، خدیجه‏

گهى با خنده‏ى نوش آفرینش

سرور قلب آن سرور، خدیجه‏

میان دلبران، همتاى او کیست؟

دل «لولاک» را دلبر، خدیجه‏

زنى، چون حوریان، مجذوب شوهر

همه آسایش همسر، خدیجه‏

وجود «رحمة للعالمین» را

پرستار و نوازشگر، خدیجه‏

گرفته با ادب، چون هاله‏ى نور

چراغ وحى را در بر، خدیجه‏

به طوفان بلا، چون کوه، محکم‏

به کشتى امان، لنگر خدیجه‏

مبارز محرمى، همراز و نستوه‏

شکوه غم، ز. پا تا سر، خدیجه‏

توان بخش صفوف مؤمنان بود

به تنهایى چو یک لشکر، خدیجه‏

چو مى‏شد سنگباران خانه‏ى او

به پیش مصطفى سنگر، خدیجه‏

به شام تار خورشید نبوّت‏

بود مهتاب روشنگر، خدیجه‏

وفا و عشق و عفّت، زینت اوست

ندارد غیر ازین زیور، خدیجه‏

چه خوش «اللَّه اکبر» گفت و بگذشت‏

ز. جان و مال و سیم و زر، خدیجه‏

همین وارستگى، شایسته‏ى اوست‏

چو زهرا را بود مادر، خدیجه‏

کشد بار عطاى آسمانى‏

چو باشد مادر کوثر، خدیجه‏

چه کوثر، آن که یکتا همچو طاهاست‏

صدف شد بر چنین گوهر، خدیجه‏

ز. نامش مادران برخود ببالند

که دارد یک چنین دختر، خدیجه‏

چه خوش باشد غلام خود بخواند

«حسان» را در صف محشر، خدیجه‏

*******

حضرت ام المومنین خدیجه (س) -مدح

انتهای پیام/