به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حدود ۷۰ روز از آغاز جنگی که عراق با حمایت و چراغ سبز کشور‌های غربی و منطقه‌ای ضد ایران شروع کرد گذشته بود؛ جنگی نابرابر که عراق را با حمایت ابرقدرت‌های غرب و شرق در یک سو و ایران را تنها در سوی دیگر می‌دید.
اما در ۷ آذر ۱۳۵۹ جوانان ایرانی در نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران کاری کردند که می‌توان آن را فتح الفتوح ایران در روز‌های نخست جنگ دانست؛ کاری که هم دشمن بعثی و هم حامیان عراق را در همان روز‌ها از جنگ دل سرد و صد البته به قوای دفاعی کشورمان دلگرمی بخشید؛ آری در این روز یک ناوچه ایرانی به نام «پیکان» حماسهای بزرگ آفرید.
دشمن بعثی که از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تا ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با کمک‌های غربی – عربی خود را در زمین، هوا و دریا مجهز کرده بود؛ قصد تصرف ایران را کرد و با این تصور که می‌تواند طی یک هفته در تهران جشن پیروزی بگیرد با تمام قوا به مرز‌های زمینی، هوایی و دریایی یورش برد.
سرانجام عراق حمله خود را آغاز کرد، اما در همان روز نخست پاسخ کوبنده ایران را طی عملیات «کمان ۹۹» نیروی هوایی دریافت کرد و متوجه شد که خوابی که برای ایران دیده احتمالا به کابوسی برای خودش بدل خواهد شد و از سویی برای خرید تجهیزات جدید برای حمله به ایران نیاز به سرمایه دارد؛ از طرفی، چون بخش اعظم هزینه خرید تسلیحات عراق از طریق نفت تامین می‌شد پس باید از سکو‌های نفتی مراقبت می‌شد.
صدام به لطف مشاوران غربی خود که مدت‌ها در ایران مستشار بودند از توان رزمی کشورمان به خصوص در دریا با خبر بود و می‌دانست ایران توان نابودی ناوگان و سکو‌های نفتی کشورش را دارد و قادر است عراق را از لحاظ اقتصادی فلج کند؛ پس برای دو سکوی استراتژیک خود یعنی سکو‌های «البکر» و «الامیه» ناوگان حفاظتی در نظر گرفت تا مانع حمله ایران شود، اما متوجه نبود که ناوگان به اصطلاح پیشرفته‌اش توان ایستادگی در برابر جوانان مومن و مخلص انقلاب را ندارد و در نتیجه در ۷ آذر ۱۳۵۹ قلب اقتصادی صدام ایستاد.
نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سحرگاه ششم آذر ۱۳۵۹ و در بهت و تعجب حامیان عراق با طرح «عملیات مروارید» تکاوران خود را برای تصرف سکو‌های نفتی البکر و الامیه از طریق هوا و بالگرد وارد عملیات کرد و برای پشتیبانی از نیرو‌های عمل‌کننده و نابودی کامل این سکو‌ها و بندر ام‌القصر که از مسیر‌های مواصلاتی و لجستیکی عراق بودند ناوچه‌های پیکان و جوشن به منطقه اعزام شدند و نیروی هوایی با هواپیما‌های اف ۱۴ و اف ۴ نیز وارد عمل شد؛ پس از درگیری تکاوران با نیرو‌های بعثی مستقر بر روی سکوی البکر؛ قسمت جنوبی به تصرف درآمد و پرچم ایران بر فراز بلندترین دکل نصب شد و ناوچه «پیکان» توانست برای پشتیبانی از تکاوران پهلوگیری کند.
بعد از این عملیات صدام که متوجه وخامت اوضاع شده بود به نیروی دریایی و هوایی عراق دستور بازپس گیری داد و نیرو‌های دشمن بعثی به مصاف با ناوچه‌ها و هواپیما‌های ایرانی شتافتند، اما شناور قهرمان پیکان توانست با آن‌ها مقابله کند و یکی از دو شناوری که برای این کار از بند ام‌القصر خارج شده بودند را هدف بگیرد و به عمق خلیج فارس بفرستد و شناور دو نیز که عرصه را تنگ دید با سرعت فرار کرد.
در نبرد هوایی نیز این تیزپروازان ایرانی بودند که پیروز شدند و دشمن را عقب راندند؛ این تقابل تا روز بعد یعنی ۷ آذر ادامه داشت و نیرو‌های هوایی و دریایی ایران و عراق بار‌ها با هم جنگیدند که هر بار پیروزی نصیب نیرو‌های ایران شد و پس از آن با اعلام جنگنده‌ها ایرانی که وظیفه هدایت شناور‌ها را داشتند مبنی بر خالی شدن صحنه نبرد از نیرو‌های دشمن؛ ناوچه پیکان به سمت سکو بازگشت و ظهر همان روز با دستور فرمانده عملیات پیکان به سمت پایگاه خود رجوع کرد، اما حین بازگشت هدف موشک قرار گرفت.
یک فروند شناور دشمن که در مخفیگاه خود زیر سکوی الامیه مخفی شده بود، پس از حرکت پیکان اقدام به شلیک سه فروند موشک کرد که با هوشیاری فرمانده و پرسنل شناور اولین موشک دفع، اما موشک دوم به پاشنه کشتی برخورد و سامانه پیشران را متوقف کرد و موشک سوم باعث شد پیکان در اعماق خلیج فارس آرام بگیرد و عده‌ای از کارکنان این ناو مزد مجاهدت خود را گرفته و شهید شدند و برخی نیز زنده ماندند؛ زنده ماندند تا حماسه دریادلان سفید پوش آن روز بزرگ را روایت کنند؛ البته پس از آن جنگنده‌ها ایرانی شناور عراقی را به سزای عملش رساندند و روانه اعماق آبش کردند.
پس از این عملیات بود که امام خمینی (ره) با اشاره به رشادت‌های دریادلان ارتشی؛ روز 7 آذر را به نام روز نیروی دریایی ارتش نام‌گذاری کردند تا حماسه این مردان همیشه در دل تاریخ زنده باشد.
عراق با انجام مروارید به قدرت واقعی قوای مسلح ایران پی برد، اما دیگر دیر شده بود چرا که در حین این عملیات و در درگیر‌های هوایی و دریایی ۱۲ فروند شناور عراقی منهدم و ۳ فروند صدمات جدی دیدند و ایران توانسته بود دو سوم قدرت دریایی دشمن بعثی را از کار بیاندازد، اما مهم‌تر این که مابقی شناور‌های عراقی‌ها بعد از این عملیات دیگر جرات ظاهر شدن در خلیج فارس را نداشتند و فقط در محدوده خور عبدالله گشت می‌زدند.
ایران در حوزه هوایی نیز طی عملیات مروارید ۱۱ فروند از جنگنده‌های عراق را نابود کرد و برتری هوایی خود را بیش از پیش ثابت کرد و بیش از ده‌ها تن از نیرو‌های دشمن در این نبرد کشته، زخمی و اسیر شدند، اما جدای این دستاوردها؛ در عملیات مروارید نتیجه‌ای بزرگ برای ایران حاصل شد که آن هم بسته شدن راه‌های مواصلاتی عراق برای تجارت به خصوص فروش نفت بود.
پس از عملیات مروارید؛ عراق برای فروش نفت مجبور شد از طریق ترکیه و اردن اقدام کند و تا مدت‌ها صادر کردن نفت از خلیج فارس برای دشمن بعثی مقدور نبود، اما از سوی دیگر مسیر مواصلاتی ایران همیشه باز ماند و روند صادرات و واردات هیچ‌گاه قطع نشد و سیادت دریایی ایران بر خلیج فارس حاکم شد.
این عملیات و عملیات‌های دیگری که توسط نیروی دریایی انجام شد روحیه نیرو‌های ایرانی را افزایش داد؛ روحیه‌ای که تا همین امروز هم وجود دارد و به دشمنی که حتی فکر تجاوز به ایران اسلامی را داشته باشد اعلام می‌کند که نوک پیکان ایران همیشه آماده دفاع و شکافتن سینه‌های آن‌ها است.
گزارش از امین ملکیان
انتهای پیام/